พลังของการเล่าเรื่อง ไม่เพียงทำให้เรื่องที่พูดถึง เป็นที่สนใจของคนหมู่มาก แต่ยังทำให้สามารถส่งอิทธิพลต่อมวลชน กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ทั้งด้านบวกและด้านลบได้ ไม่ว่าจะเป็นการเล่าเรื่องด้วยเรื่องราว หรือเล่าเรื่องด้วยภาพ ก็ล้วนสร้างแรงสั่นสะเทือนให้กับโลกได้ทั้งสิ้น
Kaitlin Yarnall, Chief Storytelling Officer ของ National Geographic เผยว่า ที่โฟรโด้ และมหากาพย์ The Lord of the Rings ยังติดตรึงในใจแฟนๆ หนังสือมายาวนานกว่า 86 ปี และยังคงเป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดตลอดกาลอันดับต้นๆ ของโลกแม้ผ่านมาแล้วกว่า 22 ปี ก็คือการที่ตัวละคร ‘โฟรโด้’ ไม่ใช่วีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่รัก โลภ โกรธ หลง เป็นเหมือนเราทุกคน, หลากอารมณ์ในหนังที่ตลอดทั้งไตรภาค มีตั้งแต่ฉากที่บีบหัวใจที่สุด ไปจนถึงฉากที่ทำให้ใจฟูที่สุด, ปมของหนังที่ชี้ความเป็นความตายของทั้ง Middle Earth (โลกสมมติเป็นแกนกลางของเรื่อง), และบทสรุปที่น่าประทับใจ
4 อารมณ์ที่พึงกระตุ้น
3 อารมณ์รุนแรง ที่ควรระวังในการใช้งาน
Kaitlin เสริมว่ามนุษย์จดจำเรื่องราวได้ดีกว่าข้อมูล และข้อมูลที่ถูกร้อยเรียงผ่านเรื่องราว ก็จะถูกจดจำได้ดีกว่า ดังคำพูดของนักเขียนชาวอเมริกันที่ว่า “ผู้คนจะหลงลืมข้อเท็จจริง แต่พวกเราจดจำเรื่องราว” นอกจากนี้ การเล่าเรื่องด้วยภาพ ยิ่งทวีคูณพลังของการเล่าเรื่องขึ้นไปอีก ดังสถิติที่ว่า
Anand Varma ช่างภาพระดับพระกาฬของ National Geographic ขยายถึงความสำคัญของการเล่าเรื่องว่า หากเราเล่าเรื่องได้เก่งมากพอ จะก่อให้เกิดเป็นอำนาจ อำนาจที่สามารถเปลี่ยนทัศนคติ ความคิด ความเชื่อของผู้ชม สิ่งที่เราจะได้จากผู้ชมคือ ‘ความสนใจ’ เมื่อเราได้ความสนใจจากผู้ชม เมื่อผู้ชมฟังเสียงของเราแล้ว เราจะทำอย่างไรต่อ?
เราอาจใช้มันขับเคลื่อนสิ่งดีในสังคม สร้างการเปลี่ยนแปลงเชิงบวกให้กับโลกก็ได้ หรืออาจจะใช้มันในการปลุกปั่น ทำให้คนเกลียดกัน ก่อให้เกิดความรุนแรงก็ได้เช่นกัน เราจึงใช้พลังที่เราฝึกฝนจนชำนาญนี้ ทำสิ่งที่ให้คุณมากกว่าให้โทษแก่ผู้ชม และสังคม
การเริ่มต้นการฝึกเล่าเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการเล่าเรื่องด้วยภาพ หรือช่องทางไหน ก็ทำได้ง่ายๆ โดยอาศัยเรื่องมือที่มี เช่น กล้องมือถือ บอกเล่าสิ่งรอบตัวที่เราเห็น แต่คนอื่นไม่เห็น หรือไม่ทันได้หยุดสังเกต โดยตัวเขาเองยึดหลักที่ว่า ‘ล้มบ่อยๆ แต่ล้มเงียบๆ ดีกว่าล้มน้อยๆ แต่ล้มแรงๆ’ หมายถึง การฝึกเล่าเรื่อง เช่น ถ่ายภาพ ในชีวิตประจำวัน ค่อยๆ เรียนรู้ สะสมประสบการณ์ ถูกบ้าง ผิดบ้าง จนเมื่อเชื่อมือตัวเองแล้ว จึงค่อยสื่อสารออกไปให้สาธารณชนได้รับรู้