"ฟลุค-นาตาลี" ปลื้มปิติ ได้ฤกษ์ฉลองวิวาห์สุดเพอเฟกต์! สมการรอคอยนาน 4 ปี

ฟลุค-นาตาลี ปลื้มปิติ ได้ฤกษ์ฉลองวิวาห์สุดเพอเฟกต์! สมการรอคอยนาน 4 ปี ได้มี “น้องนาตาชา” ร่วมเป็นสักขีพยาน

หลังจากคู่รักสุดหวาน “ฟลุค เกริกพล มัสยวาณิช และ นาตาลี เจียรวนนท์” เข้าพิธีวิวาห์เมื่อปี 2563 แต่ต้องเลื่อนงานพิธีฉลองมงคลสมรสเนื่องจากสถานการณ์โควิด ซึ่งผ่านมากว่า 4 ปี ล่าสุดมีข่าวดีรับปีมังกรทอง ทั้งคู่ถือฤกษ์ดีจูงมือกันเข้าสู่พิธีฉลองมงคลสมรสในวันที่ 9 มีนาคม 2567 ณ โรงแรมสยาม เคมปินสกี้ กรุงเทพฯ ถูกถ่ายทอดผ่านแฮชแท็ก #LeeFlukeEverAfter แสดงถึงความรักเรื่องราวของบ่าวสาว ความหมายคือเราก็จะอยู่ในความรู้สึกแบบนี้ตลอดไป รักกันตลอดไป ท่ามกลางบรรยากาศของความรักแสนอบอุ่น สไตล์สวนอังกฤษ เต็มไปด้วยดอกไม้โทนสีชมพูอ่อน สีโปรดของเจ้าสาว ความพิเศษของงานแต่งในครั้งนี้ก็คือการได้มีลูกสาวลูกชายของทั้งคู่ร่วมเป็นสักขีพยานทั้งน้องนาตาชา และ น้องอชิ พร้อมหน้าพร้อมตา “นาตาลี & ฟลุค” สุดกลั้นงานวิวาห์เพอเฟกต์สมการรอคอย

โดยในเวลา 13.00 น. “ฟลุค & นาตาลี” ได้มีการแถลงข่าวกับพี่ๆสื่อมวลชนที่มากันอย่างคับคั่ง เจ้าสาวมาในชุดสีขาวสวยงามสง่าจากแบรนด์ GEORGES HOBEIKA และเจ้าบ่าวสวมทักซิโด้สีดำหล่อเท่ มาพร้อมด้วย “น้องนาตาชา” สุดน่ารัก เอเนอร์จี้มาเต็ม! ก่อนจะเข้าสู่พิธีการฉลองมงคลในช่วงเย็นในเวลา 17.00 น. น้องอชินำขบวนเพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาวเข้ามา และมีน้องนาตาชา รับหน้าที่โปรยดอกไม้ เจ้าสาวสวมชุดสีขาวระยิบระยับจากแบรนด์ TEXSAVERIOS  & เจ้าบ่าว  สวมทักซิโด้สีขาว สวยหล่อดุจดั่งเจ้าหญิงเจ้าชาย อบอุ่นสมกับเป็นงานแต่งในฝัน และขโมยซีนน่ารักสุดๆต้องยกให้นางฟ้าตัวจิ๋ว “น้องนาตาชา”

ความรู้สึกของวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?
นาตาลี : “ตื่นเต้นค่ะ เพราะเราตั้งใจจะจัดงานนี้มาตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว มีความจำเป็นต้องเลื่อนไปเนื่องจากโควิด ด้วยเวลามาลงตัวเป็นตอนนี้ รอคอยวันที่จะได้จัดมานาน สมความตั้งใจแล้ว เราสองคนพยายามทำให้เต็มที่หวังว่าทุกอย่างจะผ่านอย่างราบรื่น แขกทุกท่านแฮปปี้มีความสุขได้ฉลองไปกับเราค่ะ”

ฟลุค : “รอคอยมายาวนานจริงๆครับ แล้วก็เป็นวันที่น้องลีรอคอยมา 4 ปี แต่จริงๆสำหรับผู้หญิงทุกคนที่เกิดมาบนโลกน่าจะเป็นความฝันของทุกคนที่รอคอยวันแต่งงาน อยากเป็นเจ้าสาว รู้สึกดีใจครับที่ได้ทำในสิ่งที่เค้าตั้งใจจะทำ เราก็เต็มที่กับงานแต่งจริงๆครับ”

