วอนช่วยเหลือหนุ่มหนัก 200 กก.ติดโควิด หายใจเหนื่อยหอบต้องการออกซิเจนด่วน

วอนช่วยเหลือหนุ่มหนัก 200 กก.ติดโควิด หายใจเหนื่อยหอบต้องการออกซิเจนด่วน แม่เผยป่วยมานาน 10 วัน ต้องการรักษาตัวที่บ้าน เนื่องจากน้ำหนักเยอะการดูแลจึงยากลำบาก

เมื่อเวลา 18.00 น.วันที่ 11 สิงหาคม 2564 ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากนายเกียรติคุณ ต้นยาง (ทนายโป้ง) ว่ามีชายน้ำหนัก 200 กิโลกรัมอยู่กับแม่สองคน ติดโควิด 19 ต้องการความช่วยเหลือ ที่หมู่บ้านเดอะโมดิช บ้านเลขที่ 109/175 ซอย 24 ต.ลำโพ อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี จากการตรวจสอบพบเป็นบ้าน 2 ชั้น บริเวณหน้าบ้าน ติดป้ายขายยำปลาดุกฟูและหมูสะเต๊ะพบนางสาวสุณี พุ่มพิศ อายุ 51 ปี อาชีพค้าขาย แม่ของนายสุธาเทพ พรมจันทร์พัน หรือโดนัท อายุ 32 ปี (ลูกชาย) มีน้ำหนักตัว 200 กิโลกรัมที่ติดเชื้อโควิด -19 อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาช่วยเหลือหลังพยายามติดต่อหลายหน่วยงานแต่ถูกเพิกเฉย

นายสุธาเทพ หรือโดนัท กล่าวว่าตอนนี้ผลตรวจออกมาตนติดโควิดแต่คุณแม่ไม่ได้ติด ตนติดตั้งแต่วันที่ 4 ส.ค. ตรวจพบเชื้อวันที่ 6 ส.ค.จนวันนี้อาการดีขึ้นกว่าเดิมแล้วตอนนี้อาการคือหายใจไม่ออก จึงอยากได้ออกซิเจน เพราะหายใจติดขัดอยากจะพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน

นางสาวสุณี เปิดเผยว่า ตอนอยู่กับลูกเพียง 2 คนลำพัง เลิกกับสามีมาหลายปีแล้ว สามีเสียชีวิตจากโควิดเมื่อวันที่ 6 สิงหาคมซึ่งเป็นวันเดียวกับ ที่ลูกชายติดเชื้อโควิด-19 ลูกชายมีน้ำหนัก 200 กิโลกรัม ก่อนหน้านี้ลูกชายมีอาการ ไอและเหนื่อยหอบ จึงได้ไปตรวจที่คลินิกแต่อาการไม่ดีขึ้น จนมาประมาณวันที่ 6 สิงหาคมที่ผ่านมาตนหาที่ตรวจโรงพยาบาลไม่ได้ จึงได้ไปซื้อเครื่องตรวจมาตรวจเองที่บ้าน ผลตรวจออกมาว่าติดโควิด-19 ตอนนี้อาการน้องพูดแล้วเหนื่อยหอบ และหายใจไม่ค่อยออกแต่จะดีขึ้นกว่าช่วงแรกๆ เยอะ เพราะตนให้น้องกินสมุนไพร อยากต้องการให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเอาเครื่องออกซิเจนมาให้น้อง เพราะน้องไม่อยากไปรักษาที่โรงพยาบาลเพราะเหตุด้วยน้ำหนักตัวน้องเยอะจะทำให้การดูแลรักษาเป็นไปด้วยความยากลำบาก และอยากให้คุณหมอเข้ามาตรวจอาการเบื้องต้นให้แน่ชัดว่าสมควรจะรักษาอยู่ที่ไหน ถ้าอยู่รักษาที่บ้านได้ก็ดี

ทนายโป้ง กล่าวว่าเบื้องต้นได้รับการติดต่อร้องเรียนจากคุณแม่สุนีของน้องโดนัทเป็นผู้ชายอายุ 32 ปี มีน้ำหนัก 200 กิโลและมีโรคประจำตัวด้วย และติดโควิดตอนนี้มีอาการหายใจลำบากไม่มีแรงและพูดคุยไม่ได้ เป็นมาประมาณ 10 วันแล้ว และอาการแย่ลง จึงลงพื้นที่มาดูที่หน้าบ้านและเห็นว่าเป็นไปตามจริง น้องไม่มีแรงและพูดไม่ค่อยได้เหนื่อยหอบ ตัวน้องมีความกังวลว่าถ้าไปรักษาตัวข้างนอกจะไม่สะดวกและไม่มีใครดูแล ตนจึงประสานงานทาง สสจ.เข้ามาประเมินอาการน้องก่อนว่าอาการน้องสมควรไปรักษาที่โรงพยาบาลไหม ถ้ายังประเมินอะไรไม่ได้เบื้องต้นน้องขอออกซิเจนเพื่อช่วยในการหายใจ