เจอมรสุมถาโถมซัดปัญหาเข้ามาในชีวิตเป็นระลอกๆ แต่แมวเก้าชีวิตอย่าง ฟิล์ม รัฐภูมิ ก็รอดมาได้ทุกครั้ง เมื่อได้มาเป็นแขกรับเชิญคนพิเศษในรายการ Club Friday Show เจ้าตัวก็ได้เปิดหมดทุกมุมของชีวิตที่บางเรื่องก็ไม่เคยพูดที่ไหน ขอเปิดที่นี่เป็นที่แรก เจ้าตัวต้องสู้ชีวิตตั้งแต่เด็กๆ บ้านล้มลายเพราะคุณพ่อถูกโกง จนฟิล์มกับพี่ชายต้องขายเศษเหล็กและปั่นไอติมขาย พอชีวิตในวงการกำลังรุ่งโรจน์ก็ถูกดึงในตกลงมาเพราะความสงสาร แต่ในความโชคร้ายตอนนั้นก็ยังมีความโชคดีอยู่ที่มีคนรักที่เข้าใจ แต่สุดท้ายต้องจบกันเพราะความห่างไกล พร้อมเล่าเรื่องชีวิตที่ต้องอดทนกับคำดูถูกที่ฟิล์มบอกไม่เคยยอมแพ้ และก็ต่อสู้กับโชคชะตาที่แข็งแกร่งได้เพราะครอบครัว และทุกปัญหาที่เข้ามาเพื่อทดสอบ
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ทำงานจริงๆ ครับ ไม่มีวันหยุดเลย เพราะว่าเมื่อก่อนศิลปินจะออกแค่ทีละเบอร์ และออกมาทีละคน งานมันก็เลยมารุมที่เราคนเดียว แล้วเมื่อก่อนศิลปินก็ไม่ได้เยอะเท่าทุกวันนี้ด้วยครับ จำได้ว่าเช้ามาจะแบ่งกันเลยว่าจะถ่ายละคร หรือถ่ายภาพยนตร์ แบ่งคิวกัน แต่กลางคืนคือจะจองไปด้วยคอนเสิร์ตหมดเลย ตามงานวัดหรืองานกลางแจ้ง แน่นทุกคืนเลย ผมจะต้องแบบว่าอยู่จุดไหน กองถ่ายละครจะต้องไปรอรับไปถ่ายเลยตลอดเวลา แล้วละคร 1 ปี ก็จะประมาณ 2-3 เรื่อง บวกกับภาพยนตร์ด้วย
ถาม ฟิล์มห้างแตก เคยเกิดมาแล้ว
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ใช่ครับ เพราะเมื่อก่อนนี้ห้างแตก พวกแผงลอยต่างๆ จะพังไปเลย เพราะว่าเวลาที่ผมเดินก็จะมีแฟนๆ ที่เขารักฟิล์ม เขาก็จะเดินตามถ่ายรูป แล้วสมัยก่อนถ่ายรูปมันจะไม่ใช่มือถือ มันมีแต่กล้องใหญ่ๆ แล้วเขาก็มองผ่านเลนส์กล้อง มันก็เลยไปชนแผงข้างๆ พังไปหมดเลย ส่วนใหญ่พ่อค้าแม่ค้าก็ด่าตามมา เราก็ต้องขอโทษเขา หรือว่าอะไรที่มันเป็นแบบฟีลคอนเสิร์ตที่ไม่มีอัฒจันทร์ หรือถ้าอัฒจันทร์ตามงานกลางแจ้งถ้าไม่แข็งแรงก็จะพังครับ เพราะว่าเขาไปรวมตัวกันสูงมาก
ถาม ซึ่งถือว่าช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ทำงานหนักมาก ทุกวันไม่มีวันหยุดเลย เช้าถึงดึกๆ เลย มีความรู้สึกไหมว่าไม่น่าเลย
ฟิล์ม รัฐภูมิ : จริงๆ ฟิล์มมีความรู้สึกอยู่อย่างเดียวคือมันสนุกมากเลยครับ พอได้รับโอกาสแล้วมันจะสนุกกับมันทุกครั้ง คือผมได้ไปจังหวัดนี้ๆ ได้เปลี่ยนที่เล่นคอนเสิร์ตไปเรื่อยๆ ได้เปลี่ยนบทบาทการแสดงไปเรื่อยๆ ผมเลยสนุกกับมันแล้วส่วนมาผมก็จะนอนในรถหรือบนเครื่องบินอยู่แล้ว
ถาม ในช่วงนั้นมันมีความหลงระเริงไปกับแสงสีเสียงตรงนั้นมากน้อยแค่ไหน
