หนุ่มตกงานเดินจากปทุมถึงเมืองชลให้รถไฟทับหัว เด็กวัดรับผิดแนะไปตายที่ราง

กรณี สภ.พานทองได้รับแจ้งมีคนถูกรถไฟทับเสียชีวิต บริเวณด่านทางรถไฟ อ.พานทอง จ.ชลบุรี ในที่เกิดเหตุพบร่างนายคำพัน ชาวเชียงยืน อายุ 44 ปี ชาว จ.อุดรธานี นอนเสียชีวิตข้างทางรถไฟ

สภาพไม่สวมเสื้อ สวมกางเกงขายาวลายพรางทหาร และมีเศษหมวกลายพรางทหารวางอยู่ข้างศพ มีลายที่หลังที่ศีรษะแตกกระจาย ลำตัวมีแผลถลอกสภาพนอนคว่ำหน้าห่างกันพบถ้วยก๋วยเตี๋ยวที่กินไม่หมดวางอยู่ ห่างกันประมาณ 300 เมตร พบรถไฟขบวน 283 จำนวน 4 โบกี้ สายกรุงเทพฯ-พลูตาหลวง จอดอยู่

วันที่ 8 ต.ค. 64 ทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี เดินทางไปยังที่เกิดเหตุบริเวณรางรถไฟ ในพื้นที่ตำบลเกาะลอย อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี พบเป็นรางรถไฟ 2 ราง ขนานกัน ใกล้รางที่เกิดเหตุพบชามก๋วยเตี๋ยวของผู้ตายวางที่รับประทานไม่หมด วางอยู่ใต้เสาสัญญาณไฟ

นายเรวัติ ศรีอาจ อายุ 41 ปี คนขับรถไฟ เล่าว่า ตนได้ขับรถไฟมาจาก กทม. กำลังจะมุ่งหน้าพลูตาหลวง พอมาถึงที่เกิดเหตุ ตนก็เห็นไกล ๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เพราะผู้เสียชีวิตถอดเสื้อ จึงเป็นสีเดียวกับรางรถไฟ แต่ตนก็เบรกตั้งแต่ที่มองเห็น จนกระทั่งรถไฟมาใกล้ถึง จนมองรู้ว่าเป็นคน

จากนั้น ตนก็กดวูดดังลั่น แต่ผู้เสียชีวิตไม่ลุกไปไหน รถไฟก็หยุดไม่ทัน จนทำให้รถไฟทับเข้าที่ศีรษะ เพราะผู้เสียชีวิตนอนเอาศีรษะพาดมาที่รางรถไฟ

นางอัจฉรา ฮอวดวิเศษ อายุ 41 ปี แม่ค้าก๋วยเตี๋ยว เล่าว่า เมื่อช่วงเช้าประมาณ 08.00 น. ผู้ตายได้เดินมาจากทางรถไฟ แล้วสั่งก๋วยเตี๋ยวร้านตนเองเป็นลูกค้ารายแรกของวันนี้ ผู้ตายสั่งเส้นเล็กน้ำตก และนั่งรอภายในร้าน ตนเองก็ถามว่ามีชามหรือไม่ ผู้ตายก็ตอบว่าไม่มีตนเองจึงให้ตะเกียบ พร้อมกับชามพลาสติกไป โดยที่ไม่ได้พูดคุยสอบถามอะไรกันเพิ่มเติม แต่สังเกตว่าผู้ตายมีลักษณะนิ่งและเงียบ ไม่ได้ดูสีหน้าว่ามีอาการเศร้าหรือไม่อย่างไร

ต่อมาเมื่อได้ก๋วยเตี๋ยวผู้ตายเดินย้อนกลับไปทางรางรถไฟ ซึ่งตนเองก็ไม่ได้เอะใจ ยืนยันว่าผู้ตายไม่ใช่คนในพื้นที่ เพราะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เมื่อวานนี้ช่วงเวลาประมาณ 13.00 น. ตนเองก็เห็นผู้ตายสะพายกระเป๋าเป้ แล้วเดินผ่านหน้าร้านไป รู้สึกใจหายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะเพิ่งจะมาซื้อของร้านตนเองแล้วกลายเป็นศพ

