นักร้องแหบมหาเสน่ห์ "ศิริพร อำไพพงษ์" เผยเหตุผลที่ไม่รับงาน!

ขึ้นชื่อว่าเป็นนักร้องสายบุญตัวจริง สำหรับนักร้องฉายาแหบมหาเสน่ห์ "พี่นาง ศิริพร อำไพพงษ์" ที่ช่วงหลังๆ หายหน้าหายหน้าจากหน้าจอไป ล่าสุดได้มาเยือนรายการ ต้มยำอมรินทร์ ให้แฟนๆ ได้หายคิดถึง ซึ่งเจ้าตัวได้เผยว่าโชคลาภที่ทุกคนเห็นว่าได้มาบ่อยๆ นั้นเป็นเพราะผลบุญ และเจ้าตัวก็ได้นำเงินไปทำบุญสร้างวัด ส่วนงานในวงการเพลง ต่อจากงานนี้ของดรับงานแบบไม่มีกำหนด ตั้งใจถือศีลอยู่วัดยาวถึงสิ้นปี พร้อมเผยบริจาคร่างกายแล้วและเคยตั้งจิตไว้ว่าขอมีอายุอยู่บนโลกนี้ถึงอายุเพียง 59 ปีเท่านั้น

ข่าวที่เกี่ยวข้อง
- "บิณฑ์-เอกพันธ์" เผยความเหมือนที่แตกต่างของคู่แฝดบรรลือฤทธิ์
- "นุ่น รมิดา" เผยหลังแต่งงาน "หลุยส์" เปลี่ยนไปมาก พร้อมรับเดินสายมู ไหว้ขอลูก
- "เบนซ์ ปุณยาพร" ประกาศลั่นปีหน้าแต่งแน่!! แม้ไร้วี่แววเจ้าบ่าวก็ตาม
-"อาไท กลมกิ๊ก" จากตลกสู่นักบู๊ ศิษย์คนสุดท้ายของ "พันนา ฤทธิไกร"
- "เพชร กรุณพล" เปิดใจรักต่างวัย 21 ปี ไม่เป็นปัญหา คนนี้รักจริงหวังแต่ง!
- ดูเพลิงนางย้อนหลัง ละครแซบอมรินทร์ทีวี ที่นี่

ถาม ไม่รับเพราะเราตั้งใจไม่รับเลยเหรอ

พี่นาง : ตั้งใจไม่รับค่ะ


ถาม สมมติติดต่อไป อยากให้พี่นางมาร้องเพลง ช่วงนี้ไม่รับ

พี่นาง : ไม่รับเลยค่ะ


ถาม ทำไมพี่นางถึงไม่รับงาน ในเมื่อเราเป็นนักร้องหรือคิดว่าเราพอแล้ว

พี่นาง : ก็เหมือนเรากินข้าวมันอิ่ม ก็เห็นลูกๆ หลานๆ น้องๆ เกิดขึ้นมาเยอะ บอกทางบริษัทไปว่า "ถ้าไม่รับงานได้ไหม" ทางบริษัทก็บอก "เอาเป็นบางงานได้ไหม" ก็มีการพูดคุยบอกผู้หลักผู้ใหญ่ ตุ้ยเขาจะลำบากใจเพราะเขาดูแลเราอยู่ "ถ้างานไหนที่ขัดไม่ได้ งานนี้พี่นางต้องไปนะ" ก็ไปค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่รับเลย ต้องดู ไม่ใช่ว่าหยิ่งหรือถือตัว เป็นงานที่มันไม่ได้สำคัญที่ว่าเราต้องไปแบบนี้ ก็ขอทางบริษัท


ถาม ถือว่าลาวงการแล้วอย่างนี้ได้ไหมหรือว่าสักวันนึงจะกลับมาร้องไหม

พี่นาง : ไม่ได้ลา คือจะไม่ลาวงการเลย แต่เราตกลงกับบริษัทว่าร้องน้อยลง เคยพูดคำว่าลาหลายครั้ งมันไม่สำเร็จสักครั้ง เลยไม่ต้องพูด


ถาม ได้ยินว่าส่วนนึงที่ไม่รับงานอะไรเลยในวงการ เพราะตอนนี้กิน นอน อยู่ที่วัดเลย ไม่กลับบ้าน

พี่นาง : ก่อนโควิด พี่นางไปต่างประเทศกลับมา มันอาจจะเป็นดวงพี่นาง พอกลับจากเวียดนาม ประมาณ10 วัน โควิดก็มา เราก็เชื่อในเรื่องบุญไง ดูที่เขาไลฟ์สดกันว่าคนที่จะอยู่ได้ต้องใส่สีขาว เป็นพวกชีพราหมณ์ พวกชีผ้าขาวอะไรอย่างนี้ ให้อยู่วัด ให้นอนวัด ความที่เราทำบุญอยู่แล้ว เชื่อในเรื่องบุญอยู่แล้ว ก็บวชชีพราหมณ์เลย บวชชีพราหมณ์ได้ 9 วันก็สึก ก็ถือศีล 5 ต่อเลย ไม่ได้บวชชีพราหมณ์ มันก็เลยรันมา 4 เดือน 5 เดือน 6 เดือน ก็อยู่แบบนี้ ใครถามก็อยู่วัด


