"เป๊ก สัณณ์ชัย" เผยเหตุคลั่งรัก "ธัญญ่า" ลั่นเกือบเอี่ยวธุรกิจสีเทา แต่กลัวกรรมตกถึงลูก

คู่รักยืนหนึ่งจนหลายคนยกให้เป็นหนังมหากาพย์ที่มีเรื่องราวความรักให้ติดตามมากที่สุด สำหรับ "ธัญญ่า ธัญญาเรศ" และคุณสามี "เป๊ก สัณณ์ชัย"

ล่าสุด "เป๊ก สัณณ์ชัย" เผยในรายการ คุยแซ่บshow ว่าการบวชครั้งนี้ได้ธรรมะมาใช้ในชีวิต 
"การคบคนกับความไม่แน่นอนของคนที่ไม่รู้ว่าวันนี้เรายังนั่งคุยกันแบบนี้ แล้วพรุ่งนี้เราจะเป็นยังไง เลยคิดได้ว่าเราจะทำอะไร เราต้องคิดมากขึ้น เนี่ย...ถึงได้คลั่งรักเนี่ย"

ล่าสุดพี่เป๊กโพสต์ภาพในไอจี 20 ปีผ่านไป ใครอย่ามายุ่งของกูนะ ตายอย่างเดียว?
เป๊ก : ไม่รู้คิดอะไร
ธัญญ่า : เมา
เป๊ก : เมาด้วย 1 แต่ว่าวันนั้นรูปนี้มันขึ้นมาบนเฟซบุ๊ก
ธัญญ่า : เราเคยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ตอนนั้นน่าจะเป็นแฟนกัน แล้วเพื่อนส่งรูปนี้มา แล้วพี่เป๊กก็โพสต์ ตอนนั้นฟังเพลงพี่เสกอยู่พอดี
เป๊ก : เพลง ขอตายในอ้อมกอดเธอ เป็นเพลงที่ฟังทุกวันอยู่แล้ว แล้วเอามาลงกับรูป

โมเมนต์คนเป็นเมีย เวลาผัวเราอวยแล้วมันเป็นเรื่องน่ารักๆ พี่เขินไหม?
ธัญญ่า : จริงๆ มันไม่ได้อวยนะ มันอ่านแล้วแบบ นักข่าวต้องตามสัมภาษณ์ฉันอีกแล้ว
เป๊ก : คงภูมิใจแหละ ก็บอกเขาไปสิ

20 ปีถ้าย้อนไป จีบพี่ญ่ายังไง?
เป๊ก : สมัย 90 มีไม่กี่คนก็เป็น 1 ในเป้าหมายของเรา บังเอิญธัญญ่าอยู่โรงเรียนเดียวกับน้องสาว

ตอนนั้นหนุ่มๆ วนเวียนเยอะไหม?
ธัญญ่า : ก็มี แต่เราเป็นประเภทเลิกเรียนแล้วกลับบ้าน พ่อแม่ไปรับ-ไปส่ง

ตอนที่พี่เป๊กมาจีบ นี่คือตัวพ่อในยุคนั้นเหมือนกันนะ?
ธัญญ่า : เอาจริงๆ ไม่รู้จัก เราเล่นละครกับพี่เจ แล้วเขาบอกว่ามีเพื่อนอยากคุยด้วย เราก็บอกให้เบอร์ไปก็ได้ แต่เราก็กะว่าจะไม่คุย จนมีอยู่วันหนึ่งพี่เป๊กโทรมาตอนประมาณตี3 แล้วเหมือนกวนกันไปมา แล้วเราก็ด่าเขา ไม่มีมารยาทเลยโทรมาทำไมตอนตี3

