"เบนซ์ เรซซิ่ง" 7 ปีกับการพิสูจน์ความบริสุทธิ์เพื่อให้ได้อิสรภาพคืนมา

เบนซ์ เรซซิ่ง 7 ปีกับการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ หลังได้รับอิสรภาพเตรียมมุ่งเรียนนิติศาสตร์ให้จบแล้วสอบเป็นทนาย หวังนำความรู้ช่วยเหลือประชาชนที่เดือดร้อน

ฟ้าผ่าลงกลางชีวิต

"เบนซ์ เรซซิ่ง" เล่าย้อนจุดหักเหชีวิต หลังถูกกล่าวหาพัวพันกับคดียาเสพติดของนายไซซะนะ นักค้ายาเสพติด ชาว สปป.ลาว

เบนซ์เล่าว่า อยู่ดีๆ วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2560 เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ทุกข่าวในทุกสำนักประโคมข่าวว่าผมไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับพัวพันกับคดียาเสพติด เราก็ตกใจมากเพราะเราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องหรือรู้จักอะไรเขาเลยกับ นายไซซะนะ แก้วพิมพา นักค้ายาเสพติดที่เป็นชาว สปป.ลาว

ทำไมร้านเรามี จนท.ตำรวจมาที่ร้านเราเยอะขนาดนี้ และในวันนั้นเขาไม่ได้มาหายาเสพติด ไม่ได้มาหาอะไรเลย ซึ่งถ้าผมมีความเกี่ยวข้องจริงเขาคงจะรื้อทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าเสื้อผ้า ในลัง ในห้องพักทั้งหลาย ไม่ได้รื้อเลยเพราะเขารู้อยู่แล้วว่า ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับยาเสพติด เพียงแต่อาจจะเกี่ยวข้องกับเส้นทางการเงิน

เส้นทางการเงินไปแตะกับนายณัฐพลซึ่งเป็นลูกค้าที่มาซื้อรถกับผม ซึ่งนายบอยเนี่ยไปโดนจับเกี่ยวกับคดียาเสพติดมาก่อนหน้าอยู่แล้ว ก่อนหน้าไซซะนะอีก เราก็นำเอกสารทั้งหลายที่เรามีไปชี้แจงให้ทางพนักงานสอบสวนดู ซึ่งเขาก็รับในเรื่องนี้ไว้แต่สุดท้ายก็ยังแจ้งข้อหาเรามา

อันดับแรกแจ้งข้อหาฟอกเงิน ถ้ามีเงินโอนเข้ามาหากันอาจจะเป็นเงินสกปรก จากพนัน หรือ ยาเสพติด ก็จะเข้าฐานความผิดฟอกเงินแล้ว แต่ในภายหลังเขามีการแจ้งข้อหาเรื่องยาเสพติดเพิ่มเติม สนุบสนุนช่วยเหลือผู้กระทำผิดเกี่ยวกับยาเสพติด ซึ่งจริงๆ คือมันก็เหมือนเป็นพฤติการณ์เดียวกันคือเรารับโอนเงินจากเขา ก็เลยเข้าองค์ประกอบฐานความผิดการสนับสนุนได้ แต่เราก็ปฏิเสธอมาโดยตลอด

มาถึงวันนี้ ผมสู้คดีมา 6-7 ปี จนศาลพิพากษายกฟ้องในส่วนของยาเสพติด ซึ่งในส่วนของไซซะนะไม่ได้มีส่วนอะไรที่เกี่ยวข้องกับผมเลย คดีของผมก็ส่วนของผม ของไซซะนะก็ส่วนของเขา ในสำนวนคดีของผมไม่มีชื่อของไซซะนะแม้แต่นิดเดียว

