กินทุเรียนเสร็จแล้วต้องหาผมหงอกให้เจ้าของ ชาวบ้านแห่เอ็นดู "เจ้าน้อย" ลิงหางยาวเพศผู้ อายุ 8 ปี กับเจ้าเกียะ อายุ 7 ปี ที่เจ้าของเลี้ยงไว้เฝ้าบ้านและจะซื้อทุเรียน เงาะหรือผลไม้ต่างๆ ตามฤดูกาลมาให้กินทุกปี
วันนี้ 28 มิ.ย.65 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่บ้านเลขที่ 1/7 ถนนนางน้อย ต.ทับเที่ยง อ.เมือง จ.ตรัง ซึ่งเป็นบ้านของ น.ส. วาริน เพชรขัน อายุ 48 ปี เธอและสามีได้เลี้ยงลิงหางยาว เพศผู้ ไว้ 2 ตัว ตัวแรกชื่อว่าเจ้าเกียะ อายุ 7 ปี ส่วนตัวที่ 2 ชื่อเจ้าน้อย อายุ 8 ปี พอถึงฤดูผลไม้ นายโสฯ ซึ่งเป็นสามี จะตระเวนซื้อเงาะ ทุเรียน กล้วย มะละกอ มาให้ลิงทั้งสองตัวได้กินกันอย่างอิ่มหนำสำราญ โดยเฉพาะช่วงนี้เป็นหน้าทุเรียนของทางภาคใต้ ทั้งทุเรียนบ้านและทุเรียนพันธุ์นายโสฯ ก็จะหาซื้อทุเรียนสุกมาให้เจ้าเกียะกับเจ้าน้อยกินเป็นประจำ ด้วยความรักความผูกพันที่ดูแลกันมาเกือบ 10 ปี
และหากวันไหนไม่ได้กินทุเรียน เจ้าลิงทั้งสองตัวจะออกอาการกระวนกระวาย เดินไปมาอย่างน่าเวียนหัว ยิ่งมีรถขายทุเรียนหรือได้กลิ่นทุเรียนจากบ้านเพื่อนบ้าน เจ้าลิงทั้งสองตัวก็ยิ่งนั่งไม่ติด ส่งเสียงร้องดังลั่น เจ้าของจึงต้องไปหาซื้อทุเรียนสุกที่ร่วงหล่น ราคาถูก ๆ มาให้ โดยเฉพาะทุเรียนพันธุ์หมอนทอง ซื้อมาให้กินตั้งแต่ทุเรียนออกใหม่ ๆ กิโลละ 180 บาทมาจนถึงวันนี้กิโลละ 100-120 บาท ชอบมากที่สุด มีเท่าไหร่ก็ไม่พอ แต่เจ้าของให้กินเฉพาะบางวัน โดยช่วงเช้ากินนมกล่อง ตอนเที่ยงกินข้าวและตอนบ่ายกินผลไม้ ก่อนจะอาบน้ำให้ และล่ามไว้หน้าบ้าน เพื่อทำหน้าที่เฝ้าบ้านได้อีกทางหนึ่งด้วย
แต่เมื่อปีที่ผ่านมา เจ้าน้อย ได้โชว์ความสามารถพิเศษด้วยการนั่งหาผมหงอกให้กับเจ้าของ โดยใช้มือแหวกหาผมหงอก เมื่อเจอแล้วจะใช้ปากกัดผมหงอกออกมาทีละเส้น ทีละเส้น และถอนผมหงอกออกมาได้อย่างถูกต้องทุกเส้น จนเจ้าของไม่ต้องเสียเวลาไปจ้างคนถอนหงอกชั่วโมงละ 80 บาทอีกต่อไป ทำให้เจ้าของให้กินทุเรียนบ่อยขึ้นเพื่อเป็นการตอบแทน ซึ่งภาพดังกล่าวได้สร้างรอยยิ้มให้กับชาวบ้านที่ผ่านไปมาได้เป็นอย่างมาก บางคนอดเอ็นดูไม่ไหวแวะซื้อผลไม้มาฝากเจ้าน้อยเป็นประจำด้วย ส่วนเจ้าเกียะยังหาหงอกไม่เป็น ซึ่งลิงทั้งสองตัวนี้ เจ้าของไม่ได้พาไปทำงานรับจ้างมานาน 3-4 ปีแล้ว เพราะความสงสาร โดยมีคนมาขอซื้อในราคา 6,000-8,000 บาท แต่ก็ไม่ขาย เพราะอยากเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนจนตายจากกันไปข้าง
ด้าน น.ส. วาริน เพชรขัน เจ้าของลิงหางยาวทั้งสองตัว กล่าวว่า ความสามารถพิเศษคือเจ้าน้อย มันชอบหาหงอก หาให้ทุกวัน ถอนเส้นถูกว่าเส้นไหนขาว-ดำ เหมือนเก็บมะพร้าวที่รู้ว่าลูกไหนสุกไม่สุก โดยมันจะแหวกหาและกัดเส้นผมหงอกออกมา โดยหาหงอกให้มานานเป็นปีแล้ว รู้สึกดีใจและรักเหมือนลูกเลย ไม่ต้องไปจ้างใครถอนหงอกให้
ส่วนทุเรียนให้กินทุกปี ถ้าไม่ให้กินจะดื้อ เดินไปเดินมาเห็นรถไม่ได้ พอพี่เขามา(สามี) เขาจะได้กิน ปีหนึ่งๆ จะได้กินหลายครั้ง ซื้อตั้งแต่กิโลละ 180 บาทขึ้นไป ส่วนมากกินทุเรียนหมอนทอง แต่ทุเรียนบ้านก็กิน เลี้ยงแล้วก็รักเหมือนกับการเลี้ยงเด็ก มีคนมาขอซื้อแต่ไม่ขาย กลัวไม่เหมือนกับที่ตัวเองเลี้ยงเอง กลัวเขาพาทารุณ สงสารมันจึงไม่ขายให้ใคร