ฟิล์ม รัฐภูมิ : คือถ้าหลงระเริงในการลืมตัว ต้องบอกว่าไม่เคยมีเลย เพราะว่าจะโดนคุณพ่อคุณแม่เบรกตลอด หรือว่าผู้ใหญ่เขาจะเบรกตลอดครับ แต่เราจะไปหลงระเริงกับเงินทองครับ แบบโคตรรวยเลยตอนนั้น หนึ่งปีคือร้อยขึ้นอะไรอย่างนี้ ในยุคของผม ผมก็จะซื้ออะไรสุรุ่ยสุร่ายอะไรอย่างนี้ครับ แต่โชคดีที่แม่เขาเป็นแนวแบบแบ่งของเราไป แล้วไปซื้อที่ดิน แต่ตัวเองมีแต่ของเล่น เพราะว่าเราไม่ได้เป็นเด็กบ้านรวยมาก่อน พอเรามีแล้ว เราก็ซื้อของเล่นที่เราอยากได้ตั้งแต่เด็ก ก็ซื้อเต็มไปหมด หรือโทรทัศน์ เครื่องเสียง รถยนต์ มันสามารถทำให้ผมมีความสุขได้ตอบโจทย์ความฝันของผมได้ ผมก็บ้าบอกับตรงนั้นไป แต่พอโตขึ้นมาผมก็มานั่งคิดว่าเอาไปทิ้ง เอาไปบริจาคหมด เราซื้อมาทำไม เปลืองเงินมาก
ถาม และก็มีหลายครั้งที่นักร้องดังๆ มานั่งเล่าให้ฟัง เมื่อออกไปต่างจังหวัด จะได้รับประสบการณ์แปลกๆ เช่น มีคนมาเคาะประตูห้อง เพราะเขาปลาบปลื้มเรา แต่บางทีมันก็เริ่มจะเกินเส้น อย่าง ฟิล์ม รัฐภูมิ เคยเจอบ้างไหม
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ประจำครับ ต้องบอกว่าเมื่อก่อนคนจะเจอดารายากมาก มันไม่มีโซเชียลให้เล่นครับ เวลาเขาเจอเรา เขาจะพุ่งเขามาก่อนเลย มาจับมาสัมผัสให้ได้ แต่ว่าแปลกสุดๆ ที่ผมเจอแล้วแบบงงสุดคือเมื่อก่อนเวลาศิลปินดาราไปนอนต่างจังหวัดครับ ก็จะมีผู้จัดการนอนด้วย แต่พอดีผู้จัดการของผมเขาดันไปอยู่กับห้องนักดนตรีแบบไปสังสรรค์กันต่อ แล้วห้องที่โรงแรมจะมีเหล็กกั้นกลอน เขาก็เอาเหล็กมาเกี่ยวไว้เพื่อไม่ให้ห้องมันล็อคจะได้ไม่ต้องมาปลุกผมให้ตื่นมาเปิดประตูให้เขาแล้วผมก็หลับไปเลยเสร็จแล้วผมก็นอนอยู่ดีๆแล้วผมก็คิดว่าผู้จัดการของผมเปิดประตูเข้าแต่แป๊บหนึ่งมีคนมาคร่อมผม เป็นผู้หญิง ผมก็ตกใจ แล้วพอเขาเห็นผมตกใจเขาก็กรี๊ดๆ แล้วเวลาที่ผมนอน ผมไม่ใส่เสื้ออยู่แล้วใส่แค่กางเกงขาสั้นเหมือนบ็อกเซอร์ 1 ตัว ผมก็แบบเวรแล้ว แล้วอีกแป๊บก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ทั้งครอบครัวน้อง ทั้งทีมงานผมครับ เขาบอกมีอะไร ผมก็แบบซวยแล้ว คาตาเลย จะดิ้นไปยังไง แต่โชคดีที่เหมือนแบบบ้านของน้องเขาเข้าใจว่าน้องเขาคลั่งเรามากอะไรอย่างนี้ แล้วสภาพที่เห็นคือน้องเขาเป็นประจำเดือนด้วย มันก็มีเลือดติดผมอย่างนี้ แต่ผมก็บอกขอโทษนะครับ ผมก็ไหว้ครอบครัวน้องเขา คุณพ่อคุณแม่ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ นะครับ แต่เหมือนเขารู้กันอยู่แล้ว เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรๆ แล้วเขาก็พาน้องกลับไป แต่ตัวผมเองคือผมตกใจมาก แล้วผมก็บอกผู้จัดการผมว่าต่อไปต้องล็อคนะพี่ ไม่งั้นมันอันตราย
ถาม แต่กว่าจะมาดังถึงจุดนี้ ที่บ้านของฟิล์มก็เคยล้มละลายมาก่อน
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ทางบ้านเคยประสบปัญหาล้มละลายเพราะว่าคุณพ่อทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์แล้วก็ถูกเพื่อนๆ โกง แล้วก็ส่งผลมาถึงครอบครัวเรา ตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจว่าล้มละลายคืออะไร แต่สิ่งที่เราเห็นแล้วรู้สึกสะเทือนใจว่าของเล่นที่เป็นชิ้นเป็นอัน มีมูลค่า เห็นว่ามันมีสติ๊กเกอร์มาแปะ เราก็ถามว่าทำไมมีสติกเกอร์มาแปะ แม่ก็บอกเราแค่ว่าอย่าไปแตะนะพอดีเขาแปะให้ดูว่าสินค้าราคาเท่าไหร่ แต่คือมันแปะเต็มบ้านเลยเราก็คิดว่ามาแปะอะไรนักหนา แต่พอตอนหลังคือผมมาได้ยินที่คุณพ่อคุณแม่ทะเลาะกัน เพราะว่าเรานอนอยู่ด้วยกัน แบบเขาก็โทษกันไปกันมาครับ เราก็เข้าใจท่านนะครับ เพราะว่ามันเป็นความผิดพลาดที่ไปถูกเขาโกงมาจนจะมายึดไปหมดทุกอย่าง ซึ่งที่เขามาแปะไว้คือเขาจะมายึดไป ผมก็รู้สึกว่าโคตรเจ็บปวดเลย ตอนนั้นเรายังไม่รู้เรื่องเลยนะ ยังเด็กๆ แต่เรารู้สึกว่าเราทรมาน แม้แต่เราไปเรียน เขายังเกี่ยงกันเลยว่าใครจะเป็นคนออกเงิน แต่เราตอนนั้นเราพกไป 10 บาทเอง แต่ยังเกี่ยงกันเลยว่าใครจะเอาเงินตรงนี้ให้ลูกไปเรียน เราก็มีความรู้สึกว่าจะต้องไม่มีแบบนี้อีก นั่นคือเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ให้เขาทำงานกันเลยตั้งแต่เด็กจนโต เราเลยทำงานตั้งแต่เด็กๆ เพราะด้วยความที่พ่อแม่ของเราเป็นพ่อค้าแม่ค้าอยู่แล้ว เขาสอนเรามาตั้งแต่เด็กจนโตอยู่แล้ว เขาสอนเราว่าเหล็กอันนี้หนักเท่านี้ แอร์หนึ่งตัวถ้าลูกค้าทิ้ง เราจะรู้เลยว่าในแอร์หนึ่งตัวตรงไหนมีมูลค่าบ้าง ทองแดงเท่าไหร่ เหล็กเท่าไหร่อย่างนี้ ก็เอาเศษเหล็กเหล่านี้ไปขายได้ 100-200 บาท เราก็เก็บๆ กันมา หรือว่าของเก่า เราก็เอาไปวางขายตามบ้าน พอเรามีเงินเก็บจากการเอาเศษเหล็กไปขาย เราวางเงิน 1000 บาท ก็ได้รถไอติมมา พี่ชายปั่น ส่วนผมก็นั่งอยู่ข้างหลังแล้วคอยกดปุ่มเสียงเรียก พอเด็กๆได้ยิน ก็มาซื้อ ขายหมดทุกวันเลย เราก็เริ่มเก็บออมเงินครับ ตอนหลังพอโตขึ้น สมัครงานได้ ก็ไปล้างจาน แจกใบปลิว ทำงานทุกอย่างที่ผมทำได้เลยครับ
ถาม ชีวิตฟิล์มที่เหมือนพอจะขึ้นๆ ก็เหมือนมีอะไรบางอย่าง บางอย่างเกิดจากการกระทำของเราเอง หรือบางอย่างที่เราไม่ได้ทำอะไรแต่ก็มีเรื่องราวมาให้แก้ให้ต้องทำเป็นโจทย์ชีวิตตลอดเวลา แต่ก็เป็นข้อดีอย่างคือฟิล์มก็สามารถจะเป็นฟิล์มตรงไหนก็ได้ ไม่ต้องเป็น ฟิล์มที่ทุกคนตามกรี๊ดก็ได้ อันนี้คือข้อดีที่สุดในชีวิตของคนเราเลย ข้อดีที่สุดคือทัศนคติและวิธีคิดที่ถูกต้องทำให้ฟิล์มผ่านมาได้ตลอด เช่นเดียวกันกับโดนมรสุมลูกใหญ่เข้ามาในชีวิต จนต้องตัดสินใจไปใช้ชีวิตที่ประเทศอังกฤษ
ฟิล์ม รัฐภูมิ : หลังจากที่ผมบวชเรียบร้อย ผมก็ตัดสินใจไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ เพราะว่ามีพี่สาวของผมอยู่ที่นั่น การที่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่โน่นสนุกมากครับ เพราะว่าผมรู้สึกว่าเราไม่เคยมีชีวิตที่เป็นแบบนี้ เราไม่เคยมีชีวิตที่เป็นปกติ ตื่นเวลานี้ เรียนเวลานี้ แล้วก็ทำงานเวลานี้ เพราะผมเลือกที่ไป ผมไม่ได้ไปเรียนอย่างเดียว ผมต้องพาคุณแม่ผมไปด้วย เพราะผมต้องอยู่ติดกันตลอดเวลาครับ พอผมพาคุณแม่ไปด้วย ค่าใช้จ่ายมันก็เลยเพิ่มขึ้นไปด้วย ทั้งค่าใช้จ่าย ค่ากิน ที่พัก ผมเลยต้องมาทำงานล้างจานที่ร้านอาหารไทยด้วย ตอนนั้นผมก็เรียนเช้าแล้วก็ทำงาน เพื่อที่จะได้มีรายได้มาเลี้ยงครอบครัว ผมต้องส่งเงินมาให้คุณพ่อ พี่ ป้า น้า อา ที่ประเทศไทยด้วยเพราะว่าตั้งแต่เล็กจนโต ผมจะเลี้ยงทั้งตระกูลอยู่แล้ว คือจริงๆ เงินเก็บของผมมีอยู่แล้ว แล้วผมก็จะส่งเงินเก็บของผมให้พวกเขาอยู่แล้ว แต่ว่าที่ผมต้องทำงานเพิ่มเติม เพราะว่ารายได้จะได้ไม่ขาดตอน เพราะว่าเราไม่มีงานแสดงแล้ว เราก็ทำงานล้างจาน แล้วก็ทำงานทุกอย่างที่มันได้เงิน
