ชีวิต "จอย ภรรยาปีเตอร์" 13 ปีที่รักกันแต่ไม่กล้าบอกใครว่าคือเมียดารา

ชีวิต จอย สุจิตรา ภรรยา ปีเตอร์ ธูนสตระ ฟ้ารักพ่อตัวจริงที่จับมือพิสูจน์รัก 13 ปี แต่ไม่กล้าบอกใครว่าคือเมียดารา

เด็กสาวขี้โรคในวัยเด็ก ชีวิตถูกจองจำอยู่แค่ในบ้าน

ตั้งแต่เกิดมาก็มีโรคธาลัสซีเมียติดตัวมาด้วย ต้องให้เลือดเติมเลือดเป็นประจำทุกเดือน การรักษามีทั้งการตัดม้าม ตัดนิ่วในถุงน้ำดี ตัดไส้ติ่ง ตัดออกหมดเพื่อให้เรามีชีวิตที่ยืนยาวอีกหน่อย ถ้าเลือดหมดเราก็จะเวียนหัว เหนื่อย เดินไม่ไหว เหนื่อยขนาดที่ว่าหายใจไม่ออก หายใจไม่สะดวกต้องไปให้ออกซิเจน จอย สุจิตรา เล่าความทุกข์ทรมานจากโรคประจำตัวที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิด

ชีวิตตอนนั้นต้องอยู่แต่บ้านค่ะ ไม่ได้ไปโรงเรียน พี่น้องไปกันหมดเราได้แต่ยืนมองเขาอยู่บ้าน ต้องเข้าไปแอบอยู่ในบ้านไม่ให้ใครเห็น เพราะเขาบอกว่าเดี๋ยวคนจะมาจับพ่อแม่ที่ไม่ให้ลูกไปโรงเรียน ก็คิดว่าทำไมชีวิตเราไม่เหมือนคนอื่น เคยร้องไห้บ่อยว่าทำไมเราต้องเกิดมาเป็นแบบนี้

ช่วงกลางวันตั้งแต่เช้าเราจะอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีใครอยู่เลยด้วย พ่อบอกว่าเพราะเรามีโรคประจำตัว กลัวว่าไปแล้วจะโดนเขาแกล้งแล้วล้มจะกระดูกหักขึ้นมา เพราะว่าเราไม่แข็งแรงเลยไม่อยากให้ไป ให้เรียนอยู่บ้านดีกว่า พอน้องกลับมาจากโรงเรียนก็ทำการบ้าน เราก็แอบอ่านจากของน้อง ทำให้พอจะอ่านออกเขียนได้เพราะทำการบ้านกับน้อง จนอายุ 18 ก็ยังไม่ได้ไปไหน แค่ขอไปเที่ยวพ่อก็ไม่ให้ไป

เมื่อก่อนแถวบ้านเขาชอบจัดไปเที่ยวแพ เราก็อยากไปบ้าง ทุกครั้งน้องจะได้ไปแต่เราไม่ได้ไป จนมารอบหลัง ก็ขอพ่อไปนะแต่ไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า เพราะถ้าบอกล่วงหน้าจะไม่ได้ไป เราก็แอบซื้อตั๋วเก็บเอาไว้ จนวันจริงถึงค่อยบอก พ่อ..หนูไปเที่ยวนะ น้องก็ไป ไปกันทั้งซอยเลย เขาก็ทำหน้าเหมือนไม่อยากให้ไป เราก็เลยบอกว่าซื้อตั๋วแล้ว รถมาแล้ว นั่นแหละได้ไปเที่ยวครั้งแรก พ่อเขาก็สั่งน้องให้คอยดูแลเราเพราะพ่อกลัวเราเหนื่อยแล้วมันจะมีอาการเกิดขึ้นมา เพราะโรคนี้มันสามารถเป็นอะไรฉุกเฉินได้ตลอดเวลา

จากชีวิตโดดเดี่ยว...กลายเป็นแม่คน

รู้ว่าพ่อเป็นห่วงขนาดไหน...จนกระทั่งมีลูกเอง

พออายุ 23 ปี ก็มีคนมาขอแต่งงาน แต่งปุ๊บก็มีลูกเลย เราก็ห่วงลูกว่าเขาจะครบ 32 ไหม เราเพิ่งรู้นะว่าชีวิตมันลำบาก การเป็นห่วงใคร มันห่วงมาก เหมือนที่พ่อเขาเคยห่วงเรานั่นแหละ เพิ่งมารู้ตอนมีลูก แต่โชคดีมากที่ลูกคนนี้เขาไม่เป็นอะไรเลย

ห่วงลูกขนาดไหน ก็ขนาดไปหาหมอ เราก็เอาลูกไปด้วย ให้ลูกนอนอยู่ข้างๆ บนเตียงเดียวกัน แม่ก็ให้เลือดไป ถามว่าลำบากไหม มันเสียใจมากกว่าว่าเราเกิดมาไม่เหมือนคนอื่น แต่ก็คิดนะว่าเพราะชีวิตมันเลือกเกิดไม่ได้ คิดอย่างเดียวเลยว่าเราต้องอยู่ต้องดูแลลูก