ก่อนมาถึงวันนี้น้องนาตาชาตื่นเต้นไหม? เตรียมพร้อมยังไงบ้าง?
นาตาลี : น้องนาตาชาก็ยังไม่รู้หรอกค่ะว่าการแต่งงานคืออะไร ก็บอกเขาตั้งแต่แรกแล้วค่ะว่านาตาชาจะไปงานแต่งงานของแม่แม่กับก่าก๊าน้า ใส่ชุดสวยๆสีขาวถือดอกไม้น้า ต้องทำแบบนี้นะเราก็ไม่รู้ว่าเค้าจะทำได้แค่ไหนเป็นเด็กจะหวังอะไรมากก็ไม่ได้ เราตัดชุดให้นาตาชาให้คล้ายของแม่ที่สุด เอาไว้สองชุดซึ่งชุดแรกก็จะคล้ายแม่ได้มากหน่อยแต่ชุดที่สองที่เป็นชุดพิธีจะคล้ายมากไม่ได้เพราะชุดแม่มันหนักอลังการมาก ปักทั้งตัวซึ่งจะให้นาตาชาใส่แบบนั้นคงไม่ไหว เพราะมันจะหนักและแบบไม่เหมาะกับเด็ก เราก็ดีไซน์ให้คล้ายเราให้มีความเป็นเด็กให้มากที่สุด ให้มีฟิวส์คล้ายๆเรา ที่ลุ้นมากตอนนี้คือนาตาชาเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองแล้วเค้าจะเลือกชุดเองอะไรเอง อยู่ดีๆช่วงหลังกลัวชุดฟู ไม่ใส่เลย เลยปรับแบบให้มินิมอลที่สุด หวังว่าเค้าจะใส่ เพราะเด็กบังคับไม่ได้ก็หวังว่าวันนี้จะราบรื่น แต่ก็ทำใจแล้วว่าอะไรจะเกิดก็เกิดอย่างน้อยเค้าก็ได้มาร่วมงานดีที่สุดแล้ว ไม่ได้บังคับใจเขาเกินไป ช่วยกันลุ้นหน่อยนะคะว่าจะได้ใส่ชุดที่เตรียมมาไว้หรือเปล่า”

น้องนาตาชาพูดเก่งน่ารักมาก เค้าบอกอะไรกับคุณพ่อคุณแม่ไหม?
นาตาลี : “ก็คือว่าพอรู้ว่าจะมีงานแต่งงานแม่แม่จะได้ใส่ชุดขาวจะได้ถือดอกไม้เวลาที่บอกจากที่บ้านเค้าก็จะตื่นเต้น ชาจะถือดอกไม้ชาจะไปงานแม่แม่ แม่แม่จะต้องสวยสวย ชาจะต้องสวย ก๊าจะต้องหล่อมาก เพราะเราจะพูดแนวว่าไปงานเต้นรำ เพื่อบอกให้เค้าเห็นภาพว่าเป็นงานเต้นรำเป็นงานแต่งงาน เป็นงานพิเศษเพื่อจะบิวต์เค้า ให้เค้าใส่ชุดสวยๆ เค้าก็น่ารักทำเป็นตื่นเต้นใหญ่ ชาจะได้ไปงานจะได้ใส่ชุดสวย แม่จะสวย ก๊าจะหล่อ”

หลังจากใช้ชีวิตคู่มาแล้วเป็นอย่างไร?
นาตาลี : “เราค่อนข้างศึกษาดูใจกันมาเป็น 10 ปีเราเลยรู้จักกันและกันค่อนข้างเยอะมากพอได้แต่งงานเมื่อสี่ปีที่แล้วแล้วได้ใช้ชีวิตอยู่กันจริงๆแถมตอนนั้นเป็นโควิด หมายถึงว่าเป็นช่วงโควิดที่เค้ามีการกักตัวห้ามออกจากบ้าน คือช่วงเวลาที่เราแต่งงานเลยได้ใช้ชีวิตกันจริงๆ ก็คือดีนะคะ ไม่มีการทะเลาะใดๆ ก็รู้จักตัวตนกันมากขึ้นไปอีก เราค่อนข้างเป็นตัวเองกันอยู่แล้วเลยไม่มีอะไรให้เซอร์ไพรส์บวกกับเรามีลูกกันด้วยเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาก เหมือนเราดูแลลูกซะเยอะแล้วมาเจอโควิดอีก ชีวิตมันก็จะไม่ปกติมากเพิ่งจะมาปกติปีหลังๆ ที่แบบคนเริ่มชินกันแล้วก็..ถ้าถามว่าเปลี่ยนแปลงไหม ในความเป็นตัวเองก็ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง แต่มีความเป็นพ่อเป็นแม่มากขึ้น ห่วงลูกเยอะมาก เวลาของคนสองคนก็จะน้อยลงมากแล้วก็พยายามไปเติมความหวานด้วยกัน ออกไปเดทดินเนอร์กันบ้างที่มีสองคนหรือก็มีบ้างนานๆที ที่ไปทริป”

