กรณีชาวบ้านแจ้งว่าพบผู้ป่วยติดเชื้อโควิด-19 ยกบ้าน 6 คน โดยได้รับการรักษาแล้ว 1 คน และเสียชีวิตในบ้านอีก 1 คน อีกทั้งยังเหลือผู้ป่วยโควิด-19 คงค้างในบ้านอีก 4 คนไร้การเหลียวแล ภายในซอยเจริญกรุง 107 แยก 9 กระทั่งวันที่ 20 ก.ค.64 มีผู้เสียชีวิตในบ้านเพิ่มอีก 1 คน ขณะนี้จึงเหลือเพียง 3 ชีวิต นอนรอความหวังจากหน่วยงาน เพราะยังไม่มีเตียงรักษา
ล่าสุดวันที่ 21 ก.ค.64 ทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี ได้พูดคุยกับ นายเพิ่มทรัพย์ สกุลพิพัฒน์ อายุ 39 ปี เพื่อนบ้าน กล่าวว่า เมื่อวานนี้ (20 ก.ค.64) เวลาประมาณ 19.10 น. บ้านของผู้ป่วยโควิด-19 ได้ร้องขอความช่วงเหลือว่า น้องชายหายใจไม่ออกแล้ว ซึ่งเพื่อนบ้านต่างช่วยเหลือประสานโทรศัพท์หาหน่วยงานและโรงพยาบาลต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ ได้ประสาน กลับมาว่ามีเตียงว่างสำหรับผู้ป่วย 1 ที่ แต่ต้องให้ผู้ป่วยเดินทางมาที่โรงพยาบาลเอง
ทั้งนี้ตนและเพื่อนบ้านคนอื่น ๆ ก็ได้ช่วยเหลือประสานหน่วยงานร่วมกตัญญู โดยระยะเวลาเพียง 30 นาที ก็มีร่วมกตัญญูเดินทางเข้ามา และเข้ามาตรวจสอบผู้ป่วยพบว่านายวราพล อายุ 25 ปี หายใจไม่ออกและเสียชีวิตแล้ว
อย่างไรก็ตาม ตนอยากจะให้หน่วยงานรีบดำเนินการจัดการ เนื่องจากบ้านหลังนี้ยังมีผู้ติดเชื้อโควิด-19 นอนคอยรอเตียงเข้ารับการรักษาอีก 3 คน และยังไม่มีหน่วยงานมานับตัวไปดูแลรักษา เพื่อนบ้านทุกคนต่างกังวลและกลัวโรคระบาด ไม่อยากให้มีผู้เสียชีวิตเพิ่มอีกแล้ว ไม่ควรปล่อยให้ประชาชนนอนรอเตียงด้วยความหวัง และนอนตายภายในบ้านเพิ่มเช่นนี้
โดยเพื่อนบ้านได้นำโกศที่ใส่อัฐิของ นายวราพล อายุ 25 ปี ผู้เสียชีวิต มาส่งมอบให้กับครอบครัว ซึ่งบรรยากาศค่อนข้างโศกเศร้า
น.ส.วรรณภา แก้วกระจ่าง อายุ 30 ปี เพื่อนของผู้ป่วยโควิด-19 ระบุว่า ตนเป็นเพื่อนสนิทกับผู้ป่วยภายในบ้าน โดยได้มีการให้ความช่วยเหลือกันตลอด ทั้งเรื่องอาหารการกิน ยา เรื่องถังออกซิเจน ก็เป็นคนช่วยเหลือช่วยประสานจัดมาให้ และโรงพยาบาลก็ช่วยประสานให้อยู่ตลอด กระทั่งน้าของเพื่อนเสียชีวิต ตนจึงเป็นคนดำเนินเรื่องของเอกสาร การเผาศพ และเก็บกระดูกใส่โกศมาให้กับครอบครัวของเพื่อน อีกทั้งวันนี้ก็ได้นำอัฐิน้องของเพื่อนมาให้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
ทั้งนี้ตนเข้าใจและยอมรับว่าหน่วยงานต่าง ๆ อาจจะมีความวุ่นวายที่มีผู้ป่วยจำนวนมาก แต่อย่างน้อยก็อยากจะให้ช่วยส่งใครสักคนเข้ามาเยี่ยมตรวจดูอาการ ช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้ เนื่องจาก 2 ชีวิตที่เสียไปนั้น ชาวบ้านและคนในครอบครัว ไม่รู้วิธีการปฐมพยาบาลเบื้องต้น ได้เพียงแต่ยืนมองดูคนเสียชีวิตไปต่อหน้า