ถาม เรามีความรู้สึกยังไง ณ วันนั้น น้ำตามันตกในไหม หรือรู้สึกยังไงบ้างไหม
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ปกติอยู่บ้านก็ล้างจานให้คุณพ่อคุณแม่อยู่แล้ว เราก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ เราก็ชินกับตรงนั้น แต่ว่ามันจะไม่ชินกับการโดนคำดูถูกมากกว่า เพราะว่าเรื่องล้างจาน ผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องสนุกนะครับ เพราะผมก็คุยอยู่กับคนในครัว หัดผัดบ้าง หัดทอด ช่วยกวาดพื้น เก็บโต๊ะ เก็บขยะ เป็นเรื่องปกติมากๆ เลย แต่เราจะไม่ชอบตอนที่เวลาเราขึ้นไปเสิร์ฟ ซึ่งฝรั่งโอเค เขาให้เกียรติเรา แต่เวลาเจอคนไทย แล้วยิ่งเวลาที่มากับสาวด้วยอีก คือพอสาว พี่ฟิล์ม พี่ฟิล์ม มาเสิร์ฟอยู่นี่เหรอ เราก็บอกว่าใช่ครับ พอคุยเยอะๆ หน่อยผู้ชายมาแล้ว เขาก็พูดขึ้นมาว่ามาถ่ายรูปกัน เขาก็พูดวลีโบราณแล้ว บางทีมากอดคอ มาทำอะไรที่ไร้มารยาทใส่เรา เราก็รู้สึกว่ามันโหดนะ ทำไมเราต้องมาอยู่จุดนี้ แต่แบบมันต้องทน เพราะว่ามีเรื่องอะไรก็ไม่ได้ ผมก็แค่ไม่ชอบตรงนั้นมากกว่า และทำให้เราเรียนรู้อย่างแรกเลยคือไม่มีคนคอยทำอะไรให้เราแล้วนะ แต่พอเราไปอยู่โน่น เราต้องทำเองทุกอย่าง เดินเหินปกติ ทำทุกอย่างปกติ นั่งรถตู้ รถไฟฟ้าไปเรียน เรารู้สึกว่ามันแปลกสำหรับผม แต่ผมชอบนะ แล้วผมก็เริ่มแสวงหาแบบช่องทางการทำมาหากิน เริ่มมีพรรคพวก เริ่มชวนทำธุรกิจ ทำให้ผมรู้สึกว่าถ้าผมไม่ได้ไปอยู่ตรงนั้น ผมคงไม่มีโลกแบบนี้นะ
ถาม แต่ ณ ตอนนั้นที่เกิดเรื่องราวขึ้น ฟิล์มก็มีคนรักอยู่แล้ว ตอนนั้นพอข่าวเรื่องนี้เกิดขึ้น มันเกิดอะไรขึ้น
ฟิล์ม รัฐภูมิ : เขาไม่ทิ้งผมนะ แล้วเขาก็ยังตามอยู่ไปอยู่ที่อังกฤษในช่วงสามเดือนแรกด้วย ถามว่าเขาโกรธไหม ไม่โกรธเลย เขาเป็นคนไทยนะครับ แต่การเลี้ยงดูเขาคือฝรั่ง ผมก็ประทับใจมากเพราะว่าเวลาที่เราล้มแล้วมีคนซัพพอร์ต เขาก็ไม่ได้พูดถึงที่สิ่งที่เกิดขึ้นนะครับ แต่เขาขำนะ เขาบอกว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป มันเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า เขายังแซวเลยว่ามาๆ เดี๋ยวเลี้ยงให้ (ถ้าเป็นจริงนะ) ผมก็รู้สึกดีกับเขามากที่เขาไม่ว่าอะไรเรา เหมือนกับครอบครัวของเราเลย อย่างตอนที่เป็นข่าววันแรก เขาถามผมก่อนว่าเรื่องมันเป็นยังไงผมก็เล่าเรื่องให้เขาฟังทั้งหมด พอเขาวิเคราะห์ เขาก็บอกว่าโอเคไม่เป็นไร แบบเดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ ตอนผมบวช เขาก็ไปหาผมตลอด ตอนที่ผมอยู่ต่างประเทศ เขาก็ไปดูแลผม เพราะเขารู้ว่าผมจะต้องจัดการอะไรมากมาย เพราะว่าผมพาผู้ใหญ่ไปด้วย เขาก็ไปช่วยจัดการทุกอย่างให้ ทำให้ผมรู้สึกว่าแบบนี้มันมีความสุขดีนะ เพราะเมื่อก่อนที่ไปไหนมาไหนก็ต้องแอบ ต้องใช้คำนี้เลย แต่พอเราไปอยู่ชีวิตแบบนั้นมันไม่ต้องแอบ มันมีความสุข
