รู้จัก เปโด โรคใคร่เด็ก มักไม่แสดงพฤติกรรมชัดเจน สังเกตจากภายนอกยาก

รู้จัก โรคใคร่เด็ก Pedophilia หรือ "เปโด" สาเหตุเกิดจากอะไร อาการเข้าข่าย ผู้ป่วยมักไม่แสดงพฤติกรรมชัดเจนในที่สาธารณะ สังเกตจากภายนอกได้ยาก

เปโด คืออะไร

เปโด Pedophilia โรคใคร่เด็ก เป็นโรคทางจิตเวชประเภทหนึ่ง โดยผู้ป่วยจะมีความสนใจทางเพศที่ผิดปกติหรือแรงกล้าต่อเด็กที่ยังไม่ถึงวัยเจริญพันธุ์ โดยทั่วไปคือเด็กที่อายุต่ำกว่า 13 ปี

การแสดงออกอาจจะมีหลายรูปแบบ เช่น การคิดฝัน ดูภาพถ่าย คลิปที่เกี่ยวกับเด็ก หรือ สื่อลามกที่เกี่ยวข้องกับเด็ก หรือแม้แต่การกระทำที่เป็นอันตรายทางเพศกับเด็ก

พฤติกรรมอันตรายดังกล่าวไม่เป็นที่ยอมรับทั้งในแง่ศีลธรรมและกฎหมาย ปัจจุบันประเทศไทยยังไม่มีการกำหนดโทษและลงโทษโดยคำนึงถึงความผิดปกติทางจิต "โรคใคร่เด็ก" และอาจไม่เข้าข่ายเป็นผู้ป่วยทางจิตเวช ผู้กระทำความผิดจึงมีความผิดและรับโทษตามประมวลกฎหมายอาญา

สาเหตุของโรคเปโด โรคใคร่เด็ก

การเกิดโรคใคร่เด็กยังไม่สามารถระบุสาเหตุได้อย่างชัดเจน แต่มีหลายปัจจัยที่อาจมีผลต่อการเกิดภาวะนี้ ได้แก่

1. ปัจจัยทางชีวภาพ (Biological factors)

• อาจมีความผิดปกติทางพัฒนาการในสมองหรือฮอร์โมนที่ทำให้เกิดความสนใจในเด็ก

• ความผิดปกติของสารเคมีในสมอง เช่น สารสื่อประสาทที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมอารมณ์หรือความรู้สึกทางเพศ เช่น โดปามีน สารสื่อประสาทที่สมองจะหลั่งออกมาเพื่อส่งสัญญาณไปยังเซลล์ประสาทเมื่อเราเกิดความพึงพอใจ รักใคร่ ยินดี หรือ เซโรโทนิน สารสื่อประสาทที่มีบทบาทสำคัญในการควบคุมอารมณ์ ความรู้สึก และพฤติกรรมต่างๆ ของมนุษย์

2. ปัจจัยทางจิตวิทยา (Psychological factors)

• การสัมผัสประสบการณ์ทางเพศหรือความรุนแรงในวัยเด็กอาจส่งผลให้เกิดพฤติกรรมนี้ในภายหลัง

• ปัญหาทางอารมณ์หรือจิตใจในวัยเด็ก เช่น ความรู้สึกถูกทอดทิ้งหรือขาดความรักจากพ่อแม่

3. ปัจจัยทางสังคมและสิ่งแวดล้อม (Social and environmental factors)

• ประสบการณ์การดูหรือมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมทางเพศในวัยเด็ก

• สื่อสังคมที่ให้ภาพลักษณ์หรือการกระทำที่อาจมีผลกระทบทางจิตใจต่อผู้คน

อาการที่เข้าข่าย บ่งชี้เป็นโรค เปโด Pedophilia หรือ โรคใคร่เด็ก

1. มีความสนใจทางเพศต่อเด็ก

• บุคคลที่มีภาวะนี้จะมีความสนใจทางเพศที่มากกว่าปกติหรือดึงดูดต่อเด็กที่ยังไม่ถึงวัยเจริญพันธุ์ (เด็กที่อายุประมาณ 13 ปีหรือต่ำกว่า)

