คุณแม่ 2 พิธีกร "อั๋น ภูวนาท-เอิ๊ก พรหมพร" เผยวีรกรรมสุดแสบที่จำไม่เคยลืม!

ขอต้อนรับวันแม่ที่แสนอบอุ่นด้วยการเซอร์ไพรส์ 2 พิธีกรเพื่อนซี้อย่าง "อั๋น ภูวนาท" และ "เอิ๊ก พรหมพร" ด้วยแขกรับเชิญสุดพิเศษ "คุณแม่มาลีรัตน์ คุนผลิน" และ "คุณแม่สุภาพ ยูวะเวส" ที่จะมาเผยหมดเปลือก ในรายการ ต้มยำอมรินทร์ ถึงวีรกรรมสุดแสบของลูกๆ ที่จำไม่เคยลืม พร้อมวินาทีสุดซึ้งกับความประทับใจระหว่างคุณแม่กับสองพิธีกร อั๋น-เอิ๊ก

ข่าวที่เกี่ยวข้อง
- "นิโคล" ปรึกษา "ทิกเกอร์" ทุกเรื่อง ไม่เว้นเรื่องรัก!
- "ลิฟท์ สุพจน์" ยกธุรกิจครอบครัวให้ภรรยาคุม เคยทะเลาะเกือบบ้านแตก!
- "เจี๊ยบ วรรธนา" วางไมค์! ผันตัวเป็นนักเขียนบทมือทอง
- "ซานิ-ตุ้ย" สนิทจนรู้ไส้รู้พุง ไม่มีวันขยับสถานะจากพี่น้องเป็นแฟน
- "ตั๊ก ศิริพร" เปิดใจ มีลูกแล้วทุกข์ เพราะรักมาก! 

ถาม อยากให้คุณแม่เม้าท์ลูกสาวนิดนึง ตอนเด็กๆ เป็นยังไงบ้าง ?

คุณแม่สุภาพ : ๆแสบมาก ทั้งแสบ ทั้งเกเร ไม่ยอมไปโรงเรียน ตื่นเช้าขึ้นมาจะไม่ลุกจากที่นอน ต้องให้พี่เลี้ยงอุ้มจากที่นอนมาแต่งตัว ทานข้าวก็ไม่ยอมทาน

 

ถาม ถ้าอย่างนั้นไม่เรียกเกเรมั้งคะ? เรียกขี้เกียจ (หัวเราะ)

เอิ๊ก : (หัวเราะ) มันปนๆ กัน

คุณแม่สุภาพ : (หัวเราะ) ไม่ยอมทำอะไรสักอย่าง ทานข้าวก็ต้องทานในรถ พอถึงโรงเรียน คุณครูก็ต้องมาอุ้ม จากรถลงไป ก็ยังไม่ยอมลง ก็จะกอดคอคุณแม่ ดึงเอาไว้อย่างนี้ จะไม่ยอมไปเรียน เกาะแน่นเลย

เอิ๊ก : คือเกาะเป็นลิง เอามือคล้องคอ แล้วเอาขาเกาะเอว ครูจะต้องมาดึง แล้วก็จะร้องแผดเสียงดังมาก คนทั้งโรงเรียนจะรู้เลยว่า ยัยนี่มาโรงเรียนแล้ว

คุณแม่สุภาพ : แล้วจะเป็นอย่างนี้ทุกวัน ไม่ใช่บางวัน ทุกวัน

เอิ๊ก : ไม่ใช่สายเรียนตั้งแต่เด็กค่ะหม่ามี๊ขา แต่เป็นสายสวยงาม


ถาม ไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ว่าพี่เอิ๊กจะไปหาตลอด

คุณแม่-เอิ๊ก : ใช่ค่ะ


ถาม แต่ทางนี้อยู่ด้วยกัน(คุณแม่มาลีรัตน์-อั๋น) แล้วเจอกันไหมคะ?   