ถาม แต่ความรักที่ดูเหมือนแฮปปี้มากๆ ก็น่าจะเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น
ฟิล์ม รัฐภูมิ : เพราะถึงเวลาที่เขาต้องกลับ เพราะต้องมาทำงาน เดือนแรกยังทรงๆ ด้วยความห่างไกลครับ แต่พอเดือนที่สองเริ่มไม่ค่อยโทรคุย ไม่ค่อยอะไร เพราะเมื่อก่อนไม่ได้มีวิดีโอคอลคุยกันง่ายๆ เหมือนตอนนี้ เดือนที่สองเขาเลยคุยกันแบบแมนๆ เขาก็บอกเราว่าฟิล์ม เราเหงา เลิกกันนะ ผมก็แบบ..เหรอ ผมก็โอเค ถ้าคุณคิดว่าดีแล้วก็โอเค เราก็อกหักแล้วก็รู้สึกแบบเสียใจมาก เป็นอีกครั้งที่ผมเสียใจมากแบบเราไม่มีใครเลยนะ ไม่น่าไปช่วงนี้เลย แต่ว่าถ้าเราพูดว่าอย่าไปเลย มันดูว่าเราเห็นแก่ตัว ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรดีแล้วไปเถอะ ซึ่งปากเราก็พูดว่าไม่เป็นไร แต่จริงๆ คือใจเราเป็นหนักมาก แต่ที่เสียใจมากกว่านั้น พอผ่านไปประมาณ 1-2 วัน ผมก็โทรกลับไปหาแฟนเก่าอีกคนหนึ่ง เพื่อที่จะบอกเขาว่าผมอกหักนะ ผมโสดนะ เราก็ถามแฟนเก่าว่าทำอะไรอยู่ เหมือนพูดคุยกับเพื่อนกลายเป็นพีคกว่าเดิมอีก เพราะแฟนเก่าบอกว่าตอนนี้กำลังจะแต่งงานแล้ว เราก็ไม่ได้คิดว่าจะกลับไปคบกับแฟนเก่านะครับ แต่เรารู้สึกว่าอะไรก็ได้ แต่ขอให้มีที่พึ่งก่อน ตอนนั้นเพราะว่าผมดาวน์หนักมาก บบหน้ามืดไม่รู้จะทำอะไร แต่พอได้ยินแบบนั้น ยิ่งดาวน์หนักกว่าเดิม เคว้งคว้างเลยครับ เราก็เดินงงๆ อยู่ที่นั่น ร้องไห้ด้วย อีกครั้ง อีกแล้วเหรอเนี่ย ในเรื่องของความรัก เรียกได้ว่าเป็นปีสองปีที่โหดสุดในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ สุดๆ เลยครับ
ฟิล์ม รัฐภูมิ : คือความซวยของผมยังไม่หมดเท่านี้ครับ ผมดันไปพลาดตั้งแต่ผมไปอังกฤษด้วยแหละ มันหนาวแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรทำ ผมก็ไปพลาดเข้าคาสิโน ซึ่งเป็นบ่อนที่ถูกกฎหมายที่บ้านเขานะครับ ความบรรลัยเกิดเลยครับ ผมเข้าไปเพราะแบบมันหนาว เราคิดแค่ว่าสนุกๆ นะ แล้วด้วยความที่เราไม่เคยเข้าไปเล่น พอได้เล่นแล้วมันสนุกมากอะไรอย่างนี้ ผมก็เริ่มติดเลยครับ เริ่มแบบสนุก แล้วคือช่วงแรกคือมันได้ มันเลยสนุกไปหมด ทำให้เรารู้สึกว่าเราเจอทางแล้ว เจอช่องทางในการหาเงินของเราแล้ว พอเรียนเสร็จมาเล่นเพราะเราคิดว่านี่แหละคือช่องทางหารายได้ของเรา แล้วมีช่วงหนึ่งหน้ามืดครับ โดนจนหมดตัวเลย ซึ่งเป็นงบที่เราเตรียมเพื่อเอาไปเรียน ไปใช้ที่นั่น ผมเตรียมไว้ 1 ปี แล้วมันมาหมดช่วงแบบประมาณ 3-4 เดือนแรกครับ เพราะว่าผมดันพลาด ดันสนุกไป ผมเลยเล่นไม่หยุด มันเสียปุ๊บแล้วหน้าของผมมืดเพราะว่าเราอยากได้คืน ก็เลยเอาเงินเก็บของผมไปเล่นต่อ นี่คุณแม่ไม่รู้เลยนะครับ หมดไป 1 ล้านบาทภายในวันเดียว ตอนนั้นผมก็เกือบบ้าเลยครับ แต่ว่าผมก็แบบซวยแล้วทำไงดี ซึ่งผมเข้าใจเลยว่าคนหน้ามืดแล้ววินาทีสุดท้ายชีวิตเป็นยังไง ผมก็นั่งท้อๆ อยู่ เราจะไปยังไง งานแสดงก็ไม่มี ถูกพักงานเกือบๆ 2 ปี แล้วเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่าเราจะได้มีโอกาสกลับไปทำงานใหม่ ทำอะไรก็ไม่ได้ วันๆ ล้างแต่จาน เราก็รีบโทรหาพี่ชายเลยว่าขายรถให้หมดเลย พี่ชายก็รีบขายรถให้ แล้วเขาก็รีบโอนเงินส่วนหนึ่งมาให้เพื่อให้ผมประคองชีวิตต่อ แต่ทีนี้สะดุดแล้วกับการที่ผมกะว่า 2 ปีจะเพียงพอ แต่หลังจากที่เสียไปหมดคือไม่เพียงพอแล้ว เราก็ทำไงดี แต่สัปดาห์กว่าๆ กว่าที่เราจะได้สติกลับคืนมา เราก็เริ่มหางาน ทำงาน ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้บอกคุณแม่เลยว่าเราไปเล่นพนันแล้วเสียหมด เพราะว่าเราทำให้คุณแม่เสียใจอีกไม่ได้แล้ว เขาเสียใจมามากแล้ว เขาจะเสียใจอีกไม่ได้
ฟิล์ม รัฐภูมิ : หลังจากวันนั้น ผมก็เริ่มไปทำงานตามผับบาร์แบบชงเบียร์ ชีวิตของผมในแต่ละวันคือเช้าเรียน ช่วงบ่ายว่างอยู่ ช่วงเย็นเสิร์ฟอาหาร ช่วงหลังสี่ทุ่มไปอยู่บาร์เบียร์ แล้วก็คำนวณเวลาว่าเราเหลือเวลาตรงไหนอีก เหลือเวลาช่วงบ่าย เราก็ไปสมัครส่ง grab ปั่นจักรยานส่งข้าวตามบ้าน ยังเหลือเวลาอีก ไปยืนขายตั๋วฟุตบอล เพราะว่าร้านอาหารที่ผมอยู่ จะอยู่ติดกับสนามฟุตบอลเชลซีเลย แล้วก็จะมีตั๋วฟรีที่สปอนเซอร์เขาให้ร้านอาหารไทยมา แล้วเขาเบื่อที่จะไปดูกันแล้ว ผมเลยไปขอพี่สาวมาว่าผมขอไปดูนะ ผมก็ไปยืนขายทุกอย่างที่มันได้เงิน แล้วพอผมไปยืนขายก็จะมีคนมาทัก แล้วขอถ่ายรูปกับเรา พอถ่ายรูปเสร็จมีตั๋วบอลยัง ผมมีนะ ขายถูก ๆเอาไหม แล้วเราก็เริ่มเห็นช่องทาง อ๋อ..มันต้องไปสมัครบัตร VIP ถึงจะได้ส่วนลด 40 เปอร์เซ็นต์ ผมก็ไปเจรจาธุรกิจ บอกเขาว่าผมอยู่ร้านอาหารไทยนี่นะ เขาก็สมัครบัตร VIP ให้ผม แล้วผมก็ไปยืนทุกครั้งที่สนาม เมื่อมีการแข่งเพราะว่ายังไงก็มีคนไทยไปดูอยู่แล้ว ผมก็ฟอร์มว่าผมจะไปดูบอลนั่นแหละ แล้วก็มีคนมาขอถ่ายรูป ผมก็ขายตั๋วบอลให้เขา แล้วผมก็มานั่งคำนวณเวลา จันทร์ถึงศุกร์ ตารางเวลาของผมคือเต็มแน่นมาก แต่เสาร์ถึงอาทิตย์ ยังเหลือเวลาอยู่เลย ประกาศทางเฟสบุ๊คว่าผมอยู่ที่นี้นะ ใครอยากให้ผมไปร้องเพลงตามร้านอาหารไหม ตอนนั้นผมทำทุกอย่างเลยครับ แล้วพอเราประกาศไปเสร็จ ร้านอาหารไทยคือจองคิวเราเต็มเลย ใจเราก็ชื่นใจขึ้นมา มีรายการแล้ว แต่มันมาปั่นทอนผมตรงไหนรู้ไหมครับ เมื่อก่อนขึ้นเวทีคือ 200,000 บาท แต่ที่นั่นคือ 50,000 บาท ไม่มีอะไรเลยโล่งๆ ไม่มีเวทีเราก็ยืนร้องกับลำโพงตัวเดียว ตอนแรกเราก็รับไม่ได้ แต่เราก็ต้องอดทนสู้เพื่อเงิน เพื่อแม่ เพื่อทุกคน เรารู้สึกว่าการร้องเพลงของเราที่นั่น เราเหมือนเด็กนั่งดริ้งก์มากกว่า เพราะเดี๋ยวโต๊ะนั่นเรียก โต๊ะนี้เรียก เราก็กลับมานั่งคิด ได้เงินเราก็ดีใจ แต่เราก็รู้สึกว่ามันขนาดนี้เลยเหรอชีวิต เราก็มานั่งคิดเพราะความโลภ ความที่เราไปเล่นเสียอย่างนี้ เพราะการกระทำที่เราทำทั้งนั้น ผมเลยมานั่งคิดมันจะพลาดอะไรอีกไหมในอนาคตเนี่ย