ทีมข่าวเดินทางไปยังวัดหนองอ้อ ห่างจากจุดเกิดเหตุประมาณ 1.6 กิโลเมตร ทราบว่าก่อนที่จะเกิดเหตุผู้ตายได้มาขอพักอาศัยอยู่ที่วัดตั้งแต่เมื่อวันที่ 7 ต.ค. 64 ช่วงเย็น นายวิชัย ประสนิท อายุ 61 ปี ลูกศิษย์วัด เล่าว่าเมื่อวานนี้ช่วงเย็น นายคำพัน ผู้ตาย ได้เดินทางมาที่วัดโดยมีกระเป๋าเป้ มีหมอน เต็นท์ และผ้าปู สะพายกระเป๋ามาด้วย โดยมาขออาศัยนอนที่วัดโดยระบุว่าเดินเท้ามาจาก จ.ปทุมธานี นีกว่า 20 วันแล้ว ก่อนจะถึงที่นี่และไม่รู้จะเดินทางไปที่ไหนต่อ จึงมาขอพักชั่วคราว เจ้าอาวาสก็ให้พักอยู่บริเวณวัดโดย

ยืนยันว่าไม่ใช่คนในพื้นที่ โดยเมื่อคืนก็ปกติดีไม่ได้มีอาการซึมเศร้า สามารถพูดคุยได้ แต่ลักษณะอาจจะมีอาการทางประสาทหรือไม่ ต่อมาช่วงเช้าเวลาประมาณ 06.00 น. ที่ผ่านมา ผู้ตายมีการพูดคุยกับตนเองบอกว่า "อยากตาย" ตนเองจึงพูดเล่นว่า "อยากตายยากอะไร รถไฟมี" โดยที่ไม่คิดว่าผู้ตายจะคิดสั้นจริง ๆ ก่อนที่จะไม่พบผู้ตายอีก และได้ยินข่าวว่ามีผู้เสียชีวิตบริเวณรางรถไฟ และทราบว่าเป็นคนเดียวกันก็ตกใจ ก่อนหน้านี้ก็มักจะมีคนขาจรที่เดินทางมาขอพักอาศัยอยู่ภายในวัดเป็นประจำ จึงไม่คิดว่าจะมาแล้วคิดสั้นแบบนี้

ทีมข่าวได้กล้องวงจรปิดจากร้านค้าบริเวณหน้าวัดหนองอ้อ ห่างจากจุดเกิดเหตุประมาณ 1.6 กิโลเมตร พบว่าช่วงเช้าเวลาประมาณ 06.55 น. ผู้ตายได้เดินทางมาซื้อน้ำเปล่าจากที่ร้าน สวมใส่กางเกงลายทหาร และไม่สวมเสื้อ ก่อนที่จะเดินกลับวัดไป

ด้านนางสาวนวนจันทร์ พี่สาวผู้ตาย ให้ข้อมูลว่า ผู้ตายมีพี่น้อง 6 คน ผู้ตายเป็นลูกคนที่ 4 มีบ้านเกิดอยู่ที่ จ.อุดรธานี ซึ่งพ่อและแม่ เสียชีวิตแล้ว พี่น้องแต่ละคนก็ต่างแยกย้ายอยู่คนละจังหวัด และมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ขณะนี้ยังปรึกษากันในครอบครัวเรื่องของการรับศพ และทำพิธีบำเพ็ญกุศล ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะตนเองก็เดินทางมารับศพที่จังหวัดชลบุรีลำบาก เนื่องจากมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ส่วนพี่น้องคนอื่นก็ออกจากพื้นที่ทำงานไม่ได้ เนื่องจากบริษัทสั่งห้าม เพราะกลัวจะนำเชื้อโควิด-19 ไปแพร่เชื้อ

ทั้งนี้ คนตายไม่มีครอบครัว เพราะเลิกรากับภรรยาเมื่อเดือนเมษายน 2563 แล้วก็ตกงานตั้งแต่ช่วงโควิด-19 ที่ผ่านมา มีอาชีพเป็นช่างเชื่อมเหล็กอยู่ที่จังหวัดปทุมธานี โดยจะหางานรับจ้างรายวันทำเพื่อเป็นรายได้ แต่ช่วงประมาณ 3-4 เดือนที่ผ่านมา ผู้ตายเคยโทรศัพท์มาขอเงินกับตนเองอยู่บ่อยครั้ง ตนเองก็บอกว่าส่งเงินให้ไม่ไหว เพราะตนเองก็มีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ ให้ผู้ตายรับผิดชอบตัวเองไปก่อน แล้วตนเองพูดคุยกับน้องชายเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว น้องชายบอกว่าไม่มีงานทำที่จังหวัดปทุมธานีแล้ว และจะเดินทางไปที่จังหวัดชลบุรี แต่ก็ไม่ได้คุยกันถึงเรื่องรายละเอียดว่าจะไปอยู่กับใคร ที่ไหน จนกระทั่งมาทราบว่าถูกรถไฟทับ ที่ผ่านมาผู้ตายไม่เคยมีศัตรูที่ไหน และเป็นคนนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ระยะหลังก็เครียดเรื่องเงินมาตลอด ไม่คิดว่าจะลงมือทำแบบนี้