เบนซ์ ยืนยันหนักแน่นไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด

ชีวิตนี้ผมกล้าสาบานเลยว่าไม่มีสารเสพติดชนิดไหนเข้าสู่ร่างกายผมเลย ยาเสพติดผมเห็นในข่าวมาตลอดอยู่แล้ว ยาบ้ากี่แสนเม็ดกี่ล้านเม็ด และผมก็ไม่ชอบ ผมเกลียดมาก ถ้าผมรู้ว่าใครที่ข้องเกี่ยวกับยาเสพติดหรือเรารู้ว่าเขาข้องเกี่ยวกับยาเสพติด ผมจะป้องกันตัวเองมาก แค่นั่งรถไปด้วยกันยังไม่ไปกับเขาเลย

ยาที่เขานำมาฟ้องผมค่อนข้างที่จะเยอะ หลักแสนเม็ด ยาไอซ์ 7 กิโลฯ อัตราโทษถ้าสู้แล้วแพ้คือ ประหารชีวิต ศาลก็พิจารณาแล้วว่าในคดีนี้ถ้าหากปล่อยตัวชั่วคราวมีโอกาสที่จะหลบหนี แล้วผู้ต้องขังที่เกี่ยวกับยาเสพติดถ้าได้ประกันตัวคือหนีหมด เพราะว่าเขารู้ว่าเขาทำผิดจริง เขาหนีดีกว่า ส่วนตัวผมไม่ได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวก็ต้องเข้าไปใช้ชีวิตในเรือนจำ

ชีวิตผกผันต้องเข้าไปอยู่หลังกรงเหล็ก

ผมคิดว่าเข้าไปไม่นาน อาทิตย์หนึ่ง เดือนหนึ่ง ให้มันเงียบลงแล้วค่อยยื่นประกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ดีเพราะอัตราโทษมันสูง มันไม่เคยทำใจยอมรับได้ มันเหมือนไปอยู่อีกโลกหนึ่ง ต่อให้มันอยู่ใกล้ๆ กัน แค่งามวงศ์วาน แต่ว่าชีวิตการกิน ความเป็นอยู่ มันไม่เคยจะเป็นส่วนตัว การกิน การนอน เราก็จะเจอเสือ สิงห์ กระทิง แรด อยู่ด้วยความเห็นแก่ตัวกัน มันอยู่กันอย่างลำบากมันก็ต้องแย่งชิง ค่อนข้างจะต้องมีสมาธิ ใจเราต้องแข็งจริงๆ

จริงๆ ผมไม่เคยปรับตัวได้เลยนะ เรารอแค่ว่าจะสู้คดี เราจะกลับบ้าน พอเข้าไปแล้วมันอ่อนไหว เราดูทีวี หนังที่มันเป็นพ่อแม่ลูก เทศกาลวันแม่ ลูกก็ไปกราบ น้ำตามันก็คลออยู่ตลอดผมต้องพยายามเก็บเอาไว้ข้างใน ผมก็ไม่อยากให้คนอื่นเขาเห็น เราก็ต้องพยายามเข้มแข็ง แต่ที่ร้องไห้ประจำเลยก็คือคุณแม่มาเยี่ยม คุยกันผ่านตะแกรง กระจกกั้น ยกหูคุยกัน แค่เราเห็นหน้าเราก็ร้องไห้แล้ว ทนอย่างเดียวใครจะพูดอะไรก็อดทนๆ อย่างเดียว

คนที่เข้าไปแล้ว น้อยคนมากที่จะมีโอกาสออกมา สู้คดีชนะเนี่ยน้อย เขาก็คิดว่าเราอาจคือหนึ่งในนั้นเหมือนกัน เขาก็จะมองว่าตำรวจจับคนไม่ผิดหรอก ตำรวจมั่นใจอยู่แล้วไม่งั้นไม่จับมา แต่บางคนที่ให้กำลังใจเราก็มี