ฟิล์ม รัฐภูมิ : พอวันนั้นผมกลับมาบ้านแล้ว ผมมานั่งกำเงินแล้วคิดจะไปต่อหรือว่าอย่างไรอะไรอย่างนี้ แล้วผมก็นั่งคิดแล้วพลิกชีวิตผมเลยวันนั้นว่ามันจะต้องไม่พลาดอีกแล้วชีวิตนี้ ถ้าพลาดอีกมันอาจจะไม่มีดวงประคองชีวิตนี้ไปได้อีก การพนันเลิกหมดเลยครับ แต่สิ่งที่เราทำแล้วพลิกชีวิต มันจะต้องไม่มีคำว่าพลาดอีกแล้ว เพราะมันอาจจะไม่ได้มีดวงแบบนี้ ที่ร้านอาหารเขารักเราหรือจ้างเราแบบนี้อีก พอพลิกชีวิตวันนั้นเราบอกกับตัวเองว่าเราต้องสู้ หลังจากนั้นเราก็มาวางแผนเลยว่าผมต้องทำธุรกิจอะไร ก็เลยทำให้เราเริ่มที่จะสร้างธุรกิจที่เป็นตัวเป็นตนขึ้นมาเลยครับ
ถาม ตอนนั้นคุณแม่ก็มีมุมที่ทำให้เราเห็นว่าคุณแม่เองก็รับได้ทุกอย่างเหมือนกัน จะให้เดินทางไปรับย้อมผม
ฟิล์ม รัฐภูมิ : อันนั้นคือภาพที่ผมแบบสะเทือนใจที่สุดในชีวิตเลย เพราะตัวผมเองผมเจออะไรผมรับได้ แต่ที่ผมเห็นแม่ อันนั้นคือจุดเปลี่ยนในชีวิตผมด้วยว่าผมรับไม่ได้ เพราะว่าผมห้ามให้พ่อแม่ หรือครอบครัวของผมไม่ให้ทำงานตั้งแต่ที่ผมอายุ 17 ปี ผมบอกว่าผมจะเลี้ยงเอง แล้วผมทำแบบนั้นมาได้ตลอดเลย ผมเลี้ยงทุกคน เลี้ยงคุณย่าผมจนท่านลาไปเลย แต่ภาพที่ผมเห็นวันนั้นที่ผมอยู่อังกฤษ แล้วคุณแม่ผมเขาเบื่อแล้ว เขามีความรู้เรื่องสักคิ้ว เรื่องย้อมผม เสริมสวย เขาเลยออกไปทำงานตามร้านตัดผมไทย นั่นแหละครับ ที่เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วแบบทำไมมันต้องมาเป็นแบบนี้ คือแม่ต้องมานั่งรถเมล์ ซึ่งเวลาที่เขากลับมาแล้วเขาเล่าให้เราฟัง คือเขาหัวเราะ ได้เพื่อน แต่ลึกๆ ผมเจ็บปวด ผมไม่ชอบ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เขาก็พยายามบอกแต่ในมุมดีๆ ให้ผมฟัง แล้วบางครั้งผมบอกว่าผมไปเรียนแล้วนะ แต่ผมแอบดูแม่ เรื่องนี้ผมไม่ได้เล่าที่ไหนเลยนะครับ คือผมแอบดูแล้วผมน้ำตาร่วง แล้วแม่ก็เดินออกไป ภาษาอังกฤษแม่คือไม่ได้เลย แต่เขาแบบไปสู้ชีวิตออกไปนั่งรถเมล์ พอผมเห็นแม่ผมเกาะรถเมล์ ตั้งแต่ผมอายุ 17 ปี เราไม่เคยทำให้เขาเป็นแบบนี้เลยนะ แต่ความผิดพลาดของเราทำให้เขาเป็นแบบนี้เลย ซึ่งเขาก็บอกเราว่าเขามีความสุข แต่ผมคิดว่าเขาไม่มีความสุขใครมันจะไปรับได้ ไม่ใช่การติดดิน ไม่ใช่ใครรับไม่ได้ แต่ใครจะไปรับได้ ตอนที่แบบเพราะสิ่งที่เขาจะไปเจอผมรู้ว่าเขาต้องไปเจออะไร แม่ฟิล์มเหรอ ทำไมมาตัดผม ทำไมมาทำอย่างนี้ ผมเข้าใจว่าแม่แกร่งมาก เพราะว่าเขาได้ทุกอย่างมากจากแม่ เพราะว่าแม่เป็นแบบอย่าง
ถาม แต่ส่วนหนึ่งที่เป็นวัตถุดิบสำคัญในการที่ฟิล์ม รัฐภูมิ สามารถจะสู้ได้กับทุกอย่าง นั่นคือคุณพ่อคุณแม่ ซึ่งวันนี้ก็คือพลังหลักที่ทำให้ฟิล์มเดินหน้าต่อไปในชีวิตได้มีอะไรอยากฝากถึงท่านบ้าง เพราะคิดว่าท่านน่าจะดู Club Friday Show อยู่แน่นอน