อั๋น : เจอ


ถาม มีคนกระซิบบอกว่าคุณหญิงย่า(คุณแม่มาลีรัตน์)กับพี่อั๋นไม่ค่อยเจอกัน เพราะคุณหญิงย่าจะไปอยู่ในห้องนอนพอล?

อั๋น : ก็ห้องนอนพอลก็คือห้องอั๋น 

เอิ๊ก : คุณหญิงย่าจะอยู่ในห้องน้องพอล แล้วคุณหญิงย่าก็จะคุยกับจ๋า รวมไปถึงเพื่อนๆ ที่มาหาน้องพอล แต่คนที่ไม่คุยกับคุณหญิงย่าคนเดียว เพราะมัวแต่ไลฟ์อยู่คือภูวนาถ ไลฟ์สดอยู่

ถาม พี่อั๋นกำลังจะตกกระป๋อง เพราะว่าคุณหญิงย่าหลงรักน้องพอลมากกว่าพี่อั๋นแล้วจริงไหมคะ?

คุณแม่มาลีรัตน์ : จะพูดไปก็จริง เดี๋ยวเขา(อั๋น)ก็น้อยใจ คือจะเรียกว่าหลงก็ได้ค่ะ

อั๋น : หลงเลยแหละ

คุณแม่มาลีรัตน์ : ที่เขามักจะพูดว่า แหม รักหลานจนลืมลูก เป็นจริงๆ นะคะ แต่บางครั้งก็ไม่อยากให้เขารู้(อั๋น)

อั๋น : อั๋นไม่น้อยใจ เขา(น้องพอล)คือลูกอั๋น อั๋นไม่น้อยใจลูกตัวเอง เขาห่วงหลานมากจนนอนไม่หลับ ทั้งๆ ที่หลานไม่ได้ทำอะไรนะ หลานนอนอยู่ตรงนี้ สั่งติดกล้องวงจรปิดทั้งบ้าน

เอิ๊ก : ห่วงไปหมดทุกอย่าง

อั๋น : อย่างจริงจัง แล้วเขานั่งอยู่ที่ฐานทัพบัญชาการหน้าจอทีวี แล้วก็สลับกล้องวงจรปิดไปเรื่อยๆ หลานอยู่ไหน? แล้วก็บอกว่า ตรงนี้เป็นจุดบอดของบ้าน ติดกล้องเพิ่ม แล้วเขาก็นั่งดูกล้องวงจรปิด แล้วเวลาเห็นก็ ตรงนั้นอุณหภูมิเป็นยังไง? เข้าใจความห่วงไหมแบบว่า ร้อนไหม? แอร์เย็น จนเราบอกหม่ามี๊ไม่ต้องห่วงเบอร์นั้น


ถาม ห่วงว่าน้องพอลจะเป็นอันตรายหรือเป็นห่วงอะไรคะ?

คุณแม่มาลีรัตน์ : ห่วงสุขภาพเขา อย่างห้องเขาเนี่ยปูหินอ่อน แล้วเด็กไม่ได้ใส่รองเท้าอยู่กับพื้นหินอ่อนทั้งวันก็ไม่ดี เราก็จะเตือน บางทีเตือนมากๆ เขา(อั๋น)ก็รำคาญ

อั๋น : ไม่ๆ ฟังดูฉันแย่อีกแล้ว หม่ามี๊ช่วยสร้างภาพ(แซวแม่)


ถาม ขนาดรุ่นลูก ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม พอมาเจอรุ่นหลานอีกยิ่งหนักกว่าเดิม?

คุณแม่มาลีรัตน์ : จริงค่ะ เขาคนรุ่นใหม่ เราก็ยังไม่โบราณ แต่เขาอาจจะคิดไม่ถึงหลายๆอย่าง แล้วบางทีอาบน้ำออกมาห้องก็เย็น บอกเฮ้ย รูขุมขนเปิดนะ ต้องอุ่นๆ ให้ปิดแอร์ก่อน อะไรต่ออะไรก็จุกจิก จุกจิกนิดหน่อยค่ะ

อั๋น : แต่เราฟัง ไม่ได้อะไรเลย แต่เวลาปราม คือปรามเพราะว่าไม่อยากให้เขา(คุณแม่)กังวล เพราะว่าดูเขาห่วงจนเราแบบว่า นี่ห่วงจนทุกข์หรือเปล่า?

คุณแม่มาลีรัตน์ : ไม่ค่ะ

ถาม น้องพอลกับพี่อั๋นตอนเล็กๆ แตกต่างกันเยอะไหมคะ?

คุณแม่มาลีรัตน์ : น้องอั๋นเลี้ยงง่าย ไม่เกเร อยู่ชั้นประถมเขาก็เป็นหัวหน้าชั้นมาตลอด เข้าโรงเรียนมัธยมที่เซนต์คาเบรียลก็เป็นหัวหน้าชั้นแล้วก็เป็นเด็กกิจกรรม

อั๋น : ดูดีปะ (แซวเอิ๊กและพิธีกร)


ถาม มีอะไรที่ดูไม่ดีบ้าง?

คุณแม่มาลีรัตน์ : ไม่ดีหรอคะ เท่าที่จำได้ เมื่อตอนที่เขาอยู่ประถมปีที่ 5 เขาเล่นเรื่องเครื่องเสียง ชอบเสียงเพลงเสียงอะไรตั้งแต่ตอนนั้นนะคะ ก็มีวีรกรรมที่ว่าขโมยเงินคุณแม่

อั๋น : ขโมยเงินเยอะเลย นี่เป็นเรื่องที่เลวทรามมาก แล้วขโมยเงินอย่างไฮเทคด้วยนะ เอา ATM ไปกด

ถาม แล้วคุณแม่จับได้หรือว่าอั๋นมาสารภาพ?

คุณแม่มาลีรัตน์ : มันบ่อยครั้งไงคะ เขาทำได้เนียนมาก

อั๋น : สิ่งที่มันน่าเกลียดน่ากลัวก็คือ เราชอบเครื่องเสียง เล่นเครื่องเสียงแล้วก็ศึกษามาก พอศึกษาปุ๊บอยากได้ แต่มันผิดวัยปะ เรา ป.5 อย่างเนี่ย


ถาม ทำไมไม่ขอ?

อั๋น : มันแพงมากพี่

คุณแม่มาลีรัตน์ : มันตั้ง 5 หมื่นบาท 

อั๋น : หม่ามี๊ อั๋นเอาไปเยอะกว่านั้น จริงๆ นี่ยังจำราคาได้เลย ลำโพงที่จะซื้อตอนนั้นคู่ละแสนสี่ เครื่องเล่นเทป สมัยนั้นเป็นเทปนะ เฉพาะเคื่องเล่นเทปหกหมื่นห้า คือถ้าจะไปซื้อ เอาดีที่สุดของโลก อันนี้ดีที่สุดของโลกฉันเอา นิสัยนี้ยังติดมาจนถึงปัจจุบัน ขอโทษนะฮะ แต่ตอนนั้นคือ จะเอา จะเอา จะเอา จะหาเงินจากไหนล่ะ? ขโมยดีกว่า แค่เอาไปเสียบตู้กดเงินมันไหลออกมาไม่เห็นผิดเลย แต่ในที่สุดรู้ตัว

อั๋น : คาใจ คือนึกในใจว่าเราทำไปได้ไง


ถาม แล้วใช้คืนยังเนี่ย?

