นักวิชาการชี้ชมพู่ถอดเสื้อเองได้ถ้าจิตเตลิดหลงป่า กูรูคาดเดินตามหมาก่อนถูกทิ้ง (คลิป)

จากกรณีน้องชมพู่ อายุ 3 ปี สูญหายจากบ้านพักพัก หมู่ 2 บ้านกกกอก ต.กกตูม อ.ดงหลวง ตั้งแต่ 11 พ.ค.63 ครอบครัวเร่งออกค้นหาจนมึดค่ำ จนกระทั่งพบศพน้องอยู่กลางป่าในภูเหล็กไฟ วันที่ 14 พ.ค. 63 และมีการตั้งข้อสังเกตว่าเด็กอาจเดินหลงป่าเองหรือไม่นั้น

วันที่ 18 ก.ค. 63 นางสาวนิศากานต์ จาดบัณฑิต หรือ ครูอุ๊ ผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรมและจิตวิทยาสุนัข ให้ข้อมูลว่า จากการติดตามข่าวทำให้คาดได้ว่า น้องชมพู่มีความคุ้นเคยกับสุนัขที่บ้าน จึงมีความเป็นไปได้สูงว่าน้องชมพู่อาจจะวิ่งเล่นตามสุนัขขึ้นไปบนภูเหล็กไฟ ไม่ว่าสุนัขตัวนั้นจะเป็นสุนัขที่น้องชมพู่เลี้ยงเองหรือไม่ก็ตาม เนื่องจากน้องชมพู่ไม่มีความหวาดระแวงต่อสุนัข

สำหรับประเด็นที่สุนัขทิ้งน้องชมพู่ให้หลงป่าเพียงลำพังนั้นมีโอกาสเป็นไปได้ ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของสุนัขตัวนั้น ๆ หากเคยถูกเลี้ยงมากับเด็กและไม่เคยถูกเด็กทำร้ายจะรักและผูกพันกับเด็ก หากไม่เคยถูกเลี้ยงมากับเด็ก ต้องดูว่าสุนัขตัวนั้นโตขึ้นมาแล้วมีประสบการณ์ต่อเด็กอย่างไร ซึ่งสุนัขแต่ละสายพันธุ์จะมีพฤติกรรมแตกต่างกันออกไป โดยส่วนใหญ่แล้ว สุนัขพันธุ์ทางทั่วไปที่ชาวบ้านเลี้ยงในบ้านกกกอกจะมีความฉลาดในการเอาตัวรอด มีความทนทานกับสภาพอากาศและเป็นมิตร และชำนาญเส้นทางในพื้นที่ หากน้องชมพู่วิ่งไล่ตามสุนัขขึ้นภูจริง สุนัขที่น้องชมพู่เลี้ยง สุนัขจะมีความผูกพันกับน้องชมพู่ สุนัขตัวนั้นจะไม่ทิ้งน้องชมพู่เป็นระยะเวลาหนึ่ง จนเริ่มหิวน้ำหิวข้าวหรือต้องการหลบแดดหลบฝน สุนัขตัวนั้นก็จะกลับบ้านเอง ตามสัญชาตญาณการเอาตัวเอง

ดร.เนตรปรียา ชุมไชโย หรือ ครูเคท นักจิตวิทยาคำปรึกษา ให้ข้อมูลว่า มีความเป็นไปได้ที่เด็กวัย 3 ขวบ จะเล่นกับสุนัขหรือวิ่งไล่ตามสุนัขเข้าไปจนหลงป่า เนื่องจากเมื่อเด็กเล็กสนใจอะไรบางอย่าง สภาวะจิตของเด็กจะเพลินเพลินกับสิ่งนั้นแล้วหลุดเข้าไปในโลกส่วนตัวของตัวเอง จนทำให้ไม่สังเกตสิ่งรอบข้าง เช่น อันตรายรอบข้างและการเดินเข้าไปในป่า รู้ตัวอีกทีก็หลงเข้าไปอยู่ในป่าลึกเข้าไปหลายกิโลเมตร