บางคนที่ให้กำลังใจเราก็มี อันไหนที่เป็นพลังบวกเราก็เก็บเไว้ แต่ว่าทั้งหมดทั้งมวลที่อยู่ในนั้น 1 ปี 3 เดือน ผมไม่ได้ใช้เวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ ผมนำพยานหลักฐานทั้งหมดที่มีไปนั่งอ่านให้ละเอียดทุกแผ่นทุกหน้า เราจะไปพูดกับศาลว่าจริงๆ เรื่องนี้มันเป็นอย่างนี้ครับท่าน เขาไม่ได้ฟัง เราต้องเอาเอกสารไปหักล้างทั้งหมดแต่ก็โชคดีที่การทำธุรกิจของผมก็เก็บเอกสารไว้ทั้งหมด ไม่ได้ทิ้ง ก็ยังมีข้อต่อสู้ตรงนี้ไปสู้ในศาล

ต้องจากลูกน้อยที่เพิ่งคลอด

โชคดีตรงที่เพิ่งคลอดก่อนที่ผมจะเข้าไป ผมได้เลี้ยงอยู่ประมาณ 3 เดือน บางทีไปกอดลูกก็ร้องไห้คนเดียว แพทนอนอยู่เขาไม่ได้มาเห็น ผมก็ไม่อยากบอกเขาหรอกว่าผมจริงๆ ต้องเตรียมตัวที่ต้องเข้าไปนะ จนแม้กระทั่งเช้าวันนั้น ที่ผมจะเดินทางไปศาล เขาก็ยังนอนหลับอยู่เพราะคิดว่าเดี๋ยวผมไปแป๊บเดียวก็กลับมา แล้ววันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่เราอยู่ร่วมกัน 3 คน พ่อแม่ลูก 29 พฤษภาคม 2560

7 ปี กับการต่อสู้ พิสูจน์ความบริสุทธิ์เพื่อให้ได้อิสรภาพคืนมา

วันที่ศาลอุทธรณ์นัดไปฟังคำพิพากษา วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2564 วันนั้นผมก็เผื่อใจไว้เพราะว่าเรามี 8 ปีอยู่ในมืออยู่แล้ว แต่ถ้าเราชนะก็ถือว่าจบ แต่ถ้าเราแพ้เราต้องเข้าไป เสื้อผ้าข้างในผมก็ใส่เสื้อยืดสีขาวไว้แล้ว เพราะว่าข้างในเขาก็จะมีให้ใส่เสื้อยืดขาว กางเกงขาสั้น เราก็เตรียมเผื่อไป พกเงิน 3,000 ใส่ไว้ข้างใน เผื่อวันนั้นถ้าเราต้องเข้าไปเรือนจำ เราก็เข้าไปอย่างเตรียมพร้อมแล้ว สุดท้ายศาลมีคำพิพากษาจำคุกตลอดชีวิตในส่วนของยาเสพติดที่ศาลชั้นต้นเราเคยชนะ ศาลอุทธรณ์กลับคำพิพากษา เป็นจำคุกตลอดชีวิต และในส่วนของฟอกเงิน 8 ปี พิพากษาจำคุก 5 ปี ก็คือ 2 ฐานความผิดคือ จำคุกตลอดชีวิตบวก 5 ปี ผิดจากที่เราคาดไว้เลยว่าจากแค่ 8 ปี มันเหมือนตกเหว มันช็อก แต่ศาลก็ลดโทษให้ 1 ใน 3 ด้วยเหตุที่ว่าเราให้การเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณาคดี ทำให้ตัวเลขของตลอดชีวิต เขาตีให้ตลอดชีวิตคนคือ 50 ปี พอลด 1 ใน 3 ก็เท่ากับเหลือ 33 ปี 4 เดือน ในส่วนฟอกเงินจาก 5 ปี ลด 1 ใน 3 เหลือ 3 ปี 4 เดือน เอามาบวกกันเป็น 36 ปี 8 เดือน นั่นคือตัวเลข ถ้าผมต้องอยู่จริงๆ ป้ายผมจะออกมาปี 2600

