"อี๊ฟ" เล่าเหตุการณ์ลูกชายโดนครูตะคอกใส่ ตอบกลับคอมเมนต์ลูกของเราไม่ได้น่ารักกับทุกคน

อี๊ฟ พุทธธิดา เล่าเหตุการณ์ลูกชาย โดนครู รร.แห่งหนึ่งตะคอกใส่ พร้อมตอบกลับคอมเมนต์ชาวเน็ตคอมเมนต์ "ลูกของเราไม่ได้น่ารักกับทุกคน" ลั่นก็แค่ไม่ควรมาตะคอกเด็ก ยิ่งอาชีพที่ต้องรับมือกับเด็กก็ควรมีวิธีแบบมืออาชีพและจิตใจที่เมตตา

สำหรับคุณแม่ลูก 2 อี๊ฟ พุทธธิดา ได้โพสต์เล่าเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อวันพุธที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 เรื่องราวของ น้องมีบุญ ลูกชายวัย 4 ขวบ ที่ถูกครูจากโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ในห้างเดินมาตะคอกใส่ เนื่องจาก น้องมีบุญ ร้องไห้งอแง

คุณแม่อยากเล่า เหตุเกิด ณ เอ็มควอเทียร์ที่รร.สอนศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง วันนี้แม่พามีบุญไปเพื่อจะไปทดลองเรียน เนื่องจากเทอมที่ผ่านมาแม่เคยให้มีบุญเรียนวิชาต่อสู้นี้ที่โรงเรียนช่วงหลังเลิกเรียน เห็นน้องชอบเลยอยากจะลองต่อยอดให้เรียนดูเผื่อจะเป็นกีฬาที่น้องเล่นไปได้เรื่อยๆ แม่เคยไปสอบถามที่นี่สองครั้งครั้งแรกไปสอบถามข้อมูลคอร์สเรียนโดยมีครู reception ท่านหนึ่ง ให้ข้อมูลว่าสามารถไปทดลองเรียนก่อนได้แล้วค่อยสมัคร ครั้งที่สองพาลูกไปเดินเข้าไปดูเพื่อถามว่าหนูอยากมาเรียนไม๊เค้าก็ดูตื่นเต้นอยากเรียน แม่จึงบอกคุณครูreception ท่านเดิมเพื่อทำนัดหมาย เป็นวันนี้แหละ

ซึ่งวันนี้ก็พาลูกไป ก่อนออกจากบ้านคุณชายก็ยังดูกระตือรือร้นดี แต่ปรากฎว่าพอไปถึงที่ ลูกกลับไม่อยากเรียนต่อสู้ คือปกติทุกวันอาทิตย์เค้าจะมาเอ็มควอเทียร์เพื่อเรียนMy Gym ซึ่งเค้าชอบมากและวันนี้ก็อยากจะไปเรียนMy Gym พอไปถึงโรงเรียนสอนศิลปะต่อสู้เพื่อทดลอง วันนี้กลายเป็นมีบุญร้องไห้ งอแงไม่ยอมเรียน คุณครู reception เอาชุดมาให้ มีบุญก็ไม่ยอมเปลี่ยนร้องไห้หนักมาก

ในขณะที่เพื่อนๆคนอื่นกำลังกระโดดและวิ่งตามคำสั่งครูที่สอนอยู่อย่างสนุกสนาน มีบุญร้องไห้กรีดร้องเสียงดัง (แบบไม่เคยเห็นมาก่อน) แม่พยายามดึงไปห้องเปลี่ยนชุด ก็ไปร้องไห้เสียงดังในห้องเปลี่ยนชุด แม่พูดคุยและทำเสียงดุว่าอย่าดื้ออยากได้อะไรให้พูดดีๆ อย่าร้องไห้ คุณครูreceptionท่านเดิมเดินตามมาบอกว่า อย่าบังคับเดี๋ยวน้องจะไม่ชอบ และคุณครูก็เดินกลับไปที่counter แม่จึงพาออกมาบอกว่าให้มานั่งดูเพื่อนๆเรียน มีบุญออกมานั่งดูสักพัก ดูเหมือนจะอยากลงไปที่เบาะ แต่ไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อผ้า แม่จึงยื่นคำขาดว่าถ้าไม่เปลี่ยนชุด ไม่เรียนก็จะพากลับบ้าน และแม่ก็พาออกมาเพราะกลัวจะรบกวนคนอื่น มีบุญก็ยังคงโวยวายร้องไห้