อั๋น : น่าจะใช้แล้วนะ (มองคุณแม่)

คุณแม่มาลีรัตน์ : โถ ยิ่งกว่าใช้คืนค่ะ คือในวันนั้นหลังจากที่าดุแล้วเนี่ย เขาก็ไม่โต้เลย มองหน้าเฉย เราก็ยิ่งโกรธใหญ่ ก็เลยบอกว่า เนี่ย...เสียแรงที่รักนะ

อั๋น : มันเป็นคำที่แรงเข้าใจปะ? เด็ก ป.5 เจอคำนี้เข้าไป เราแบบเหมือนล้มอ่ะ ณ ตอนนั้นคือ แบบทำไงดี ทำไงดี

คุณแม่มาลีรัตน์ : แล้วปรากฎว่าวันรุ่งขึ้น ก็มีจดหมายสอดเข้ามาที่ห้อง เราก็อ่าน อ่านแล้วก็สงสารเขา(เสียงสั่น) เขาก็สารภาพผิด สุดท้ายก็คือ ขออย่างเดียว หม่ามี๊อย่าเลิกรักอั๋นนะ

อั๋น : แต่มันนานมาก ตอนนั้นคือมันเด็กมาก จำความไม่ได้นะ แต่เรารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มากในชีวิต


ถาม พี่เอิ๊กเนี่ย เราก็เห็นมาตลอดว่านางใส่เพชรเยอะมาตลอด เขาบอกว่าพี่เอิ๊กเนี่ยซึมซับมาจากคุณแม่ สอนใส่เพชรมาตั้งแต่เด็กจริงไหมคะ?

เอิ๊ก : มันดูเหมือนสอนฟุ่มเฟือยยังไงไม่รู้ แต่มันไม่ใช่แบบนั้น

คุณแม่สุภาพ : ไม่ใช่ค่ะ ที่บ้านเมื่อก่อนนี้ เวลาใครทำอะไรดีหรือเป็นช่วงวันเกิด วันพิเศษ คุณพ่อจะซื้อเครื่องประดับให้ อย่างลูกเรียนจบหรือว่าทำอะไรดีก็จะให้รางวัลเป็นเครื่องประดับ เพราะฉะนั้นเขาก็เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ เขาก็เลยซึมซับมาตลอดว่า ของอันนี้คือเขาเห็นมาตั้งแต่เล็ก เขาก็ชอบไปเองโดยปริยาย

เอิ๊ก : แต่จริงๆ มันชอบความแวววาวตั้งแต่เด็ก จำได้เลยว่าชอบไปร้านเพชรกับคุณแม่ เราก็ดูไม่เป็นหรอก แต่รู้สึกว่ามันสวยดีเนอะ มันมีความแวววาว อาจจะเป็นตรงนั้นก็ได้ที่ซึมซับ

ถาม ตามคุณแม่ไปร้านเพชร แล้วคุณแม่ไม่ยอมซื้อให้นางกรีดร้องกลางร้านเพชรเลย

คุณแม่-เอิ๊ก : (หัวเราะ)

คุณแม่สุภาพ : ใช่ค่ะ ร้องลั่นเลยค่ะ แล้วก็บอกว่า แม่...แหวนที่แม่ใส่เนี่ยของหนูนะ แม่เอามาให้หนูเลย คืนมาให้หนู แม่ก็

บอก ของหนูก็ต้องอยู่ที่หนูสิ นี่มันของแม่ก็อยู่ที่แม่  เขาบอก ก็วันนั้นแม่พูดอะว่าแม่ซื้อเยอะแยะเนี่ย อีกหน่อยก็ต้องเป็นของ

หนู เพราะฉะนั้นวันนี้หนูจะทวงคืน


ถาม ได้ยินพี่อั๋นพูดบ่อยๆ ว่ารักแม่มากตลอดเวลา แต่วันนี้ขอได้ยินความรู้สึกที่ทั้งคู่มีต่อกัน

