ผู้พิการบุกรถไฟ ขอคืนตู้ 8 สุดเวทนา! ต้องคลานต้องหามขึ้นลง ตู้เหล็กบาดแขนขาบาดเจ็บ ร้อง รมว.คมนาคม-ผู้ว่ารฟท. ขอใช้ชีวิตที่เท่าเทียม
วันที่ 15 มี.ค. 67 ตัวแทนเครือข่ายผู้พิการจงหวัดตรัง จำนวน 20 คน รวมตัวกันบริเวณหอนาฬิกาตรัง พร้อมป้ายข้อความ “หมดยุคคนพิการคลานขึ้นรถไฟ, ขอคืนตู้ 8” ก่อนเดินทางไปยังสถานีรถไฟตรัง เพื่อยื่นหนังสือถึง ผู้ว่าการการรถไฟแห่งประเทศไทย และ รมว.คมนาคม ขอคืนตู้ 8 หรือ รถไฟปรับอากาศนั่งและนอน ชั้นที่ 2 สำหรับผู้โดยสารที่ใช้รถเข็นนั่ง (วีลแชร์) ซึ่งใช้ได้ทั้งผู้พิการและผู้สูงอายุ
หลังถูกยกเลิก ตั้งแต่ช่วงสถานการณ์โควิด-19 จนถึงบัดนี้ ผ่านมาเข้าสู่ปีที่ 4 ยังไม่คืนตู้ ที่ผ่านมาเคยทำหนังสือส่งถึง ผู้ว่าการการรถไฟแห่งประเทศไทยมาแล้ว แต่เรื่องก็เงียบหายไป
โดยตู้ดังกล่าวอยู่บริเวณตู้กลาง หรือโบกี้กลางของขบวนรถไฟ มีลิฟท์ทอดลงมาสำหรับยกวีลแชร์ขึ้นจากชานชาลา และทอดลิฟท์ลงมาให้ลงจากขบวนรถไฟได้อย่างสะดวก ภายในตู้กว้างขวางสะดวกสบาย มีห้องน้ำเฉพาะ
ทั้งนี้หลังจากยื่นหนังสือเสร็จผู้พิการได้ขึ้นรถไฟโดยสารจาก สถานีรถไฟตรังไปยัง สถานีรถไฟกันตัง ด้วยขบวนรถเร็วที่167 พบว่า ทุลักทุเลเป็นอย่างมากในการใช้บริการรถไฟของผู้พิการ ปกติหากไม่มีใครก็ต้องคลานขึ้นรถ หรือขอให้คนช่วยหาม ทั้งคนและพับส่งรถวีลแชร์ ทำให้ขึ้นรถไฟด้วยความยากลำบาก รวมทั้งสภาพตู้โดยสารทั่วไปไม่เหมาะกับผู้พิการ เช่น ทางเดินที่แคบ ห้องน้ำแคบ ไม่มีที่สำหรับเก็บรถวีลแชร์ และอุปกรณ์ช่วยเหลือผู้พิการ โดยผู้พิการต้องลงจากวีลแชร์ แล้วคลานขึ้นบันได ไปตามพื้นจนถึงที่นั่ง เป็นภาพที่น่าเวทนาใจยิ่ง
นายธเนศ ทองชู ประธานสภาคนพิการจังหวัดตรัง กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า การยื่นหนังสือครั้งนี้ อยากให้ รฟท.รับและออกเป็นคำสั่งที่ชัดเจนว่าจะแก้ไขปัญหาให้กับผู้พิการได้อย่างไร หรือมีการกำหนดวันเวลามาชัดเจนว่าจะได้ตู้กลับมาวันไหน เพราะเราคอยมาจะ 4 ปีแล้ว
รถไฟตู้ 8 มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็นต่อผู้พิการและผู้สูงอายุ รัฐบาลอยากให้ผู้พิการออกมาสู่สังคมใช้ชีวิตอย่างปกติ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เมื่อเขาออกมาเขาก็ไปต่อไม่ได้ เพราะมีอุปสรรคเดินทาง มีอุปสรรคในการคมนาคมขนส่งสาธารณะ ที่ผ่านมากลุ่มคนพิการเคยใช้บริการรถไฟตู้ 8 มาแล้ว เพราะมีสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น ลิฟท์ ห้องน้ำ
ผู้พิการรายหนึ่งที่เขาต้องไปกรุงเทพฯ เอาลอตเตอรี่ที่กองสลากเป็นประจำเดือนละ 2 ครั้ง เขาต้องขึ้นลงด้วยความลำบากทุลักทุเล วันไหนฝนตกก็เปียกปอนไปทั้งตัว จะเข้าห้องน้ำก็เข้ายาก เพราะรถเข็นเข้าไม่ได้ เนื้อตัวก็ต้องสกปรก และการคลานขึ้นลงรถไฟก็ทำให้ผู้พิการได้รับบาดเจ็บเ นื้อตัวบอบช้ำ เพราะรถไฟเป็นเหล็กทั้งคัน รวมทั้งอยากให้มีการอำนวยความสะดวกแก่ผู้พิการ เช่นที่จอดรถ อยากให้มีกฎบังคับที่ชัดเจน
ด้าน น.ส.สุกานดา สุริยะรังสี ประธานชมรมคนพิการเทศบาลนครตรัง กล่าวว่า ฝากไปยังผู้เกี่ยวข้อง ทั้งผู้ว่าฯ รฟท. และ รมว.คมนาคม ขอรถไฟตู้ 8 คืนให้ผู้พิการด้วย อยากให้เจ้าหน้าที่รัฐเล็งเห็นความลำบากของผู้พิการ โดยแต่ละครั้งผู้พิการที่ใช้วีลแชร์ต้องคลานขึ้นรถไฟ บางครั้งต้องให้คนช่วยหามขึ้น เวลาจะเข้าห้องน้ำเปลี่ยนแพมเพิส ก็ยากลำบาก บางคนเป็นผู้ป่วย หรือผู้พิการบางคนมีแผลกดทับ จำเป็นต้องใช้ลิฟท์ยก หรือต้องใช้ห้องน้ำ สำหรับคนพิการ ก็ยากลำบาก นอนก็มีเลือดเต็มพื้น
อยากเรียกร้องให้คืนตู้พิเศษให้คนพิการ เพราะลำพังคนพิการใช้ชีวิตก็ยากลำบากอยู่แล้ว ต้องคลานขึ้น หรือถูกหาม แม้บางคนอาจมองว่าผู้พิการเข้มแข็ง แต่ความจริงทุกคนมีความรู้สึกภายใจเปราะบางในหัวใจทุกคน อยากขอความเห็นใจ อยากได้รับการปฏิบัติที่เท่าเทียม และปลอดภัย
