จับผัวเหี้ยมฆ่าเผาเมียยัดถุงปุ๋ย อ้างแค้นเห็นรูปนอนตักชาย ญาติฉะเป็นปลิงสูบเงิน (คลิป)

จากรณีมีคนพบศีรษะของมนุษย์ และโครงกระดูกห่อด้วยผ้าสีดำมีร่องรอยคล้ายไฟเผาไหม้ แต่ไม่พบเสื้อผ้า ซึ่งคาดว่าเสียชีวิตมาหลายเดือนแล้ว โดยพบอยู่ในไร่ บริเวณถนนสายดงแขวน-บุ้งเข้ ใกล้วัดโพธิ์ศรี หมู่ที่ 5 ต.เกาะหวาย อ.ปากพลี จ.นครนายก เมื่อวันที่ 10 ม.ค. 64

จากนั้น ได้มีการนำตัวสามีของผู้สูญหายไปสอบปากคำเมื่อวันที่ 14 ม.ค.64 โดยนายรังสรรค์ สมเขียว หรือ โหน่ง สามีผู้สูญหาย ยอมรับสารภาพกับเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าเป็นผู้ลงมือฆ่า น.ส.พรทิพย์ พุทธรักษา เสียชีวิตวันที่ 1 ก.ค. 63 ที่ผ่านมา

อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
- โครงกระดูกโผล่ไร่อ้อย ญาติจำฟันได้เชื่อสาวหายปริศนา ค้นบ้านเจอเขม่าเผา - กระสอบคล้ายกัน

ล่าสุด วันที่ 15 ม.ค. 64 ทีมข่าวอมรินทร์ลงพื้นที่บ้าน น.ส.พรทิพย์ พุทธรักษา ผู้สูญหาย มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเตรียมทำแผนประกอบคำรับสารภาพ ตำรวจนำตัวนายรังสรรค์ ผู้ต้องหา มาชี้จุดทำแผน

โดยจุดแรกบริเวณบ้าน นายรังสรรค์ให้การว่าเจ้าตัวนอนดูโทรทัศน์กับ น.ส.พรทิพย์ แล้วมีคนส่งรูปมาที่ไลน์ในโทรศัพท์มือถือของ น.ส.พรทิพย์ ซึ่งทำให้หึงหวง โกรธโมโห จึงแย่งโทรศัพท์ แต่น.ส.พรทิพย์ ขัดขืน และส่งเสียงร้อง จึงใช้มือบีบคอจนเสียชีวิต

จากนั้นนายรังสรรค์นั่งร้องไห้ สำนึกผิดที่พลั้งมือ แล้วพาร่างของ น.ส.พรทิพย์ไปที่ห้องน้ำ วางลงในอ่างปูนในห้องน้ำ แล้วจุดไฟเผาร่างตั้งแต่เวลา 21.00-23.00 น. จากนั้นร่างของ น.ส.พรทิพย์ ไหม้เพียงแค่ช่วงด้านบน ตั้งแต่ช่วงท้องลงไปไม่ไหม้

นายรังสรรค์ใช้ผ้าสีดำและกระสอบข้าวเข้าไปในห้องน้ำ โดยนำกระดูกที่ไหม้แล้วใส่กระสอบ ส่วนที่ยังไม่ไหม้ใช้ผ้าสีดำห่อไว้ แล้วนำไปไว้ที่ท้ายรถยนต์ กลับเข้าไปนอนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เช้าวันต่อมานายรังสรรค์ก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ไปทำงานปกติ กระทั่งกลับมาช่วงเย็น ก็ขับรถคันที่มีศพออกไปทิ้งที่ไร่อ้อย

ตอนทำแผนประกอบคำรับสารภาพ ผู้สื่อข่าวถามว่าทำไปเพราะอะไร อยากขอโทษญาติคนตายหรือไม่ นายรังสรรค์ตอบว่า "ผมขอโทษครับที่ทำไป"

พล.ต.ต อิทธิพล โพธิ์ทอง ผู้บังคับการตำรวจภูธรจังหวัดนครนายก กล่าวว่า กรณีดังกล่าว พ.ต.อ.สุวัฒน์ แจ้งยอดสุข ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ให้ความใส่ใจกับคดีนี้และกำชับให้เร่งตรวจสอบให้ดีที่สุด

ซึ่งนายรังสรรค์ ผู้ต้องหา ยอมจำนงต่อหลักฐาน รับสารภาพว่าเป็นคนฆ่า น.ส.พรทิพย์ จากปมหึงหวง ถูกเค้นสอบ 29 ชั่วโมง และถูกแจ้งข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนาและซ่อนเร้นอำพรางศพ

หลักจากที่ทำแผนประกอบคำรับสารภาพเสร็จ นางรำพึง นวะเย็น อายุ 38 ปี กล่าวด้วยความโมโหว่า นายรังสรรค์เลือดเย็นมาก อยากให้เจ้าหน้าที่ตำรวจดำเนินคดีให้ถึงที่สุด ประหารได้ให้ประหารเลย