เราศึกษาข้อมูลแล้วว่าถ้าในวันนั้นเราแพ้ ในส่วนของฟอกเงินหรืออะไรก็แล้วแต่ เราจะต้องเข้าไปอยู่ในนั้นนานไหม การสู้ฎีกาขั้นตอนคือเราต้องขออนุญาตฎีกาก่อน เขาก็จะรับพิจารณาดู ของผมเนี่ย 7 เดือน ผมยื่นฎีกาทั้งส่วนของฟอกเงินและยาเสพติด สุดท้ายเขาบอกว่าเนื่องด้วยมีอัตราโทษสูง เห็นสมควรฎีการับไว้พิจารณา เรื่องฟอกเงินศาลฎีกาไม่รับ ผมก็ยังอุทธรณ์คำสั่งฎีกาอีกว่าเราอยากจะสู้ฟอกเงินต่อ แต่สุดท้ายศาลฎีกาไม่ได้รับในส่วนของฟอกเงิน เขามองว่าเป็นส่วนแก้ไขเพียงเล็กน้อย เราก็น้อมรับคำพิพากษาในส่วนของฟอกเงินตรงนี้ไป

รอบนี้ตั้งแต่เข้าไปในชั้นอุทธรณ์เกือบ 2 ปี 9 เดือน ได้เจอไซซะนะ ก็ตั้งแต่มีข่าวก็เพิ่งเจอเนี่ย ซึ่งผมไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว ก็เลยเอ๊ะว่าทำไมข่าวเรามันถึงไปผูกกัน ซึ่งตัวเขาเองก็งง เพราะตัวเขาเองก็เป็นเครือข่าวในฝั่งลาว ส่วนบอยได้เจอตอนสู้คดีศาลชั้นต้น ตอนหลังเขารับสารภาพไป มีการย้ายระบายผู้ต้องขังไปเรือนจำต่างจังหวัด ระหว่างทางในการต่อสู้ของเรา มันเหนื่อยมากมันเสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา และสุดท้ายถ้าหลักฐานเราไม่มีเพียงพอ เราสู้แพ้ ผมก็ต้องอยู่ข้างใน มันหมดแล้ว ผมเข้าไปติดอายุ 30 กว่า ออกมาอีกที 50-60 แล้วใครจะรอผมล่ะ

ในที่สุด แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ก็มา

รู้ล่วงหน้า 1 เดือน พอเรารู้เดตไลน์แล้วเนี่ย มันเป็นความเครียดมหาศาล อยู่ภายในใจเรา คนอื่นให้กำลังใจเรา ไม่มีอะไรหรอกชนะกลับบ้าน แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราแพ้ล่ะ ภาพในหัวเรามันจินตนาการไปหมดเลยว่าเราจะอยู่ยังไง เราไม่เคยยอมรับโทษตัวนี้ได้เลย เราสู้มาตลอด ก็มีอยู่ช่วงหนึ่งเราก็มาคิดแวบหนึ่ง

คือวันนี้เหตุการณ์มันยังไม่เกิดเลย แต่เราไปทุกข์ล่วงหน้าแล้ว ถ้าวันนั้นเราแพ้เราค่อยไปทุกข์วันนั้นก็ได้ ผมเลยโอเคดึงสติตัวเองได้ในระดับหนึ่ง จนไปที่ศาลรัชดา เขาก็เปิดซองคำพิพากษาว่า พยานหลักฐานไม่เพียงพอ ในคดีของยาเสพติด ไม่ได้มีใครซัดทอด ไม่เคยมีใครมาหาเราเลยในเครือข่ายทั้งหมด ไม่ได้เกี่ยวข้องรู้จักกับเราเลย ซึ่งก็ตรงกับคำพิพากษาของศาลชั้นต้น ที่ยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้ ก็คือสุดท้ายในส่วนของยาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลย มีเพียงแต่ว่ามีเส้นทางการเงิน

ศาลก็ยกฟ้อง ศาลก็บอกว่าจำเลยรับโทษหนักเกินกว่าโทษแล้ว วันนี้ศาลจะออกหมายปล่อยตัว กลับบ้านเลย น้ำตามันไหลออกมาจากข้างใน คือมันไม่รู้ตัว