ทั้งคู่มีอะไรอยากบอกซึ่งกันและกัน? คำมั่นสัญญา?
ฟลุค : “อยากขอบคุณที่เป็นภรรยาที่น่ารัก สม่ำเสมอ เป็นแม่ที่ดีกว่าที่หวังเอาไว้ด้วยซ้ำ รู้สึกโชคดีที่เราได้มีลูกที่น่ารักมาก แล้วลีก็เป็นแม่ที่น่ารักจริงๆ”

นาตาลี : “พี่ฟลุคเขาไม่ใช่คนที่หวานและก็โรแมนติกแต่เขาก็แสดงให้รู้ตลอดว่าเขารักนะเขาห่วงนะ เขาก็จะมีวิธีดูแลเราในแบบของเขาซึ่งไม่เหมือนใคร ทำให้เรารับรู้ได้ว่าเขารักแล้วห่วง ในขณะเดียวกันยิ่งตอนนี้เรามีลูก เราเป็นไม่ใช่สามีภรรยาแต่เราเป็นพ่อและแม่ของลูกแล้ว ก็คือประทับใจว่าเขาก็เป็นพ่อที่น่ารักจริงๆ แล้วก็พยายามดูว่าเราขาดตรงไหนไหม เขาก็จะคอยดูแลเราแบบที่ไม่ได้หวานมากแต่รู้ว่าดูแล รวมถึงดูแลนาตาชาด้วย ก็ประทับใจที่ผ่านมาถ้านับจากวันที่คบกันจนวันนี้ก็ 14 ปีแล้ว เขาก็คือยังเป็นเขาคนเดิมที่ก็ทำให้เรารับรู้ได้ตลอดว่าเขารักเรานะด้วยวิธีของเขา ขอบคุณเค้ามากค่ะ”

จะมีฮันนีมูนอีกไหม? จะมีน้องให้นาตาชาอีกไหม? (ถ้ามี) อยากได้ลูกสาวหรือลูกชาย อีกกี่คน? มีแพลนยังไง?
นาตาลี : “จะมีน้องให้นาตาชาอีกไหม อันนี้ยังเป็นเรื่องที่เรายังตกลงกันอยู่ เดี๋ยวถ้ายังไงถ้ามีจริงก็คงได้รู้อีกไม่นาน ถ้าไม่มีก็ไม่มีแล้วค่ะปีนี้ แต่ถ้าถามจำนวน ก็คือถ้าตกลงว่าจะมีก็จะมีอีกคนพอค่ะ ส่วนจะเป็นลูกชายหรือลูกสาวที่อยากได้ก็ไม่เลือกค่ะ ตอนแรกก่อนที่มีนาตาชาก็คิดไว้อยากมีลูกสองคนชายหนึ่งหญิงหนึ่งมันจะเฟอร์เฟคเลย แต่ว่าพอมีนาตาชามาปุ๊บ เหมือนเขาเติมเต็มมากจนเรารู้สึกว่ามีเขาคนเดียวก็พอแล้วเพราะเขาแบบสุดแล้วจริงๆ แล้วเอาเวลามาดูเขาเต็มที่ดีกว่าคนเดียว แต่ทีนี้คิดไปคิดมาควรมีน้องให้เขาไหมเขาจะเหงาไหม และถ้ามีจะมีผู้ชายผู้หญิง กลายเป็นว่าไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ชายแล้วเพราะผู้หญิงก็น่ารักมาก ฉะนั้นผู้ชายผู้หญิงก็ได้ถ้าจะมี”

ฟลุค “แพลนหลังจากนี้คือเรายุ่งมากจริงๆ คือเรากำลังจะเปิดร้าน ที่กำลังจะไปอเมริกา เราจะต้องไปเทรนนิ่งที่อเมริกา ไม่ได้มีแพลนอะไรเป็นพิเศษ เพราะเราค่อนข้างยุ่งจริงๆ โดยเฉพาะผมยุ่งมาก แพลนก็ไปทำงาน อาจจะมีโอกาสได้เที่ยวบ้างในบางวันที่หยุดพัก ก็ไปกับครอบครัวครับ น้องนาตาชาก็ไปด้วยครับ”

เค้กแต่งงานมีความพิเศษด้วย?
นาตาลี : “แล้วก็ส่วนเค้กลีก็ไปให้กับคนที่ในเรือนจำทำ ไม่ได้เป็นเค้กของโรงแรมเราก็เอาแบบให้คนในเรือนจำที่เขาใกล้พ้นโทษแล้วมีวิชาชีพติดตัวเราก็ให้โอกาสเขาพอเขาใกล้ออกมาเขาจะได้มีวิชาชีพติดตัวซึ่งเขาฝีมือดีมากๆ ก็อยากให้คนให้โอกาสเขาเหมือนเรา เพราะว่าอย่างที่บอกพอหมดโทษแล้วเขาจะได้มีวิชาติดตัวหาเลี้ยงชีพได้ค่ะ”