ถาม ซึ่งอยู่แบบนี้มา 4 เดือนแล้ว

พี่นาง : 4 เดือนเต็มๆ ที่ถือศีลอยู่นั่น

ถาม ชีวิตพี่นางเนี่ย อยู่ง่าย กินง่าย เรียบง่าย ไม่เคยทำตัวเป็นซุปเปอร์สตาร์ ไม่เคยทำตัวเป็นเศรษฐีใหญ่ แต่ในขณะเดียวกัน บั้นปลายชีวิตไม่หวังมีใครมาดูแล จนไปบริจาคร่างกายไว้แล้ว

พี่นาง : หลายปีมาแล้ว บั้นปลายชีวิต เราไม่มีลูก จะบอกให้ใครมาดูแลเหรอ ลูกมาดูแลเหรอ แล้วลูกบางคนดูแลพ่อแม่หรือเปล่า เราต้องคิดอย่างนี้ ก็เลยขอบริจาคร่างกายที่ขอนแก่น ศรีนครินทร์ บริจาคให้พระอาจารย์นี่แหละดูแล กับน้องชายอีกคนนึงดูแลมอบให้ ไม่ต้องให้พี่น้องมายุ่งยาก ไม่มาต้องเอาชื่อเสียงไปทำมาหากิน ระบุไว้เลยไม่ต้องจัดงานให้ศิริพรอย่างนี้ ไม่ต้อง อย่าให้คนอื่นมาเดือดร้อน


ถาม แล้วจริงไหมที่ถูกล็อตเตอรี่ 300 งวดติด 

พี่นาง : มันเหมือนเป็นดวงเป็นบุญมากกว่า มันไล่มาเรื่อยๆ


ถาม ถูกแทบทุกงวดเลยใช่ไหม 

พี่นาง : แทบทุกงวด ถ้างวดไหนไม่ถูกคือไม่ถูกเลยแม้แต่ใบเดียว


ถาม เวลาเราซื้อแบบมันมีอะไรผ่านเข้ามาในสายตาหรือเดินไปแล้วตั้งจิตอธิษฐานแล้วคว้าเลย หรือแบบคืนนี้ขอให้ฝันนะ ต้องไปขอพระอะไรไหม 

พี่นาง : คิดว่าน่าจะเป็นดวงมากกว่านะ ความเชื่อของแต่ละคนไม่เหมือนกัน สำหรับแม่นางคิดว่าน่าจะเป็นบุญ เป็นดวงที่เราทำบุญมาแบบไหนก็ไม่รู้ แต่ตัวแม่นางคือสมมติไปเสี่ยงเซียมซี มันตกลงมา ทำไมเราไปลองซื้อดู ทำไมมันถูก น่าจะเป็นบุญ บางครั้งเราก็ขอบ้าง ถ้าเมตตาเราก็จะได้สร้างต่อไป ตอนนี้กำลังสร้างพระอุปคุต พระแห่งความอุดมสมบูรณ์หรือพระปราบมารสูง 12 เมตรกว้าง 5 เมตร


ถาม ถูกลอตเตอรี่ต่อเนื่องกันมาเกือบ 300 งวด บางคนก็เลยมองว่าได้เงินจากหวย ไม่รับงานร้องเพลงแล้ว 

พี่นาง : รวยจริงค่ะ รวยบุญ ไม่ใช่ว่ารวยที่ว่าถูกลอตเตอรี่อะไรนะคะ การที่เราซื้อพวกนี้ ถ้าเราพูดแบบนี้ เหมือนชวนให้คนงมงาย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราต้องมีสติ การพนันเป็นสิ่งที่ไม่ดีอยู่แล้ว เรื่องถูกลอตเตอรี่ไม่ใช่ถูกแต่ศิริพร มีมากมายหลายคนที่ถูก ศิริพรไม่เคยถูกรางวัลที่ 1 แต่รางวัลที่ 1 ที่พี่นางได้คือรางวัลบุญ แค่นั้นก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว ไม่อยากให้แฟนๆ หรือพี่น้องไปยึดติดในการซื้อลอตเตอรี่