เจอดอกนั้นไปเป็นไงบ้าง?
เป๊ก : ฉิบหาXแล้ว ตื่นมาตอนเช้าเห็นเบอร์จำไม่ได้ว่าทำอะไรไป พูดอะไรไป ก็เลยหายไปเลยสักพัก
ธัญญ่า : หายไปปีหนึ่ง เขากลับมาอีกทีตอนนั้นจะซื้อรถ แล้วได้คุยกับพี่เจนี่แหละ เขาบอกก็เพื่อนพี่ไง เดี๋ยวให้โทรหา พี่เป๊กก็โทรมาได้ข่าวว่าจะซื้อรถ นู้นนี่นั่น ตอนนั้นรถจำได้ว่า 1.4 ล้าน แต่เราซื้อไป 1 ล้าน

ขาดทุนไหมพี่?
เป๊ก : ต้องยอมๆ คุ้ม แหม...ได้เป็นเมีย
ธัญญ่า : แหม่...มันไม่ได้เร็วขนาดนั้น มันมีเวลาของมัน
เป๊ก : มันก็ปูทางไว้ จีบเขาก็ต้องลงทุนหน่อย

หลังจากนั้นนานไหมถึงจะเปิดใจไปเดตกัน?
เป๊ก : พี่ว่ามันก็ไปเลยตามเลยนะ
ธัญญ่า : มันก็ค่อยๆ เขาก็หาเรื่องทำคอนเสิร์ตให้เราไปเป็นพิธีกร ต้องไปต่างจังหวัด ต้องไปอะไร มันก็เจอกันบ่อยขึ้น

ผ่านมา 20 ปี ทำไม ณ ตอนนี้ยังคลั่งรักอยู่?
เป๊ก : พี่ว่าเราอยู่กันมาจนรู้นิสัยทุกอย่างกันหมดแล้ว แล้วก็ด้วยลูก ด้วยความสัมพันธ์ของครอบครัวเราทั้งสองฝ่าย เราคงต้องมีเราไปตลอดชีวิตแล้วมั้ง คือสิ่งที่เราทำมาทั้งหลายมันก็มากอยู่นะ

พี่เป๊กเขาน่ารักยังไง?
ธัญญ่า : เป็นคนดูแลเสมอต้น เสมอปลาย ถ้าย้อนไปตอนจีบเขาดูแลยังไง ทุกวันนี้ก็ดูแลมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่มันเป็นครอบครัว

บางคนเห็นพี่เป๊กผ่านตามสื่อดูมาเฟีย แต่จริงๆ คนที่ได้สนิทกับเขาจริงๆ พวกเราไม่ได้กลัวเขานะ แต่เกรงใจ เพราะตัวเขาดูแลและให้ความจริงใจกับพวกพ้องพี่น้อง?
ธัญญ่า : เป็นคนที่ให้ความสำคัญ งานแต่ง งานศพ งานวันเกิด แล้วมาสอนเราด้วย ต้องไปงานวันเกิด ต้องอยู่ให้จบ งานศพต้องไป งานแต่งต้องไป คือเป็นคนใส่ใจคนรอบข้าง

แล้วฉายาที่คนบอกว่ามาเฟียมาจากไหน?
เป๊ก : อาจจะเป็นวัยรุ่น แล้วเรามีเรื่องต่อยตี พรรคพวกเยอะ มันก็เลยดูเป็นสไตล์แบบนั้นไป

ถึงขั้นมีการโดนยิง?
เป๊ก : ทองหล่ออีกแล้ว แล้วก็ออกจากทองหล่อมา มีน้องออกไปก่อนคนหนึ่งแล้วเขาไปมีเรื่องกับมอเตอร์ไซค์บังเอิญพี่นั่งรถตู้ตามไปกำลังจะกลับบ้าน เจอเขามีเรื่อง ลงไปยังไม่มันพูดอะไรมันก็ยิงเลย

ยิงโดนตรงไหน?
เป๊ก : ของพี่โดนเข่า 2 ข้าง แล้วโดนหัวแม่เท้า ทั้งหมด 3 นัด แล้วคนรถพี่โดน 4 น้องพี่โดน 3 พี่ล้มลงไปแล้วเขามาจ่อหัว แต่เขาไม่ได้ยิงนะ เขาวิ่งไป