• ความสนใจนี้จะเป็นความสนใจที่เกินปกติ และอาจรบกวนชีวิตประจำวันหรือความสัมพันธ์กับผู้ใหญ่

2. มีความคิดหรือจินตนาการทางเพศเกี่ยวกับเด็ก

• การมีจินตนาการหรือความคิดเกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์กับเด็ก

• การคิดถึงหรือฝันเกี่ยวกับการกระทำทางเพศที่ไม่เหมาะสมกับเด็ก

3. การกระทำที่มีการล่วงละเมิดทางเพศกับเด็ก

• การสัมผัสหรือพยายามมีความสัมพันธ์ทางเพศกับเด็ก

• การแสดงออกที่มีแนวโน้มจะล่วงละเมิดทางเพศเด็ก (ไม่ว่าจะเป็นการสัมผัส หรือการล่วงละเมิดผ่านทางภาพและเสียง)

4. การรู้สึกพึงพอใจทางเพศจากการอยู่ใกล้ชิดเด็ก

• ผู้ที่มีภาวะนี้อาจรู้สึกพึงพอใจทางเพศจากการอยู่ใกล้ชิดกับเด็ก

• พฤติกรรมอาจแสดงออกโดยการชอบดูเด็กในสถานการณ์ที่ไม่เหมาะสม

5. ความยากลำบากในการควบคุมพฤติกรรมหรือความคิด

• ผู้ที่มีภาวะนี้อาจรู้สึกยากที่จะควบคุมหรือยับยั้งความต้องการทางเพศที่เกี่ยวข้องกับเด็ก

• พฤติกรรมเหล่านี้อาจนำไปสู่ความรู้สึกผิด หรือความอับอาย แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดได้

6. มีพฤติกรรมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ

• ความสนใจหรือพฤติกรรมทางเพศที่เกี่ยวข้องกับเด็กจะเกิดขึ้นเป็นระยะเวลานาน (อย่างน้อย 6 เดือน)

• ผู้ป่วยอาจไม่สามารถควบคุมหรือลดพฤติกรรมเหล่านี้ได้

ลักษณะของผู้ป่วยโรคใคร่เด็กมักไม่แสดงพฤติกรรมที่ชัดเจนในที่สาธารณะและสังเกตอาการจากภายนอกได้ยาก

โรคใคร่เด็ก (Pedophilia) ถือเป็นการมีความสนใจทางเพศที่ผิดปกติต่อเด็ก และไม่จำเป็นต้องแสดงออกด้วยการล่วงละเมิดทางเพศเสมอไป ผู้ป่วยโรคใคร่เด็กอาจไม่มีการสัมผัสร่างกายเด็กเลยก็ได้ แต่ใช้การจินตนาการถึง การเฝ้ามอง หรือสะกดรอย ซึ่งสุ่มเสี่ยงเป็นอันตรายต่อตัวเด็กเป็นอย่างมาก

พฤติกรรมใคร่เด็กไม่อาจยอมรับว่าเป็นรสนิยม หากผู้ใดมีอาการหรือพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับโรคนี้ ควรได้รับการดูแลจากผู้เชี่ยวชาญทางจิตวิทยาหรือจิตเวชเพื่อการรักษาและป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหายต่อทั้งผู้ป่วยเองและเด็ก การรับรู้และการรักษาในระยะเริ่มต้นสามารถช่วยป้องกันความรุนแรงและผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นได้

ปรึกษาปัญหาสุขภาพจิต

• สายด่วนสุขภาพจิต โทร 1323 ให้บริการตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน

พบเห็นการกระทำผิดต่อเด็ก แจ้งเหตุได้ที่

• มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก 0-2412-1196 (ในเวลาราชการ)

• ศูนย์ช่วยเหลือสังคม 1300 (ตลอด 24 ชั่วโมง)

อ้างอิงข้อมูลจาก : สำนักงานกิจการยุติธรรม, รายการสถานีศิริราช, ราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์