ที่ผ่านมาครอบครัวของนายรังสรรค์ไม่เคยมามาถามถึงพี่สาวตน ขณะที่นายรังสรรค์เองยอมรับคำสารภาพแล้วว่าเป็นคนลงมือฆ่า ก็ยังไม่มีวี่แววจะมาขอโทษ โดยที่นายรังสรรค์รับสารภาพ ก็รับเพราะจำนนต่อหลักฐาน ไม่ได้สำนึกผิด ก่อนหน้านี้แม่ของนายรังสรรค์ยังพูดอยู่เลยว่านายรังสรรค์ไม่ผิด

นางสาวนัฐวดี คำเผื่อนแก้ว อายุ 24 ปี ลูกสาวผู้เสียชีวิต เปิดเผยพร้อมร่ำไห้ว่า ตนทำใจไม่ได้ที่แม่ของตนถูกนายรังสรรค์เป็นคนลงมือฆ่า ครอบครัวของผู้ก่อเหตุยังไม่มีการเข้ามาขอโทษ ตนไม่รู้ว่ามูลเหตุที่แท้จริงของการลงมือฆ่าแม่ของตนคืออะไร การกระทำในครั้งนี้เกินไปกว่าเหตุมาก และจะไม่มีคำว่าให้อภัยหรืออโหสิกรรมให้กับคนแบบนี้ ตั้งแต่แม่ของตนหายไป นายรังสรรค์ไม่เคยติดต่อเข้ามาถามเลยว่าแม่หายไปไหน ไปอยู่ที่ไหน ทั้ง ๆ ที่แม่ของตนอยู่กับนายรังสรรค์เป็นคนสุดท้าย

ที่ผ่านมาแม่ของตนเป็นขยันทำมาหากิน และหาเงินให้นายรังสรรค์ใช้ตลอด นายรังสรรค์ไม่ได้ทำงาน เวลามีปัญหาอะไรส่วนมากแม่ของตนไม่ค่อยพูดเรื่องราวความทุกข์ ตนรู้ว่านายรังสรรค์ทำร้ายร่างกายแม่ของตนหลายครั้ง ตนก็เคยเตือนบอกให้เลิกกับคนนี้ แต่แม่ก็ไม่ฟัง แม่รักนายรังสรรค์มาก ตนรู้สึกสงสารแม่มาก

โดยแม่ให้คำมั่นล่าสุดว่าจะไปอยู่กับตนที่ จ.นนทบุรี ซึ่งตนก็ไม่รู้ว่าแม่ของตนเดินทางมาเคลียร์อะไรบางอย่างกับนายรังสรรค์ครั้งสุดท้าย ถ้าวันนั้นแม่เลือกที่จะมาหาตนและไม่กลับไปกับรังสรรค์ จุดจบก็คงไม่เป็นแบบนี้

หลังจากนั้น นางสาวนัฐวดี นำธูป 1 ดอกจุดบอกลาแม่ และน้ำเปล่า 1 แก้ว กล่าวว่า "เจอคนร้ายแล้วนะ หลับให้สบายนะ ที่ผ่านมาทำไมแม่ไม่มาหาหนูบ้าง มาบอกหนูบ้างว่าใครทำ เขาจับคนร้ายแล้วนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ไปสบายนะแม่ ชาติหน้าหนูขอเกิดมาเป็นลูกแม่อีก"

นางเจียน แซมต่างสี อายุ 73 ปี แม่ผู้เสียชีวิต บอกว่า หลังจากที่ทำแผนประกอบคำรับสารภาพแล้ว ตนรู้สึกปรี๊ดอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งตนก็ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้านายรังสรรค์และห้องน้ำ เนื่องจากเป็นภาพตอกย้ำการตายของลูกสาว ซึ่งตนก็ไม่คิดว่านายรังสรรค์จะกล้าเผาในห้องน้ำได้ ญาติพี่น้องเองก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง การกระทำของนางรังสรรค์สุดแนบเนียน ตลอดระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา นายรังสรรค์ใช้ชีวิตปกติ แบบคนไม่รู้สึกอะไรเลย ถ้าไม่มีการค้นพบโครงกระดูกที่ไร้อ้อยก็คงไม่มีใครรู้เรื่อง ตอนนี้ตนก็ค่อนข้างสบายใจ จากที่กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ก็คิดว่าหลังจากนี้ก็น่าจะกินได้บ้าง

ทั้งนี้ ตนขอพูดแทนลูกสาวว่าเป็นคนทำงานหาเลี้ยงนายรังสรรค์ ซึ่งนายรังสรรค์มีพฤติกรรมที่ทำร้ายร่างกายลูกสาวตนประจำ เคยห่างกันไปก็กลับมาหากันอยู่ดี ตนเคยเข้าไปเตือ นายรังสรรค์ก็รับปากแต่ก็ทำร้ายร่างกายซ้ำอีก สิ่งที่ตนยังกังวลใจอยู่ในขณะนี้คือ กลัวว่านายรังสรรค์จะถูกประกันตัว ตนขอเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ให้มีการประกันตัว ไปรับผมกรรมในคุก ส่วนตนไม่อยากติดใจเอาความ เนื่องจากไม่อยากผูกเวรกรรมกัน ก็ให้อภัยนายรังสรรค์