โดนขนาดนั้น พี่เป๊กยังห่วงคนอื่นแล้วพาคนอื่นไปหาหมอ?
เป๊ก : คือคนที่มีเรื่อง มันดันอุ้มพี่ไปนั่งที่คนขับรถ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ดันเอาคนเจ็บมาอยู่ในรถเราอีก เลยไปส่ง พี่ก็เลยขับพาตัวเองมาสมิตเวช พี่ไปจอดที่ฉุกเฉินเสร็จแล้วล้มไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย

พอคบกันแล้ว แล้วเจอเหตุการณ์ที่มันหนักๆ แบบนี้?

ธัญญ่า : เป็นอะไรที่เราไม่ชอบเลย เป็นคนไม่ชอบคนมีเรื่องมีราว ไม่ชอบคนใจร้อน ทุกอย่างที่เป็นเขาคือเราไม่ชอบเลย แล้วบวกกับที่เราคบกันใหม่ๆ เขาทำบริวพาวิลเลี่ยน แล้วเขาจะไปเกือบทุกวัน เราก็จะกลับก่อนบ้าง แล้ววันนั้นเกิดเรื่อง

เป๊ก : ก็เป็นโรงเบียร์ใหญ่ๆ นั่งกินกับเพื่อนๆ อายุตอนนั้น 20 ปลายๆ โรงเบียร์มันก็มืดๆ เราก็มองแทบจะไม่เห็น หันไปโต๊ะข้างๆ มันมีวัยรุ่นใส่แว่นดำ เอ๊ะ..มึงใส่ทำไม กูจะมองไม่เห็นพื้นอยู่แล้ว ก็เลยเดินไปตบมัน

ธัญญ่า : มันใช่เรื่องไหม

เป๊ก : ใส่แว่นดำไง เสร็จแล้วมันไปเอาพวกมา 30-40 คนได้ มันก็กะมาเอาเราคืนนั่นแหละ แต่บังเอิญลูกน้องเราที่เป็นคนเสิร์ฟ คนอะไรทั้งหมดเดินออกมาทั้งหมดก็เป็น 100 อยู่นะ พี่ก็วิ่งออกไปใส่กันเละเทะ

ธัญญ่า : ต่อยเด็กเสิร์ฟตัวเอง คิดว่าฝั่งตรงข้าม เด็กเสิร์ฟบอกพี่ต่อยผมทำไม

เป๊ก : มีดอกหนึ่งที่หลบแล้วมันวืดล้มไป แต่ระหว่างล้มมันมีเสียงปืนขึ้นมาคยก็คิดว่าพี่โดนยิง เปล่า ล้มเอง

วันนี้เราโตจนเป็นพ่อคน พี่อยากเตือนอะไรเด็กๆ สมัยนี้ไหม?
เป๊ก : ก่อนจะทำอะไรถ้าเราคิดได้สักนิด ทำแล้วเป็นอะไร ทำแล้วมันจะเกิดผลอะไร มันอาจจะช่วยเรื่องนี้ได้เยอะนะ แต่เด็กวัยรุ่นเราเข้าใจ เราผ่านมาแล้ว เดี๋ยวนี้ก็ยิ่งรุนแรงขึ้นทุกวันๆ

ใครจะไปรู้ว่าวันดีคืนดีพี่ธัญญ่าก็กลายร่างได้เหมือนกัน อย่างนี้โอเคอยู่ แต่ถ้าเกิดได้ลองสัก 2-3 แก้ว จริงเหรอ?
ธัญญ่า : ถึงจุดหนึ่ง เป็นคนไม่มีตรงกลาง
เป๊ก : พอเหล้าเข้าปากปุ๊บ ถ้าธัญญ่าเมาพี่ไม่เมา พี่แยกเลย