จากนั้น เมื่อเด็กเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในป่าเพียงลำพังในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เด็กจะเริ่มมีอาการสั่นและเกิดความหวาดกลัว โดยในบางกรณีความกลัวอาจจะส่งผลต่อพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไป เช่น จากเด็กเรียบร้อยกลายเป็นเด็กก้าวร้าว หรือเรียกว่าอาการเตลิด ส่งผลให้เด็กยิ่งวิ่งหรือถลำเข้าไปในป่าที่ลึกยิ่งขึ้น

ในกรณีที่มีชาวบ้านได้ยินเสียงร้องไห้ฮือ ๆ ของเด็กที่ห้วยวังฮีนั้น เราไม่สามารถทราบได้ว่าเสียงนั้นเป็นของน้องชมพู่จริงหรือไม่ แต่มีโอกาสที่น้องชมพู่จะร้องไห้ เนื่องจากอยู่ในสภาวะหวาดกลัว ซึ่งโดยปกติแล้ว เด็กเล็กจะร้องไห้ออกมาแต่จะไม่ร้องตลอดเวลา หากหมดแรงหรือได้สติกลับมาก็จะหยุดร้องไปเอง

ส่วนประเด็นการขาดน้ำจนเสียชีวิตของน้องชมพู่ การขาดน้ำเพียง 1-2 วัน ถือว่าอันตรายต่อชีวิต ส่งผลให้คนเกิดสภาวะอารมณ์แปรปรวนไปจนถึงขั้นหลอน จึงมีความเป็นไปได้ว่าน้องชมพู่อาจจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแบบไม่รู้ตัวเนื่องจากความร้อน และวิ่งเตลิดเข้าไปในป่าที่ลึกเข้าไป แต่ถึงอย่างนั้นสภาวะอารมณ์แปรปรวนจะไม่คงอยู่ถาวร หากน้องชมพู่กลับมาได้สติ น้องชมพู่น่าจะนำเสื้อผ้ากลับมาใส่เพื่อป้องกันตัวตามธรรมชาติ

นางสาวิตรี วงศ์ศรีชา แม่ของน้องชมพู่ เปิดเผยว่า ตั้งแต่ตนเลี้ยงลูกมาก็ไม่เคยเห็นน้องชมพู่จะถอดเสื้อได้ด้วยตัวเอง ส่วนการถอดกางเกงตนก็เคยเห็นน้องชมพู่ถอดเองบ้างช่วงที่ปวดปัสสาวะ แต่ถอดยังไม่พ้นเท้าก็ปัสสาวะราดแล้ว โดยช่วงเย็นวันที่ 11 พ.ค. ที่น้องชมพู่หายไป ก็มีฝนตกลงมา แต่ก็ตกไม่แรงมากนัก แต่เรื่องที่ฝนจะชะล้างรองเท้าของน้องชมพู่จนสะอาดนั้น ตนมองว่าก็ต้องมองอีกมุมคือถ้าฝนตกหนัก และรองเท้าตั้งอยู่ที่พื้น ก็มีโอกาสที่ดินจะกระเด็นขึ้นมาเปรอะที่รองเท้าได้อีก

ส่วนกรณีแผลที่ปลายเท้าน้องชมพู่นั้น ตนก็ไม่ได้เห็นสภาพเท้ามีสภาพพุพองหรือไม่ แต่ถ้าน้องชมพู่เดินไปเองก็น่าจะมีแผลที่ปลายเท้า เพราะเวลาน้องชมพู่ใส่รองเท้าจะมีปลายเท้านิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง ล้นออกจากรองเท้า ถ้าปลายนิ้วมีแผลก็น่าจะมีการเดิน แต่ตนก็ยังเชื่อเหมือนเดิมว่าคดีนี้ต้องมีคนร้ายพาน้องไป