แม่พากลับมาที่รถ ดุลูก ลูกก็มาร้องไห้โวยวายที่รถ แต่พูดว่าไม่อยากกลับบ้าน จะไปที่โรงเรียนศิลปะต่อสู้แล้ว และจะยอมเปลี่ยนชุดเพื่อเรียน สักพักหนึ่งลูกสงบขึ้น แม่พากลับลงไปที่โรงเรียนเดิม และคุยกับมีบุญหน้าโรงเรียนว่าถ้าอยากเรียนให้เปิดประตูเข้าไปเอง ซึ่งมีบุญก็เปิดประตูเข้าไปเอง

แต่เมื่อเข้าไปแล้วมีบุญก็บอกว่าอยากจะใส่เสื้อยืดของโรงเรียนที่แขวนโชว์อยู่แต่ไม่อยากเปลี่ยนชุดฟอร์ม และเริ่มๆจะร้องไห้อีก แม่เลยบอกว่าต้องใส่ฟอร์มถึงจะได้เรียน และหันไปบอกครูท่านเดิมว่า ขอลองให้น้องเปลี่ยนชุดอีกครั้งได้ไม๊ คุณครูreceptionบอกว่า ตอนนี้น้องๆที่เรียนอยู่เค้าเรียนแบบเข้าท่าทางค่อนข้างซีเรียสกันแล้วไม่ควรเข้าไปแทรกในช่วงนี้แล้วมันช้าเกินไป และดูว่ามีบุญไม่พร้อมเรียนวันนี้ คุณแม่ก็เข้าใจและบอกว่างั้นเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ แม่ก็เห็นด้วยว่าวันนี้มีบุญงอแงมาก เลยบอกมีบุญว่าวันนี้เรียนไม่ได้แล้ว ต้องกลับบ้าน

มีบุญร้องไห้อีกและพยายามทำให้ดูว่า ตัวเองเตะได้ เรียนได้ ทั้งน้ำตา แม่ก็บอกว่าเรียนไม่ได้แล้ว ต้องกลับบ้าน และเดินนำออกมาเพื่อให้ลูกวิ่งตามมา แต่มีบุญยังยืนอยู่และร้องไห้พยายามอยากจะเรียน เสี้ยววินาทีแม่กำลังจะเดินกลับไปดึงลูกให้ออกมาข้างนอก ครูreceptionคนนั้นเดินอ้อมcounterออกมาแล้วตะคอกใส่ลูกแม่ว่า"NO" เสียงดังมาก และทำเสียงชู่ปากใส่

มีบุญดูอึ้งไปนิดสะอึกสะอื้น แต่แม่อึ้งมากกว่า แม่พอจะเข้าใจว่าลูกของแม่เสียงดังรบกวนการเรียนการสอนของคนอื่น แต่แม่ไม่เข้าใจว่าวิธีการแบบนี้มันเหมาะสมหรือเปล่า มีบุญ4ขวบ อาจจะมีช่วงเวลาที่งี่เง่างอแงบ้างซึ่งโดยปกติก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น แต่วันนี้ยอมรับจริงๆว่ามีบุญงอแง แต่ก็ยังคิดว่า ครูน่าจะเดินมาพูดกะเด็กดีๆว่าออกไปข้างนอกนะคะ หรือพูดกับผู้ปกครองก็ได้ว่าช่วยออกไปด้านนอกอย่ารบกวนคนอื่น หรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่มาตะคอกลูกต่อหน้าแม่ ซึ่งลูกก็ยังไม่ได้เป็นนักเรียนที่นี่

เด็กมาใหม่จะมาทดลองเรียน ไม่มีความคุ้นเคย เหตุที่เด็กจะร้องไห้มีได้ตั้งหลายอย่าง ทั้งกลัว ไม่คุ้น ไม่อยากเรียน แต่อย่างเดียวที่เห็นได้คือ ครูreceptionท่านนี้ช่างไม่มีจิตวิทยา ไม่มีความอดทน ไม่มีความเหมาะสม และไม่เหมาะจะอยู่กับเด็กๆ ไม่ได้มีความคิดที่สร้างให้เด็กอยากเรียนหรืออะไร ก็แค่เรียนได้ก็เรียนเรียนไม่ได้ก็ออกไป ลูกแม่แม่ดุแม่ว่าเองได้และไม่ใช่แม่ไม่ว่าไม่ดุ