คนเม้าท์ว่าชอบขึ้นโต๊ะจริงเหรอ?
ธัญญ่า : บางทีเราก็จำไม่ได้นะเพราะภาพเราตัด
เป๊ก : มีเรื่องหนึ่งบ่อยครั้งมาก แต่งงานกันใหม่ๆ นี่จะนอน เอ๊ะ..เสียงอะไรอยู่ปลายเตียง ฉี่ ธัญญ่าฉี่ปลายเตียงเป็น สิบๆ ครั้งเท่าที่จำได้ตั้งแต่แต่งงานกันมา
ธัญญ่า : ต้องเล่าก่อนมันมีที่มา ที่ไปพี่ละเมอตั้งแต่เด็ก ชอบฉี่ใส่ถังขยะ ชอบไปฉี่ตรงนั้นตรงนี้ละเมอ เป็นคนแบบนี้ แล้วพอเราสติไม่ค่อยมีเวลาเมาก็ชอบไปฉี่อะไรอย่างนี้

อย่าบอกว่าพี่เป๊กเช็ด?
เป๊ก : ก็ต้องเป็นพี่เบื้องต้น พี่ก็หิ้วเขามานอนแล้วก็เช็ดฉี่

ธัญญ่า : จะไม่มีใครรู้โหมดนี้สักเท่าไหร่ ด้วยความที่เราภาพสมัยก่อนก็จะเป็นนางเอกเรียบร้อย เราเป็นคนไม่เที่ยวไม่อะไรเลย จนมีอยู่ครั้งหนึ่งอายุ 26 เพื่อนชวนกันไปข้าวสาร เห็นเขาดื่ม ไปตอนแรกง่วงนอน ดื่มก็ดื่ม ดื่มเสร็จเมา เมาเสร็จทำไมมันสนุกจังเลย แล้วก็แปลงร่าง หลังจากวันนั้นวีคหนึ่งไปเที่ยวทุกวัน เมาทุกวัน แล้วกลายเป็นคนละคนไปเลย แต่ว่าพอต้องทำงานก็จะมีความรับผิดชอบโอเคไม่เมา

แต่ตอนนี้ไม่แล้ว?
ธัญญ่า : ลูกค่ะ ลูกเคยเห็นเราเมาเขาไม่ชอบ ก็จะโดนโกรธ โดนดุอะไรอย่างนี้ นี่ก็จะชอบว่าเหมือนคุมลูกไม่ได้ให้ลูกคุม

แต่คุณพ่อก็ตามใจลูกเหมือนกันนะ?
เป๊ก : ก็ตามใจ แต่พี่เป็นคนดุลูก เราต้องเลือกว่าใครจะดุ มันต้องมีคนหนึ่ง ถ้าพ่อ แม่ตามใจทั้งคู่ก็คอนโทรลูกไม่ได้

พี่เป๊กคอยระวังลูก 3 ขวบ ห้ามเล่นกับเพื่อนผู้ชาย?
เป๊ก : ด้วยความเป็นเรามาก่อนมั้ง ดูอะไรต่ออะไรมาตั้งแต่เด็กเรื่องผู้หญิง แล้วในโซเชียลก็เห็นอะไรเยอะว่าอันตรายที่มันจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้มันเยอะแค่ไหน เราเลยชอบจินตนาการไปก่อน เดี๋ยวลูกเราจะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า มันก็เลยทำแบบห้ามเขาทุกอย่าง