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ขอบคุณครับที่ทำให้ผมมีความคิดที่ดีแบบนี้นะครับ แล้วก็เป็นพลังสิ่งเดียวเลยที่ทำให้ผมผ่านไปได้ในทุกๆ เหตุการณ์ในชีวิตเลย ผมมองว่าสิ่งที่คนเรายึดเหนี่ยวได้ดีที่สุดครับก็คือคุณพ่อคุณแม่เราเนี่ยแหละครับ แล้วทำให้ผมผ่านไปได้ในทุกด้านชีวิตจริงๆ แล้วสิ่งที่ผมทำในทุกวันนี้คือผมกอด ผมหอม ในทุกวันตั้งแต่ผมเกิดจนถึงทุกวันนี้ยังทำเหมือนเดิมเลยแล้วก็คือ ทำให้ท่านมีความสุข
ถาม นั่นหมายความว่าไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่จะเข้ามาเป็นความรักของฟิล์ม ก็ต้องมีความรักกับคุณพ่อคุณแม่ด้วย
ฟิล์ม รัฐภูมิ : ใช่ครับ นี่คือจุดอ่อนผมเลย แต่ยังไม่มีใครชนะ แล้วก็ยังไม่ใครมาขยี้จุดอ่อนตรงนี้ผมเลย ถ้าคนเขารู้นะแล้วมาจับตรงนี้นะผมตายเลย ทั้งๆ ที่ผมพูดมาตลอดแต่ไม่มีใครรู้นะ แต่อาจจะเพราะว่าแม่ผมดุด้วย หน้าแบบร็อกๆ หน่อย อาจจะกลัว พอเข้าไปเขาเลยถอย ตรงนี้คือกุญแจสำคัญเลย แค่คลิกตรงนี้ได้คือจบเลยผม
ถาม แต่ในมุมของความรัก ฟิล์มคิดว่าเรากลายเป็นคนเย็นชากับความรักหรือเปล่า
ฟิล์ม รัฐภูมิ : จริงๆ แล้วมันเป็นแบบนั้นไปบ้าง เพราะผมก็มองว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ หนี่งอายุเยอะแล้วด้วย มันเลยเย็นชาไปตามวัย แบบมันแสวงหาความมั่นคงมากกว่าสิ่งอื่นใด เพราะว่าเราไม่รู้ว่าเราจะไปตอนไหนเลย ชีวิตก็เลยมองว่าสิ่งเดียวที่มันจะตอบโจทย์ได้ทุกอย่าง แล้วทำให้คุณพ่อคุณแม่มีความสุข หรือผู้มีพระคุณของผมต่างๆ มีความสุขเนี่ย มันคือผมต้องมีความมั่นคงก่อน ถึงจะช่วยคนอื่นเขาได้ครับ เพราะถึงวันนี้ ผมก็ยังดูแลทุกคนครับ
ถาม ฟิล์มคิดว่าวันนี้เราเย็นชากับคนรักด้วยหรือเปล่า
ฟิล์ม รัฐภูมิ : จริงๆ ในมุมของความรัก ดำเนินเหมือนเดิม เหมือนคนทั่วๆ ไปนะครับ เดินเหินกินข้าวปกติครับ ใช้ชีวิตปกติมากๆ นะครับ แต่เพียงแค่ผมไม่รู้ว่าในอนาคตมันจะเป็นอย่างไร เขาจะรู้ไหมจุดอ่อนผมอยู่ตรงไหน เขาจะรู้ไหมว่าเขาต้องทำอย่างไร อันนี้คือ มันเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้กันไปครับ
ถาม มาถึงวันนี้แล้วกับเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้เชื่อว่ามีหลายคนเข้าใจฟิล์มผิดจนถึงวันนี้ก็ยังอาจจะเข้าใจผิดอยู่ มีโอกาสได้มาดูมาฟังกันวันนี้ ฟิล์มมีอะไรที่อยากจะบอกทุกคนบ้าง
ฟิล์ม รัฐภูมิ : จริงๆ เอาแบบว่าผมขอบคุณทุกปัญหาแล้วกันครับ ที่มันเข้ามาในชีวิตผม ถ้าไม่มีปัญหาผมจะไม่เป็นคนแบบนี้เลย ผมก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า ผมไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหน ถ้าไม่มีปัญหาที่มันมาผลักดันให้ชีวิตผมต้องสู้แบบนี้ อยากขอบคุณมากๆ ที่ทำให้ผมรู้ว่าชีวิตในการวางแผนในแต่ละอย่างมันสำคัญแล้วมันก็จะไม่เกิดความประมาทซ้ำๆ ซากๆ อีกเพราะว่าเราเกิดขึ้นมาแล้วเรารู้อยู่แล้วว่าผมที่มันเกิดได้กับการกระทำมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ขอบคุณทุกปัญหาที่ทำให้ผมแกร่ง
ดูคลิปย้อนหลังรายการ Club Friday Show ได้ทางยูทูป
