แม่นกน้อยเชื่อปาฏิหาริย์พ่อหลอด ไฟไหม้โกดังวอด แต่เก้าอี้พ่อหลอดและป้ายวงตองห้า ไม่ระคายเปลวเพลิง
แม่นกน้อยอุไรพร หรือ อุไร ฉิมหลวง หัวหน้าวงหมอลำเสียงอิสาน เดินทางมาถึงบ้านเลขที่ 555 หมู่ 17 บ้านหนองใส ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี หลังเกิดเพลิงไหม้โกดังเก็บอุปกรณ์การแสดงและสตูดิโอไลฟ์สด ภายในบ้านพัก เมื่อ เวลา11.00 น.ขณะที่แม่นกน้อยกำลังเดินทางโดยรถยนต์ เพื่อไปทำการแสดงที่หมอชิต 2 กรุงเทพมหานคร เมื่อทราบข่าวจึงต้องเดินทางกลับบ้าน และเดินดูความเสียหายและขอบคุณเจ้าหน้าที่ดับเพลิงเทศบาลตำบลหนองบัวที่มาช่วยดับไฟ ซึ่งเจ้าหน้าที่ได้สั่งห้ามเข้าไปในตัวอาคารเนื่องจากยังไม่ได้ประเมินว่ามีความเสียหาย และเกรงว่าจะเกิดอันตราย
แม่นกน้อยเปิด เผยว่า ตนกำลังเดินทางโดยรถยนต์เพื่อไปทำการแสดงที่หมอชิต 2 กทม.ขณะเดินทางเลย อ.สีดา จ.นครราชสีมา ลูกๆที่อยู่บ้านพักได้โทรศัพท์ไปบอกว่าไฟไหม้โรงชุด ครั้งแรกที่ได้ยินก็ไม่ได้ตกใจ พอเห็นคลิปไฟไหม้ลุกท่วมก็รู้สึกห่วงลูกที่อยู่บ้าน อยากกอดให้กำลังลูกที่บ้าน ห่วงวงที่หมอชิตก็ห่วง เพราะลูกวงส่วนมากเดินทางไปแสดง พอลูกวงทราบเรื่องก็ขวัญเสีย แต่แม่ซึ่งเป็นหัวหน้าเป็นผู้นำ ก็ได้พูดปลอบใจลูกว่าแม่ยังไหวแม่สู้ได้
“ส่วนที่ไฟไหม้เสียหาย จะเป็นชุดเครื่องเสียงลำโพงและชุดการแสดงในตำนาน ซึ่งเป็นของพ่อหลอด ประเมินค่าไม่ได้ ซึ่งมีคุณค่าทางจิตใจ รู้สึกใจสลายบอบช้ำมาก แต่อยากบอกลูกๆเสียงอิสาน แม่ยังไหวยังไปต่อได้ และอยากบอกเจ้าภาพและแฟนคลับว่าแม่นกน้อยยังสู้ไหว ไม่ต้องห่วง สิ่งที่เสียหายไปก็จะสร้างขึ้นมาใหม่จะฝ่าวิกฤตและเดินไปให้ได้”
แม่นกน้อย เล่าต่อว่า เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2567 ที่ผ่านมา ตนได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พ่อหลอดที่เสียชีวิตครบ 1 ปี พอดีมีการแสดงของวงเสียงอิสาน ตนไม่ได้คิดว่าเป็นเคราะห์ ตนคิดว่าทุกอย่างที่ไหม้เป็นของพ่อหลอด และพ่อหลอดจะนำไปใช้บนสวรรค์ เป็นการคิดบวกเพื่อให้ตัวเองมีกำลังใจ อยากบอกพ่อหลอดว่าแม่นกน้อยกับลูกและหลานจะทำให้ดีที่สุด ให้คนได้ล่ำลือสิ่งที่เกิดขึ้นตนไม่มีลางสังหรณ์อะไร มีแต่รอยยิ้มและสร้างตำนานต่อไป
“แต่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น คือเก้าอี้ที่พ่อหลอดที่ไว้นั่งกินข้าว ซึ่งเป็นเก้าอี้ประจำตัวพ่อหลอด ตนได้ยกลงมาจากบ้านเพื่อมาทำพิธีทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พ่อหลอด และป้ายบ้านเลขที่ ๕๕๕ ซึ่งเป็นป้ายไฟเก่าแก่ จะนำไปติดบนเวทีหมอลำขณะทำการแสดง ซึ่งทั้งสองสิ่งได้เก็บไว้ในสตูดิโอ เมื่อเกิดไฟไหม้ทุกอย่างไหม้หมด แต่ไฟกลับไม่ระคายเก้าอี้ประจำตัวพ่อหลอดกับป้ายไฟ ๕๕๕ เลย สำหรับบ้านเลขที่ ๕๕๕ พ่อหลอดเป็นผู้ไปขอ ซึ่งเลขที่บ้านหนองใส ยังมีไม่ถึง แต่พ่อหลอดเชื่อว่าเป็นเลขมงคลสำหรับพ่อหลอดและแม่นก”
หลังจากนั้นลูกวงเสียงอิสานที่ยืนอยู่บริเวณบ้านได้เข้ามาห้อมล้อมกอดแม่นกน้อยเพื่อให้กำลังใจ ซึ่งทุกคนยืนยันว่าจะอยู่และจะสู้กับแม่นกน้อยตลอดไป.