ห้ามจนลูกงอนบ่อยๆ ?
เป๊ก : อืม
ธัญญ่า : เหมือนเขาเริ่มวัยรุ่น จะ 14 แล้ว เขาก็คิดว่าตัวเองโตแล้ว อยากจะทำอะไรด้วยตัวเอง เพื่อนก็จะนั่งมอเตอร์ไซค์ไปเทอมินอลหลังเลิกเรียน เขาก็จะมีเพื่อนที่นั่งมอเตอร์ไซค์ นั่งรถไฟฟ้ากลับ เขาก็จะรู้สึกว่าทำไมเขาทำแบบนั้นไม่ได้ แล้วเขาก็รู้สึกว่านอกคอก เพราะเพื่อนทำได้ เขาทำไม่ได้ แล้วเพื่อนนัดกันหลังเลิกเรียน ตัวเองก็ไม่ได้ไป เราจะไปส่งก็ไม่เอาไม่เหมือนเพื่อน

เป๊ก : อย่างเราโดนมอเตอร์ไซค์ล้มมา เรารู้ว่ามันเป็นยังไง เราก็คิดจินตนาการว่าลูกต้องอย่างนู้นอย่างนี้ คือยอมให้ลูกโกรธดีกว่า มันอาจจะเกิดอะไรขึ้นที่เราต้องเสียใจมากกว่านั้น

เขาเข้าใจไหม ได้อธิบายให้เขาฟังไหม?
เป๊ก : เขาไม่เข้าใจหรอก แต่ว่าเขาต้องเข้าใจ เพราะเราสั่งให้เขาเข้าใจ
ธัญญ่า : ลียาจะมีโหมดเหมือนพ่อเขา พูดคำไหนก็คำนั้น บางทีพี่เป๊ก เอาไงดีวะ บางทีก็กลัวลูกนะ มีโหมดกลัวลูก
เป๊ก : เขาเป็นคนติสท์ ลียาโกรธง่ายเหมือนพี่แหละ พอเขาโกรธมาก็ต้องง้อ กลัวว่าเขาจะคิดอย่างนู้น อย่างนี้ เราก็กลัวเรื่องพวกนี้เหมือนกัน

เวลาง้อลูกสาว ง้อยังไง?
เป๊ก : ต้องไปขอโทษ

ถ้าเทปนี้ออกไปถ้าน้องลียาได้นั่งดูอยู่ตอนนี้?
เป๊ก : อาจจะซวยได้

อยากบอกอะไรกับเขาไหม เพราะความเป็นห่วงและความรักที่เรามีให้กับเขา พี่เคยพูดหวานๆ กับลูกบ้างไหม?
เป๊ก : พูดตลอด แต่ว่าลียาเป็นคนที่โดนครอบครัวเราทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็ก เป็นหลานสาวคนเดียวของตระกูล เพราะฉะนั้นเราเลยไม่ปล่อยโอกาสอะไรให้เกิดขึ้นกับเขามากกว่า เขาคงรู้เองในวันหนึ่งแหละ เมื่อเขาโตขึ้น มีวุฒิภาวะ เขาคงรู้ว่าเพราะอะไร

ธัญญ่า : เขารู้ว่าพ่อแม่รัก แต่แค่ทำไมไม่เหมือนพ่อ แม่คนอื่น เหมือนด้วยความเอาแต่ใจของเขา แล้วก็อยากที่จะโต

พี่เป๊กบวชนานมากๆ แล้วหลายคนก็พูดกันไปต่างๆ นานา บวชจะไม่สึกบ้าง แต่จริงๆ พี่เป๊กดวงถึงฆาตก็เลยต้องบวช?
เป๊ก : พี่เป็นคนบวชทุกๆ 5 ปีอยู่แล้ว แต่ครั้งที่ผ่านมาทำไมต้องบวชนานๆ พอดีเมื่อปีที่ผ่านมามันเป็นปีขาล แล้วพี่ก็ติดปีขาล มันชงอย่างรุนแรง แต่บางคนก็ดีนะ บางคนก็ดวงถึงฆาตอะไรแบบนี้
ธัญญ่า : เคยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นตอนอายุ 39 ทีหนึ่งแล้วก็บวชผ่านมา อันนี้ก็จะเข้า 49 ก็โดนทักอีก