จุดเปลี่ยนกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลิกสามี

ชีวิตต้องดิ้นรนมากกว่าเดิม ทั้งที่ร่างกายไม่แข็งแรง

เราเลี้ยงลูก ก็ช่วยย่าขายของด้วย บางทีก็ต้องลงไปใต้ด้วยความที่พ่อวิ่งงานขายของตามต่างจังหวัด เราก็ต้องไปช่วย พอไปเราก็เอาลูกไปด้วย ตอนนั้นยังเล็กๆ อยู่เลยประมาณ 2 ขวบ เคยไปนราธิวาส 2 วัน กว่าจะถึง แล้วไม่ลงไปเข้าห้องน้ำเลยนะเวลารถทัวร์จอด อยู่แต่กับลูกเพราะกลัวลูกหาย ไม่อยากห่างจากลูก จนพนักงานรถทัวร์บอกไปเถอะ เดี๋ยวดูให้ เราก็บอกไม่เป็นไร เขาให้ลงไปกินข้าวเราก็ไม่ไป

ตอนลูก 2 ขวบนี่แหละที่เราเดินทางไกลที่สุด ต้องดิ้นรนทำมาหากิน ตี 1 เปิดร้านเราก็เอาลูกไปด้วย ไปนั่งยุงกัด บางทีคนแถวนั้นก็ถามว่าทำไมเอาเด็กมาให้ยุงกัด เราก็บอกว่าไม่มีใครดู ถ้าออกมาก็ต้องออกทั้งบ้าน

พอไปหาสมัครงาน ก็ได้งานที่ศูนย์อาหารเป็นงานเก็บจาน อยู่ๆ วันนึงก็มีร้านอาหารมาติดต่อให้ไปทำด้วย เราก็บอกว่าไม่ได้เรียนหนังสือมานะ อ่านภาษาอังกฤษก็ไม่ออก ไม่มีวุฒิการศึกษาด้วย เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรบอกว่าเราดูไม่ค่อยแข็งแรง ตอนแรกก็ทำหน้าที่รับออเดอร์อยู่ในร้าน เดินไปเดินมา ทีนี้เขาก็ให้เราไปยืนเรียกลูกค้าหน้าร้าน ยืนหน้าร้านประมาณ 6 เดือน ก็ได้เจอกับคุณปีเตอร์

ดั่งชะตาฟ้าลิขิต จอย สุจิตรา ทำงานร้านอาหารได้เพียง 6 เดือน ก็ได้เจอกับ ปีเตอร์ ธูนสตระ ดาราฝรั่ง ซึ่งมีผลงานผ่านหน้าจอมากมาย

เขาเดินมาจากไหนไม่รู้ เดินตรงเข้ามาเลย เราก็งง ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร เขาบอกให้แนะนำเมนู เราก็แนะนำครบเซ็ตทุกอย่างที่มีในร้าน จนสุดท้ายเขาบอกว่าขอเบอร์โทรศัพท์หน่อย เราไปหยิบนามบัตรที่ร้านให้ เขามองแล้วถามว่านี่เบอร์คุณหรอ เราก็บอกไปว่าเป็นเบอร์ของที่ร้าน เขาก็บอกว่า ไม่..ผมจะเอาเบอร์คุณ แต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้ให้ไปนะ

พอใกล้เวลาเขาเลิกงานประมาณ 5 โมง เขาก็แวะมาอีก ถามว่าเบอร์ได้หรือยัง เพื่อนก็บอกให้ไปเถอะ วันนั้นประมาณ 3 ทุ่ม เขาก็โทรมาหา เราบอกความจริงหมดทุกอย่าง บอกว่ามีลูกแล้ว มีโรคประจำตัวด้วย บอกหมดทุกอย่าง แต่เขาก็ยังโทรมาหาทุกวัน โทรมาทีคุยเป็นชั่วโมง

ไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นดารา

คบกับเขาประมาณ 4-5 เดือน ก็เริ่มเห็นว่ามีคนมาถ่ายรูปเขา ไปไหนก็มีคนมาขอถ่ายรูป เราก็เริ่มสงสัยว่าเขาเป็นใคร เขาต้องทำอะไรสักอย่างแน่เลยถึงมีคนรู้จักเขาเยอะมาก น้องก็เลยเข้าอินเตอร์เน็ตไปเสิร์ชดูให้ ก็เห็นว่าเขาเคยแสดงหนังด้วย