อั๋น : ผมคิดว่าการพูดถึงแม่ไม่จำเป็นจะต้องมีน้ำตาหรือร้องไห้ นี่พยายามบอกตัวเอง(เสียงสั่น) เราเป็นคนเซนส์ซิทีฟมาก ผมว่าคุณแม่ก็รู้แหละ ผมมีพี่น้อง 4 คน ผมเป็นลูกคนเล็กนะ บ้านเราก็เป็นบ้านที่ใกล้ชิดกันมาก แล้วก็เป็นบ้านที่มีคุณแม่เป็นศูนย์กลางของบ้าน (กลั้นน้ำตา)



ถาม จะบอกว่าได้ยินพี่อั๋นพูดบ่อยๆ ค่ะว่าทุกวันนี้ยังดีใจที่กลับบ้านไปแล้วยังได้เป็นลูกหม่ามี๊ ยังได้เป็นพ่อของน้องพอล วันนี้ความสุขพี่อั๋นคือมันล้นจนพูดเป็นคำพูดไม่ได้

อั๋น : ทุกวันนี้มีความคิดว่าตัวเองมีความสุขมากและโชคดีมาก ไม่ได้พูดให้ดูน่าหมั่นไส้นะ แต่เรารู้สึกว่ามันเต็ม เราแฮปปี้ไปหมดเลยกับทุกๆ เรื่อง มองไปตรงไหนก็แฮปปี้ แฮปปี้กับงาน แฮปปี้กับครอบครัวของตัวเอง แฮปปี้ที่ยังได้ทำหน้าที่ลูกและแฮปปี้ที่ได้เป็นพ่อ และแฮปปี้ที่ได้เป็น ภูวนาถ คุนผลิน อย่างที่เราอยากเป็นด้วย เราถูกขับเคลื่อนว่า เราเป็นความภูมิใจของเขา ที่อั๋นพูดเนี่ยอั๋นเป็นตัวแทนของพี่ๆ อีก 3 คนด้วย เพราะว่าทุกคนก็เป็นแบบนี้หมดทั้งบ้าน คิดว่าเราเป็นครอบครัวที่ใกล้ชิดกันมากๆ ก็พยายามอย่างยิ่งที่จะรักษาความใกล้ชิดนี้เอาไว้ แล้วก็มันเป็นแบบอย่างที่ดีในการที่สอนให้เรารู้ว่าเราอยากมีครอบครัวแบบไหน พอมีจ๋าเข้ามา อั๋นว่าจ๋าเขาก็รู้สึก เขาก็มาจากครอบครัวแบบเดียวกัน ซึ่งอั๋นก็รู้สึกว่าโชคดีจังเลยที่เราเจอภรรยาแบบนี้ ณ วันนี้ก็มีน้องพอลด้วย เราก็แฮปปี้อีก น้องพอลก็เหมือนเป็นของขวัญอีกหนึ่งชิ้นให้กับคุณย่าด้วยเช่นกัน บอกรักกันบ่อยมาก ทุกวัน ทุกเทศกาล ใช้กันแบบมหาศาลมาก ก็รักหม่ามี๊ที่สุด ที่สุดจริงๆ

คุณแม่มาลีรัตน์ : หม่ามี๊ก็รักอั๋นมากนะลูก ภูใจในตัวอั๋นมากลูก ขอให้ลูกมีแต่ความสุข ความเจริญรุ่งเรืองมากๆ นะคะ สิ่งที่หม่ามี๊ขอร้องก็คือ ดูแลสุขภาพ นอนเร็วๆ หน่อย


ถาม แล้ว พี่เอิ๊ก จะบอกอะไรกับแม่บ้าง ??