พี่ญ่ารู้สึกยังไง?
ธัญญ่า : เราก็รู้สึกดีที่มีคนทัก เพราะเขามีทางแก้ให้ ไม่ใช่ว่าทักแล้วไม่มีทางแก้ แล้วพี่เป๊กบวชล่าสุดเคร่งมากฉันท์มื้อเดียว ฉันท์มัง

เป๊ก : นานๆ เราบวชที ในระยะเวลาที่อยู่บนโลกภายนอก 5 ปีนี้เราก็เต็มที่มาก เพราะฉะนั้น 5 ปีกับ 3 เดือนที่เราจะตักตวงสิ่งดีๆ เข้าตัวเราบ้าง ไม่รู้เพื่อชาตินี้หรือชาติหน้าก็แล้วแต่ มันก็คงสมควรที่จะทำไหม มันก็น่าจะทำได้

การบวชครั้งนี้เราได้ธรรมะมาใช้ในชีวิตอะไรบ้าง?
เป๊ก : การคบคนกับความไม่แน่นอนของคนที่ไม่รู้ว่าวันนี้เรายังนั่งคุยกันแบบนี้ แล้วพรุ่งนี้เราจะเป็นยังไง เลยคิดได้ว่าเราจะทำอะไร เราต้องคิดมากขึ้น เนี่ย...ถึงได้คลั่งรักเนี่ย

ก่อนที่จะบวช เกือบจะก้าวขาไปทำธุรกิจอารมณ์สีเทา?

เป๊ก : เกือบจะทำอยู่แล้ว แต่พอบวชไปสัก 2-3 อาทิตย์
ธัญญ่า : ไม่ถึงด้วยพี่ประมาณอาทิตย์เดียว

เป๊ก : คือตอนนั้นเราตัดสินใจอยู่ พูดตรงๆ นะผลที่เขามาเสนอมันอื้อหือ ถึงเราพอมีเงินอยู่แล้ว แต่มันก็น่าสนใจวะ แต่พอบวชไปแล้วอาทิตย์หนึ่ง หลวงพ่อท่านพูดตอนเทศน์ทุกวัน มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านเทศน์เรื่องนี้บอกว่า กรรมมันจะไปตกอยู่กับลูก กับหลาน คนที่เขาเล่นพนันเสียไป เล่นบอลเสียไป ทำให้เขากลับไปที่บ้านแล้วไม่มีเงินเลี้ยงลูก ต้องฆ่าตัวตาย พอเราได้ยิน อีกวันโทรบอกธัญญ่าไม่เอาแล้วนะเรื่องพวกนี้

ธัญญ่า : จริงๆ คนชวนพี่เป๊กนานแล้ว แต่ว่าพี่เป๊กไม่ยุ่ง แต่ก็จะพูดตลอดว่าเงินมันเยอะนะ อย่าเลย เดี๋ยวพ่อด่า ถ้าพ่อรู้นี่ตายแน่ๆ ธุรกิจสีเทาเราก็จะคุยกันตลอดว่าอย่าๆ มันก็มีกิเลสนะ หมายถึงว่า ตัวเขาก็มีกิเลส พอพูดมา เราก็มีกิเลส มันก็เยอะดีนะ แต่อย่าเลย เพราะเรานึกถึงผลที่จะตามมา

วันนี้พี่ภูมิใจในสามีคนนี้ขนาดไหน?

