กรณีผู้ใช้เฟซบุ๊ก @โสรยา โพสต์ข้อความว่า "ไปแล้วจ้า! มันเลือกเดินจากไปแบบไม่หันกลับมามองลูกสักนิด แบบนี้เรียกว่าไรได้วะ #สงสารเด็ก" จากการตรวจสอบพบว่าเป็นเด็กทารกถูกนำมาทิ้งไว้ริมคลอง ในเขตพื้นที่คันกั้นน้ำคลองตาคล้าย หมู่ 10 ตำบลบางบัวทอง อำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี
ล่าสุดวันที่ 4 ม.ค.65 ทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี เดินทางมายังบริเวณคันกั้นน้ำคลองตาคล้าย ในพื้นที่หมู่ 10 ตำบลบางบัวทอง อำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี โดยพื้นที่เกิดเหตุจะเห็นว่ามีกองเสื้อผ้า และตะกร้าผ้าวางอยู่ใกล้ริมคลองตาคล้าย มีทั้งเสื้อผ้าเด็ก และเสื้อผ้าผู้ใหญ่ของผู้หญิง เสื้อชุดชั้นในวางเกลื่อนบนพื้นดิน ส่วนเด็กทารกวัย 10 เดือน ทราบชื่อน้องเฟย์ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ร่าเริง แข็งแรง อยู่ภายในอ้อมกอดของพลเมืองดีที่พบเจอน้องเฟย์
ทีมข่าวได้พูดคุยกับนางสาวสุพัตรา อาจหาญ อายุ 24 ปี พลเมืองดีคนดังกล่าว เล่าให้ฟังว่า เหตุการณ์เกิดขึ้นในวันที่ 5 ม.ค.65 เวลาประมาณ 18.00 น. ตนเห็นว่าน้องเฟย์ นอนอยู่บริเวณพื้นดินใกล้กองเสื้อผ้า เมื่อจึงจอดรถและอุ้มน้องเฟย์กลับมาที่บ้าน เพื่อมาหาพี่สาวบอกว่า "เจอเด็กนอนอยู่ที่พื้นดินริมคลอง"
ต่อมาตนก็ซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์พี่สาวไปตามหาแม่เด็ก จนไปเจอกับน.ส.วราภรณ์ กลิ่นรอง อายุ 26 ปี แม่เด็ก เดินอยู่ข้างทางเดินวนกลับมาจุดที่ทิ้งน้องเฟย์เอาไว้ จึงเข้าไปสอบถามว่า "จะทำอย่างไรกับลูก" น.ส.วราภรณ์ จึงปฏิเสธว่าจะไม่รับลูกไปเลี้ยง ตนจึงโทรศัพท์หามูลนิธิให้มารับเด็กไปดูแล
"จากที่หนูคุย ได้ยินว่า น.ส.วราภรณ์ มีลูกมาแล้ว 5 คน อีกทั้ง 4 คนแรกก็ทิ้งลูกหมดไม่เลี้ยงดูเลย และคนนี้คนที่ 5 ก็ทิ้งอีก ไม่พร้อมดูแล ส่วนตัวไม่คุ้นและไม่รู้จัก น.ส.วราภรณ์ เขาไม่ใช่คนในพื้นที่แถวนี้ คาดว่าเป็นคนเร่ร่อนและอุ้มลูกมาทิ้งในจุดที่ไกลบ้าน อาจจะอยู่ในอาการเสพยาเสพติดเกินขนาด เนื่องจากที่เห็นมีสภาพมึนเมา พูดไม่รู้เรื่อง แต่ไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์" นางสาวสุพัตรา กล่าว
อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (พม.) ได้ประสานจัดการเรื่องพาน้องเฟย์ไปตรวจสุขภาพ และลงบันทึกประจำวันทั้งหมด โดยในวันพรุ่งนี้ (6 ม.ค.65 ) เจ้าหน้าที่จะมารับตัวเด็กไปรักษาดูแลต่อ เพราะเด็กมีไข้อ่อนๆ เป็นหวัด แต่สุขภาพแข็งแรง ร่าเริง เลี้ยงง่ายมาก ๆ