แต่ไม่เคยคิดว่าจะเจอกับคนที่ไม่เคยรู้จักกะเด็ก และอยู่ในโรงเรียนสอนเด็กเดินอ้อมโต๊ะมาตะคอกเด็ก4ขวบที่ร้องไห้อยู่ แม่ดึงลูกออกมากโรงเรียนนั้น และบอกตรงๆดีใจมากที่ลูกงอแงวันนี้ จึงได้เห็นพฤติกรรมดังกล่าว ทำให้แม่รู้ว่าไม่ควรให้ลูกไปเรียนที่นี่

ถ้าโรงเรียนจะเน้นสอนนักกีฬาโตๆ และไม่มีจิตวิทยาจะสอนเด็กเล็ก หรือรับมือกับเด็กไม่ได้ อย่าเปิดคอร์สรับเด็กเล็กก็น่าจะดี แม่ดึงมีบุญออกมาบอกลูกที่หน้าโรงเรียนว่า เป็นเพราะมีบุญงอแงมีบุญจะไม่ได้กลับมาเรียนที่นี่อีก มีบุญยังเสียใจและร้องไห้ แม่ก็พาออกมาจากตรงนั้น เดินผ่านMy Gym ที่เรียนทุกวันอาทิตย์ ร้องไห้โวยวายอยากเข้าไปเรียน คุณครูที่ My Gym ออกมาอยู่หน้าโรงเรียนกันเพราะเพิ่งเลิกคลาส สิ่งที่เกิดขึ้นคือครูเรียกมีบุญถามว่าร้องไห้ทำไม เอาสติ้กเก้อร์มาให้ ดึงมีบุญไปกอดและบอกว่าอย่าร้องวันนี้มีบุญไม่มีเรียน ค่อยมาใหม่วันอาทิตย์ มีบุญยิ่งร้องหนักเสียใจที่ไม่ได้เรียนครูหัวเราะบอกว่างอแงมากวันนี้ ให้แม่อุ้มมาขึ้นลิฟท์กลับบ้าน นี่ยิ่งทำให้แม่เห็นความแตกต่าง

ครูที่ My Gym ก็ไม่ได้ทำให้มีบุญหยุดร้องไห้ได้ในวันนี้ แต่ก็ได้เห็นว่าบุคลากรที่โรงเรียนที่สอนเด็กที่แต่ละโรงเรียนเลือกมามีความสำคัญแค่ไหน จิตใจเหมาะสมจะอยู่กับเด็กเล็กหรือไม่ นี่ถ้าลูกไปเรียนโรงเรียนต่อสู้นั่นแล้วทำไม่ได้เค้าก็คงตะคอกๆลูกจนกว่าจะทำได้ละมั้ง ใครก็มีความรู้ได้แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นครูได้ และไม่ใช่ทุกคนที่จะเอาใจใส่เข้าใจเด็ก ปกติก็ไม่ค่อยบ่นอะไร แต่วันนี้บ่นซะยาว พอเป็นเรื่องลูกมันก็อดไม่ได้อ่ะนะ พ่อๆแม่ๆจะพาลูกไปที่ไหน เรียนอะไรยังไง ก็ขอให้พิจารณากันเยอะๆ และขอให้เจอแต่คุณครูที่สามารถไว้วางใจให้ดูแลลูกๆได้ละกันนะคะ

ซึ่งก็มีชาวเน็ตเข้ามาคอมเมนต์ว่า “ลูกของเรา ไม่ได้น่ารักกับทุกคน ถ้าลูกไม่พร้อม และจัดการกับลูกไม่ได้ ควรแยกไปหาที่สงบๆ คุยกันเอง บางที การร้องไห้ไม่หยุด มันส่งเสียงรบกวนสมาธิในการเรียนของคนอื่น”

ด้าน อี๊ฟ ก็ได้ตอบกลับคอมเมนต์ดังกล่าวว่า “ก็แค่ไม่ควรมาตะคอกเด็กค่ะ จะแจ้งผู้ใหญ่จะตำหนิหรือบอกกล่าวพูดกันแบบผู้ใหญ่ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ขอให้ลูกหลานคุณไม่ต้องเจอคนที่ไม่รู้จักกันมาตะคอกใส่แบบนี้ เพราะมันไม่โอเค ยิ่งอาชีพที่ต้องรับมือกับเด็กก็ควรมีวิธีแบบมืออาชีพและจิตใจที่เมตตาค่ะ”