ถาม แล้วมีคนมาขอเลข ซื้อตาม ถ้ามาเจอแบบนี้ ปกติพี่นางจะพูดว่าอะไร 

พี่นาง : คนมาขอนี่เยอะมากๆ แต่ว่าพี่นางก็จะพูดว่ามันเป็นเรื่องบุญ อยากได้ก็ขอใครขอมัน ไปขอปู่ได้เลย หรือขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราเคารพ ขอคุณพ่อคุณแม่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นได้ทุกคนนะ คำอธิฐานก็ได้ทุกคน แต่มันเป็นบางเรื่องสมหวังก็เป็นบางเรื่องเป็นบางโอกาส สิ่งนี้พี่นางจะพูดอยู่ตลอด


ถาม พี่นางบอกว่ารวยบุญก็เพราะว่าเอาเงินไปทำบุญ เราพูดไว้ว่าจะสร้างวัด สร้างพระมากมาย

พี่นาง : ในความเชื่อของแต่ละคนมันก็ไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างจิตต่างใจ แต่ในการที่เราอธิฐานในเรื่องทำบุญ พูดอยู่เสมอว่า มันอยู่ที่ใจ ถ้าเราคิดดีทำดี ถ้าเราเจอกับตัวเราเองเราจะไม่ได้คิดว่าทำตามคนโน้นคนนี้ มันต้องที่ตัวเราคิดเองทำเอง ถ้าเราตั้งใจทำเนี่ย เราอธิษฐานว่า "ถ้าข้าพเจ้าศิริพร อำไพพงษ์ มีบุญวาสนา ขอให้ข้าพเจ้าสร้างให้สำเร็จภายในเร็ววัน ให้ญาติโยมสายบุญ สายธรรมหลั่งไหลมาทำบุญกับข้าพเจ้าด้วยนะเจ้าคะ" นี่คือคำอธิษฐานของพี่นาง แต่ทำไมเราอธิษฐานแล้วมันเป็นจริง ในการสร้างทำไมมันเรียบง่าย มันมีความสุขด้วย ทำไมมันเสร็จไวปีเดียว พญานาคองค์ยาวเกือบ 1,500 เมตร ให้เสร็จภายในปีเดียวคงเป็นไปไม่ได้

ถาม พี่นางสร้างวัดนี้มาทั้งหมดกี่ปี

พี่นาง : น่าจะ 7 ปีค่ะ


ถาม แต่องค์พญานาคปีเดียวเสร็จเลย

พี่นาง : องค์พญานาคองค์ที่ยาว ปีเดียวก็ไม่เสร็จ คู่ที่ลงมาจากถนนอันนี้ปีเศษๆ แต่ทางเข้าไปมัน เกือบ 1,500 เมตร คิดว่าปีที่3 น่าจะเสร็จ


ถาม  ถ้าไปถามว่าวัดศิริพรอยู่ไหนคนจะรู้จัก จริงๆเขาชื่อวัดอะไร

พี่นาง : วัดป่าสว่างธรรมค่ะ ตรงที่เราสร้างมันเป็นป่าช้าเก่า เป็นวัดเล็กๆ แต่มันร้างไปแล้ว มีแค่ศาลาเล็กๆ ที่พี่นางทำกับชาวบ้านแล้วก็กุฎิของหลวงพ่อเล็กๆ เท่านั้นเองมี 2 อย่าง แต่ทีนี้ในรอบเกาะก็มีทางเท่าคนเดิน แต่ก็ไม่รู้ด้วยเหตุอะไร ปีนั้นเป็นเดือนเมษาด้วย ร้อนสุด ชาวบ้านก็รวบรวมเงินกัน บ้านเล็กๆ เขาได้กัน 40,000 แต่เขาขอพี่นาง 50,000 ให้เป็น 90,000 ให้ไปสร้างพระนาคปรก แต่เขาทำไม่ได้ไง เหล็กก็วางไว้อย่างงั้น เอาเสาลงไปก็หัก เอาลงไปใหญ่ก็หัก ไม่รู้ด้วยเหตุอะไร พี่นางก็เลยไปนิมนต์พระอาจารย์นำชัย โชติรโต ที่วัดแม่ย่าซอม บ้านปากตะแบก อำเภอคลองหาด จังหวัดสระแก้วมาดู ท่านก็มาเพ่งจิตดูว่าปู่อยากอยู่ตรงนี้กลางแม่น้ำ ไม่ได้อยากอยู่ตรงนั้น ก็เลยทำเป็นถนนลงมา ที่มันก็เป็นน้ำนะ มันเป็นเกาะ มันเหมือนถูกวางไว้แล้ว คล้ายๆ คำชะโนด มันมีอยู่แค่เกาะๆ นั้นเกาะเดียว หินเต็มไปหมด พระอาจารย์ว่าต้องเปิดภูมิ บอกเจ้าที่เจ้าทาง เทวดาอารักษ์ที่ปกปักษ์รักษาอยู่ตรงนั้นมันถึงจะทำได้ พระอาจารย์เก่งนะ จิตท่านเพ่งไป แต่ทำไมมันราบรื่น เราไม่ได้หาแบบว่าแจกซองมาวางศิลาฤกษ์ เราไม่ได้หาเลย แต่คนทำไมถึงหลั่งไหลมา พระอาจารย์ท่านก็เลยบอกว่าอาจจะเป็นเพราะบุญบารมีของปู่ บวกกับชื่อเสียงโยมพี่ แล้วก็เจ้าที่เจ้าทางท่านเห็นด้วย