นางสาวโสรญา อาจหาญ อายุ 32 ปี ผู้ที่ขับรถตามหาแม่เด็ก เปิดเผยว่า หลักจากรับตัวน้องเฟย์ มาที่บ้าน ตนจึงขับรถออกตามหา และไปพบเจอแม่เด็กเดินอยู่บริเวณริมคลอง จึงได้เข้าไปพูดคุย แต่น.ส.วราภรณ์ ก็ยืนยันว่าจะไม่รับลูกไปเลี้ยง ตนจึงบอกเขาไปว่า "งั้นเอาเอกสารมาเซ็นยืนยัน เพื่อไม่เป็นการบังคับว่าไปแย่งเด็กมา" น.ส.วราภรณ์ ก็ได้เซ็นในใบสำเนาสูติบัตร ระหว่างนั้นตนก็ย้อนถามว่า "อยากกลับไปดูลูกไหม ไม่รักลูกเรหอ" น.ส.วราภรณ์ ตอบสั้น ๆ ว่า "ไม่กลับ ๆ มีลูกมา 5 คนแล้ว" ตนจึงถามถึงลูกทั้ง 4 คน ได้รับคำตอบว่า "4 คนที่มีก็ทิ้งหมด จบป่ะ" จึงทำให้ตนโกรธและโมโหมาก ๆ
หลังจากนั้น น.ส.วราภรณ์ ก็ได้เดินหายไป เมื่อจะถามว่าให้ไปส่งหรือไม่ ก็ไม่พูดอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น ตนมองว่า น.ส.วราภรณ์ อาการไม่สมประกอบ เหมือนคนขาดสติ คล้ายคนเมาสารเสพติด เมื่อถามก็ได้คำตอบว่า “ไม่มีบ้าน จะไปไหนก็ได้ เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว อยู่ที่ไหนก็ได้” ตนก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้ขับรถกลับบ้าน ตนยอมรับว่าสงสารน้องเฟย์ เป็นเด็กน่ารักเลี้ยงง่าย ไม่ดื้อ ไม่ซน โดยเจ้าหน้าที่ พม. ให้ตนเลี้ยงอีก 1 วัน หลังผลตรวจออกก็จะมารับตัวในวันรุ่งขึ้น (6 ม.ค.64) ตนรู้สึกใจหายว่าขนาดเลี้ยงเพียงแค่ 2 วัน ก็รู้สึกผูกพัน แต่ด้วยความที่ตนก็ไม่สามารถรับเลี้ยงเด็กเอาไว้ได้ เนื่องจากฐานะทางบ้านก็ไม่ได้มีกำลังเพียงพอ
ทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี เดินทางมายังบ้านนายศักดิ์ริน สะเลมัน อายุ 39 ปี ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 10 ต.บางบังทอง เล่าให้ฟังว่า ตนทราบว่า น.ส.วราภรณ์ กลิ่นรอง อายุ 26 ปี แม่เด็กเป็นคน จ.นครสวรรค์ และมีครอบครัวอยู่ที่จ.นครปฐม และมีลูกเล็ก ๆ หลายคน ซึ่งครอบครัวฝ่ายชายเป็นผู้เลี้ยงดูเด็ก ๆ จากที่ตนเคยพูดคุยด้วย ลักษณะเขาสติไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ตนไม่ทราบเพราะสาเหตุอะไร บางครั้งก็พูดคุยรู้เรื่อง แต่บางครั้งกลับไม่รู้เรื่อง ถามอะไรก็จะนิ่งและไม่ตอบ
เมื่อประมาณ 1-2 เดือนที่ผ่านมา น.ส.วราภรณ์ ยอมรับว่าใช้สารเสพติดจริง แต่ปัจจุบันตนก็ไม่ทราบเช่นกัน เนื่องจากเคยขอให้เลิกยาเสพติดและจะให้งานทำ เมื่อฝากงานให้กับคนรู้จักก็ทำได้เพียงไม่กี่วัน ก็ไม่มาทำงานอีกเลย ขณะนี้ตนเและเจ้าหน้าที่ก็กำลังตามหาเบาะแสเพื่อให้การช่วยเหลือ
นายสมเกียรติ ท่าข้าม สท.ตำบลทับกฤช กล่าวว่า พ่อกับแม่ของน.ส.วราภรณ์ เลิกลากันไปนานแล้ว เพราะฝ่ายชายมักจะตบตีภรรยา ทำให้น.ส.วราภรณ์ ไม่มีที่พึ่ง ขึงเลือกเข้ามาอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯ ส่วนพ่อของเขาก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น ทำให้บ้านของน.ส.วราภรณ์ ในจังหวัดนครสวรรค์ ไม่มีคนอยู่ น.ส.วราภรณ์ จะกลับมานาน ๆ ครั้ง เท่าที่ตนจำได้ก็แค่ 1 ครั้งเท่านั้นที่เขากลับมาบ้าน