ธัญญ่า : เราเป็นคู่ที่ไม่เคยพูดจาหวานกันตั้งแต่แรก เพราะครั้งแรกก็ด่าแล้ว เพราะฉะนั้นเขาจะเป็นคนแบบ เห้ย ไงวะเป็นคนพูดจาห้วนๆ เพราะฉะนั้นอะไรที่มันหวานๆ มันเลยไม่มีให้กัน เวลาโหมดซึ้งๆ มันกลายเป็นตลกอะ

เป๊ก : สมันก่อนเราไม่รู้ด้วยนะ เอ๊ะ..อารมณ์ร่วมกับเรามันจริงหรือเปล่า เพราะเขานักแสดงใช่ไหม เคยเห็นเขารายการหนึ่งในสมัยเขาเด็กๆ มานั่งแข่งร้องไห้กัน นี่ 12 วินาทีน้ำตาไหล พอทะเลาะกับเราแล้วนั่งร้องไห้ นี่มึงร้องไห้จริงปะเนี่ย ถอดร้องเท้าเขวี้ยงหัวพี่เลย คือเราไม่รู้ว่าเขาอารมณ์ไหน

ธัญญ่า : ก็พูดตลอดเป็นคนเสมอต้น เสมอปลายในเรื่องของการดูแลทุกอย่าง แล้วเรื่องลูกก็ดูแลอย่างดีที่สุด มันมีช็อตที่เราหนีไปอเมริกา ตอนนั้นคิดนะจะต้องไม่มีเงินใช้แน่เลย ต้องไปทำงานที่อเมริกาแน่เลย คนอาจจะบอกก็ใช่สิ ก็มีเงิน ต่อให้คุณมีเงิน แต่ถ้ามันไม่อยู่ในความรับผิดชอบมันก็ไม่มี มันก็เลยทำให้เราเหมือนตัดไม่ขาดสักที ตอนนั้นยังไงก็เลิก จะฟ้องหย่านู้นนั่นนี่ แต่สุดท้ายมันก็ตัดไม่ขาด กลับมาเดี๋ยวก็ดีกัน เดี๋ยวก็ตีกันอยู่อย่างนี้

ระหว่างทางมีบอกรัก บอกคิดถึงเป็นห่วงกันบ้างไหม?
ธัญญ่า : มีเหมือนกันแต่ว่าน้อย ไม่ค่อยบอก อยู่ที่การกระทำมากกว่า

ชีวิตนี้ขาดเขาได้ไหม?
ธัญญ่า : ขาดไม่ได้ เพราะว่า มันดำเนินชีวิตมาครึ่งชีวิตโดยมีเขา แล้วเรามีลูกด้วยกันเพราะฉะนั้นการที่จะขาดคนหนึ่งคนใดไปมันไม่ได้

รักไหม?
ธัญญ่า : รักสิ แต่ถามว่ารักแค่ไหน มันบอกไม่ได้ มันเป็นความผูกพัน เป็นพ่อของลูก ต่อจะให้ตีกันยังไง สุดม้ายมันก็ช่างมันเถอะ

พี่เป๊กล่ะรักขนาดไหน?
เป๊ก : ขนาดไหนคงบอกไม่ได้ แม่ของลูกนะ คลั่งรักขนาดลงไอจีแบบนั้นไม่เห็นเหรอ หลังจากออกรายการนี้ สงสัยไปทำอะไรผิดไม่ได้แล้ว

ถามจริงพวกผู้ชายเจ้าชู้ที่ติดผู้หญิงหนักๆ มันติดแล้วสามารถเลิกกับเมียมันได้จริงๆ เหรอ?
เป๊ก : อยู่ที่เขาคิด สมมติเป็นพี่ พี่คิดกับธัญญ่าแบบไหน เราคิดดูแล้วว่าเราขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ต้องการให้เป็นครอบครัวกันแบบนี้ เราก็คงเลือกทำแบบนี้ แต่ถ้าเราคิดไม่ได้ ด้วยการลุ่มหลงชั่วขณะหรืออะไรก็แล้วแต่มันอาจจะทำให้ชีวิตเราพังไปเลยก็ได้ แล้วต้องเสียผู้หญิงคนนี้ไปเลย

ซึ่งพี่จะไม่ยอมเสียผู้หญิงคนนี้ไป?
เป๊ก : ไม่ยอม ถ้าเสียเสียไปนานแล้ว