ถาม เคยตั้งจิตไว้ว่าขอมีอายุแค่ 59 ปี

พี่นาง : คืออธิษฐานนานแล้ว จำได้น่าจะประมาณสัก 27 อายุ 27 อธิษฐานว่าบอกแม่ หนูไม่อยากอยู่นาน เห็นคนแก่ๆ ที่เขาเดินไม่ได้ ดูแล้วมันห่อเหี่ยวใจ ถ้าเป็นไปได้ข้าพเจ้าขออายุไขแค่ 59 ปี


ถาม จากวันที่อายุ 27 ที่อธิษฐาน ระหว่างทางเคยมีอยากจะขอเปลี่ยนตัวเลขไหม

พี่นาง : ไม่ ไม่เคยอยากเปลี่ยน คือไม่อยากแก่ไปกว่านั้น แก่กว่านั้นมันจะเดินได้ลำบาก


ถาม ปีนี้ 56 แล้ว แล้วอีก 3 ปี กลัวไหม

พี่นาง : ไม่กลัวหรอกค่ะ ยิ่งใกล้ยิ่งดี ไม่ใช่ว่าหนีเรื่องเลวร้ายอะไรนะ ยังไงเราก็ไปอยู่ดี คือคนเราต้องรู้ว่าเกิดมามี 2 อย่าง ทำดีกับไม่ดี ทำบุญกับบาปถูกไหม? เราก็เลือกเอา ในเมื่อเรารู้แล้ว เราจะทำบาปทำไม เราก็ทำบุญไม่ดีกว่าทำบาปเหรอ มันสบายใจกว่า ให้มีความสุข ไม่ขอมาเกิดด้วยค่ะ ไม่ขอมาเกิดด้วยจริงๆ

ถาม พี่นางเองก็ผ่านอะไรมาเรื่องมรสุมมาค่อนข้างจะเยอะ อะไรคือสิ่งที่ทำให้สามารถที่จะผ่านพ้นมาได้ มีวิธีคิด แนะนำใครหลายๆ คนที่เขาเจอปัญหาเหมือนอย่างที่เราเคยเจอไหม

พี่นาง : อันนี้ไม่ต้องไปแนะนำมากมาย ถ้าสมมติเราล้มแล้วไม่ลุก มันก็ล้มไปหมือนเดิมถูกไหม ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่ตัวเรา ถ้าไปนั่งร้องไห้ฟูมฟาย เศร้า จะผูกคอตาย จะฆ่าตัวตาย คุณได้เงินเดือนหรือเปล่า คุณได้อะไรไหม ไม่มีเลย พี่นางนั่งร้องไห้วันเดียวคือจบเลย ครั้งเดียวคือจบเลย ไม่มีอีกเลย ตัดสินใจให้ดี ขันติเราไม่ขันแตก อยากให้จำไว้ว่าอยู่ที่ตัวเรา ขาเรา แขนเรา มือเรา ปากเรา ตาเรา ปากพูดให้น้อยๆ หูฟังให้เยอะๆ เพราะว่าปากเรามีอันเดียวพูดน้อยๆ พูดมากมันผิดมาก หูเรามี 2 อัน ฟังเยอะหน่อย เรื่องไหนดีเราเก็บเอาไว้ เรื่องไหนไม่ดีก็เอาออก หูนี้มันอย่างนี้ ต้องยืนหยัดด้วยตัวเราเอง ไม่มีใครช่วยเราได้ จะเรื่องอะไรก็ตามอยู่ที่ตัวเราทั้งนั้น


ถาม จะยังมีโอกาสได้เห็นพี่นางกลับมาร้องเพลงให้หายคิดถึงบ้างไหม

พี่นาง : ที่จริงพี่นางก็ร้องไว้หลายเพลงนะ สุดท้ายก่อนที่จะโควิดก็ "เสียงแคนที่หนองคาย" แต่พี่นางเนี่ยดี ตกงานเหมือนกัน แต่ไปตกในฐานบุญไง พี่นางก็เลยรอด กินข้าวก้นบาตร ไม่ใช่ว่ายากจนหรือลำบากนะ แต่มันเป็นบุญไงที่เราไปตกในฐานธรรม เลยไม่ต้องคิดอะไรมาก ตื่นมาทำกับข้าวได้ทำบุญทุกวัน