มันเหมือนวันนี้มันจบสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว มันเหมือนเราได้ชีวิตใหม่ เหมือนเราได้เกิดใหม่ ที่เราไปทุกข์ทรมานอยู่อย่างยาวนาน เหมือนที่ชั้นต้นเราประกันตัวออกมานี่ยังไม่ใช่วันที่เราดีใจที่สุด แต่สุดท้ายวันที่เรารอคอยมันก็มาถึง

อิสรภาพคืนกลับมาอีกครั้งแต่ชีวิตก็ไม่เหมือนเดิม

ผมมองว่ามันเป็นบทเรียน บทเรียนที่รวบรัดมาเลย เหมือนจากการที่ผมเป็นแค่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง ผมเข้าไปผ่านคอร์สตัวนี้มา ทำให้ผมเหมือนได้เจอชีวิตใหม่ ผมได้เข้าใจสัจธรรมความจริงของชีวิตอะไรหลายๆ อย่างมากยิ่งขึ้น มันทำให้ผมรู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น ความอดทนสูงมาก ข้างในมันเจอสารพัดเรื่องราว มันทำให้ผมเปลี่ยนไปเป็นอีกคน

สิ่งที่สูญเสีย สิ่งแรกคือ อิสรภาพ เสียเงิน เสียหลายๆ สิ่งหลายอย่างในการต่อสู้คดี ทั้งในการว่าความจริงๆ ก็ดี โดนหลอกก็ดี มาสายวิ่งเต้น ช่วยคดี ประกันตัวก็โดนหลอกไปก็เยอะ สูญเสียชื่อเสียง ความน่าเชื่อถือ คนก็ตัดสินเราไปแล้วในวันนั้นว่าเรามีส่วนพัวพันกับยาเสพติด เสียในเรื่องของโอกาส

การที่จะได้เลี้ยงดูลูก สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญที่สุด หลายๆ หน่วยงานติดต่อเข้ามาหาผมในเรื่องของเยียวยา ชดเชยดูแลในส่วนนี้ มันก็เป็นเงินจำนวนหนึ่ง แต่มันก็เทียบไม่ได้กับโอกาสที่ผมสูญเสียไป มันตีเป็นมูลค่าไม่ได้ และไม่มีใครที่จะพาผมย้อนเวลากลับไปในวันนั้นได้แล้ว แต่หลังจากนี้เราก็จะมีโอกาสได้ไปเติมเต็มที่ขาดไป กับอดีตภรรยา คุณแพท เราคุยกันรู้เรื่องตั้งแต่ตอนที่ผมเข้าไปอุทธรณ์แล้ว ก็คือเราคุยกันด้วยความเข้าใจว่าเราโอเคเป็นพ่อและแม่ที่ดีต่อกัน หาเวลามาช่วยกันเลี้ยงลูก อย่างในวันนี้เขาก็อาจมีคนที่มาดูแลเขาได้ในวันที่ผมไม่อยู่ ผมไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย เพราะฉะนั้นผมก็ยินดีที่จะเห็นเขามีความสุข

สิ่งที่จะทำต่อจากนี้ ตอนนี้ผมก็มีแพลนหลายๆ อย่างในหัว เรื่องรถผมว่าไม่น่าจะทิ้งไปเพราะเป็นสิ่งเดียวที่ผมอุทิศตัวให้กับมัน เป็นความรู้ความสามารถที่ผมตกผลึก และอีกความตั้งใจหนึ่งคือ จะไปเรียนต่อ นิติศาสตร์ ม.รามคำแหง ให้จบ จบแล้วก็อาจจะไปสอบทนายความ วันนั้นผมก็จะนำความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์ที่ประสบกับตัวเองโดยตรงไปช่วยเหลือคนอื่นที่เขาเดือดร้อน