ความรักที่เก็บเป็นความลับ เพราะไม่กล้าบอกใคร

เจอกันไม่ถึง 2 ปี เขาก็เริ่มเข้ามาดูแล เริ่มให้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทุกอย่าง ตอนแรกก็ไม่ได้พูดกับใครนะว่าเราเป็นแฟนเขา จนเขาเป็นคนพูดเอง เพราะมีคนมาถามเขาว่าคนนี้ใคร เขาก็พูดขึ้นมาว่าคนนี้แฟนเขา แต่เราไม่เคยพูดเลย เราเกรงใจ ไปไหนมาไหนเราไม่เคยพูดว่าเราเป็นแฟนเขา แต่ตัวเขาไม่เคยปิดบัง พาไปให้คนเห็นเยอะๆ เขาไม่เคยอายว่ามีแฟนไม่สวย แต่เราต่างหากที่อายแทน ไม่อยากบอกใครกลัวเขาจะอายว่ามีแฟนไม่สวย รู้สึกว่าเขาเป็นคนละระดับกับเรา กลัวว่าวันนึงเขาจะทิ้งเรา เขาก็บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงนะ เรื่องนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น

13 ปีที่คบกัน โดนบูลลี่จากคนอื่นสารพัด จนเกิดความรู้สึกเจ็บปวดอยู่ซ้ำๆ

ทุกวันเกิดเขา เราลงรูปอยู่แล้วเป็นปกติแต่ลงในเฟซบุ๊ก แต่วันนั้นที่เกิดเรื่อง เราลงรูปเขาทาง TikTok โดยลืมปิดสาธารณะ ก็มีคนเข้ามาคอมเมนต์หาว่าเราว่าตัดต่อรูปบ้าง มโนไปเองบ้าง บอกระวังจะโดนฟ้องนะ เอารูปเขามาตัดต่อ บางคนก็ว่าไม่สวย ไม่สมกันเลย บอกให้เราไปทุบหน้าดัดฟัน เราก็ได้แต่อ่านอย่างเดียว แต่บางทีก็ตอบกลับไปเหมือนกันว่า ทำไม่ได้ค่ะ คุณปีเตอร์ไม่ให้ทำ, คุณปีเตอร์ไม่ชอบ, คุณปีเตอร์ไม่ให้ดัดฟัน ซึ่งถ้าเราจะดัดเราก็ดัดได้ตั้งแต่นานแล้ว แต่ด้วยโรคเราด้วย เราไม่อยากเสี่ยง ไม่อยากเจ็บตัว เราผ่าตัดมาหลายรอบ เราอยากอยู่แบบสบายๆ ไม่ต้องเจ็บตัว

มีคอมเมนต์ถามทำไมคุณปีเตอร์หาดีกว่านี้ไม่ได้แล้วหรอ แรงมากถึงขั้นหาว่าเราเป็นผู้หญิงพัทยา ซึ่งมันไม่จำเป็นนะที่คนที่มีแฟนฝรั่งต้องมาเที่ยวมาหาผู้หญิงบริการอย่างเดียว

เขาทำให้เราเหมือนได้เกิดใหม่

ตั้งแต่เจอเขา เขาพูดตลอดว่าไม่มีอะไรนะ เราก็เหมือนคนปกติทั่วไป สู้ๆ ไม่ต้องคิดมาก ตั้งแต่ครั้งนั้นเขาทำให้รู้ว่า เราก็เหมือนคนอื่นนี่แหละ ไม่ต้องไปคิดอะไรเหมือนเมื่อก่อน มันไม่มีอะไรดีเท่านี้แล้ว ทุกอย่างมันคือเรื่องที่ไม่คิดไม่ฝัน เหมือนตั้งแต่แรกที่เราคิดว่าตัวเองเป็นคนขี้โรค เขาก็เข้ามาเปลี่ยนให้เรารู้สึกมีค่า เราก็เป็นคนปกติ ไม่ได้มีอะไรแปลกจากคนอื่นเลย

โชคดีมาก เหมือนได้เกิดใหม่เป็นอีกคนหนึ่ง ไม่ได้คิดถึงเมื่อก่อนแล้วว่าเราเคยเป็นเด็กขี้โรคนะ เราไม่แข็งเรง ทำนั่นทำนี่ไม่ได้นะ ตอนนี้เราสามารถทำได้ทุกอย่าง เขาบอกว่าเราช่วยงานเขาได้ เราเก่ง เขาชมตลอด จากคนที่ไม่เคยมีใครต้องการ กลับเป็นคนที่เขาบอกว่าเขาขาดเราไม่ได้

อยากบอกว่าทุกคนมีคุณค่าในตัวเองอยู่ แล้วแต่ว่าคนไหนเขาจะมองเห็นคุณค่าของเรา เราไม่สามารถบังคับใครได้ เราไม่ต้องรักใคร แต่ต้องรักตัวเองมากๆ ก่อนแล้วก็จะมีคนมารักเราเอง

และนี่คือเรื่องราวของจอยและปีเตอร์ ฟ้ารักพ่อตัวจริงที่จับมือพิสูจน์รัก 13 ปี และไม่เคยทอดทิ้งกันและกัน