เอิ๊ก : เป็นคุณแม่ที่น่ารักมาก (เสียงสั่น) ไม่เคยคาดหวังอะไร ไม่เคยขออะไรกับลูกเลย เอิ๊กเห็นหลายๆ บ้าน คุณแม่เขามักจะบอกว่า แต่งงานสิลูก มีลูกสิ มีครอบครัวหรือว่าทำอย่างนั้นสิ อย่าทำอย่างนี้สิ แต่คุณแม่ไม่เคยที่จะมีอะไรแบบนั้นกับเอิ๊กเลย สนับสนุนแล้วก็ซัพพอร์ตและเข้าใจในการใช้ชีวิตของเราในทุกๆ เรื่อง ในสื่งที่เอิ๊กตัดสินใจในการทำงานหรือว่าอะไรก็ตาม ไม่เคยมีเลยที่จะบอกว่า แม่ว่าอันนั้นอย่างงี้ แม่ว่าอันนี้อย่างนั้น คือถ้าเราปรึกษาคุณแม่จะมีความเห็น แต่ถ้าเราเลือกแล้ว คุณแม่จะสนับสนุนทันที เอิ๊กอยู่คอนโด คุณแม่อยู่บ้าน แต่ว่าบางครั้งเนี่ยเอิ๊กจะหาเวลาเจอคุณแม่อย่างน้อยที่สุดอาทิตย์ละวัน แต่บางทีมันก็ยุ่งมากเราทำงาน 7 วัน ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่แม่จะบอกว่าเมื่อไหร่จะมาหาแม่ แม่ไม่เคยเรียกร้องเวลาเพราะว่าเขาเข้าใจว่าเราทำงานเยอะ ทำงานเหนื่อย ถ้าจะโทรมาแม่ก็จะพูดว่า คิดถึงแล้ว เราก็จะรู้แล้วว่าเนี่ย เราต้องหาเวลาเจอคุณแม่แล้ว อยากจะบอกแม่ว่า เอิ๊กภูมิใจมากที่เกิดเป็นลูกแม่ ลูกคุณพ่อซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว แล้วเอิ๊กก็รู้ว่าเอิ๊กไม่มีลูกเพราะว่าเอิ๊กไม่สามารถเป็นแม่ที่สมบูรณ์แบบได้เหมือนแม่เลย ขอบคุณมากนะคะ

คุณแม่สุภาพ : แม่รักหนูเหมือนกันนะ เจริญรุ่งเรืองนะลูก คิดสิ่งใดสมปรารถนานะลูกนะ

 

ถาม อยากจะให้คุณแม่พูดถึงลูกบ้างค่ะ?

คุณแม่มาลีรัตน์ : สำหรับอั๋นแล้ว ไม่ทราบจะบรรยายยังไงว่าคุณแม่ภูมิใจในตัวเขาที่สุด ถึงแม้เขาจะเป็นลูกคนเล็กแต่ก็ไม่เคยถูกสปอยล์(ตามใจ) เขาจะยอมรับช่วงต่อเสื้อผ้าของพี่ ยอมรับของเล่นของพี่ แล้วก็เรียนดีมาตลอดแล้วก็ทำงานหนักมากเพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นห่วงคือสุขภาพ และวันนี้ก็ดีใจมากที่เขาได้ครอบครัว ได้ภรรยาและลูกที่มาเติมเต็มชีวิตเขา ก็ขอให้ลูกมีความสุขความเจริญยิ่งๆ ขึ้นนะลูก และก็ดูแลสุขภาพมากๆ หม่ามี๊ไม่ลืมอั๋นนะลูก รักลูกอยู่ รักลูกมากๆ ภูมิใจมาก


ถาม คุณแม่ภูมิใจอะไรในตัวพี่เอิ๊กคะ?

คุณแม่สุภาพ : ดีใจที่เมื่อเล็กๆ เขาจะเกเร เขาจะซน แต่เมื่อโตขึ้นเขากลับเป็นคนที่มีระเบียบวินัย ทำอะไรตั้งใจทำ ทำงานเก่ง แล้วก็เป็นคนคอยดูแลแม่ ดูแลพี่ๆ น้องๆ ทุกคน เอาใจใส่ทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไร คุณแม่ก็ภูมิใจเขามากที่เขาเป็นลูกที่น่ารัก