ยายวัย 62 ปี หลงป่า 6 วัน เจอผีลักซ่อน เจ้าหน้าที่เจอนอนใต้ต้นไม้ใหญ่ในป่า บอกตะโกนเรียกแล้วกลับไม่มีคนเห็น หลังเจอคำแรก “ขอเหล้ากินได้”
จาก กรณียายวัย 62 ปี ออกไปหาผักหวาน ในเขตป่าอุทยานแห่งชาติคลองวังเจ้า จ.กำแพงเพชร ก่อนหายตัวไปในป่านั้น
เมื่อเวลา 15.30 น. วันที่ 13 พ.ค. 67 นายธีรศักดิ์ ลิขิต นายอำเภอคลองลาน จ.กำแพงเพชร สั่งการให้ นายธันวา ชัยพรหม ปลัดอำเภอคลองลาน ตั้งกองอำนวยการร่วมค้นหาผู้สูญหาย ที่บริเวณเขาอี้เกิ้งในพื้นที่ ม.3 บ้านคลองมดแดง ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร นำกำลังเจ้าหน้าที่ทหาร จากกรมทหารพรานที่ 35 เจ้าหน้าที่ป่าไม้อุทยานฯคลองวัง เจ้าหน่วยป้องกันรักษาป่ากพ 7 เขาวังเยี่ยม อส.กรมการปกครอง กำนัน ผู้ใหญ่บ้านอาสาสมัคร ชรบ. และหน่วยกู้ภัยต่างๆ พร้อมชาวบ้านกว่า 50 นาย ร่วมกันเดินเท้าขึ้นเขาอีเกิ้ง
เพื่อช่วยกันค้นหานางพเยาว์ เกษรสุวรรณ อายุ 62 ปี สอบเนื่องจากเมื่อวันที่ 8 พ.ค. 67 เวลาประมาณ 08.00 น. นางพเยาว์ได้เดินเท้าไปกับนางสุปราณี แสงตารัตน์ อายุ 58 ปี ไปหาผักหวานบนเขาอี้เกิ้ง ในพื้นที่ ม.3 ต.โป่งน้ำร้อน และได้พัดหลงกัน คาดว่าหลงในป่าเวลาประมาณ 09.30 น. โดยนางพเยาว์ที่พลัดหลงในป่า ไม่มีน้ำติดตัวไปด้วย จึงได้ร้องขอไปยังผู้ใหญ่บ้านช่วยค้นหา และวันที่พบทาง ชรบ.ในหมู่บ้าน ทีมค้นหาคนหนึ่งได้จัดหัวหมู อาหารคาวหวานเลี้ยงเจ้าที่เจ้าป่าเจ้าทางบอกกล่าวขอให้พบเจอ หากอยู่ในป่า
ต่อมาวันที่ 13 พ.ค. เวลา 11.00 น. ได้รับแจ้งจากชุดค้นหาพบตัวผู้สูญหายแล้ว อยู่ในป่าสภาพอิดโรย ห่างจากไร่มันสำปะหลังของนางพเยาว์ผู้หลงป่านอนอยู่ใต้ต้นไม้ในป่าประมาณ 2 กิโลเมตรในหมู่บ้าน
ปลัดอำเภอคลองลาน พร้อมชุดค้นหาเดินทางไปจุดค้นพบ ท่ามกลางความดีใจจากญาติๆ สภาพร่างกายโดยรวมแข็งแรงดี มีอาการอ่อนเพลีย ยังพูดจาวกวนจับใจความยังไม่ค่อยได้มากนัก พร้อมพูด “ขอเหล้ากินหน่อย” เป็นคำแรกของผู้หลงป่า จากนั้นจึงปฐมพยาบาลเบื้องต้น ให้น้ำได้ดื่มกินนำตัวขึ้นเปลหามออกจากป่า นำตัวส่งโรงพยาบาลคลองลานตรวจร่างกายต่อไป
นางพเยาว์ ผู้ที่หลงป่านาน 5 คืน 6 วัน กล่าวว่า ตนเองไม่ได้หลงไปไหน ยังคงเดินวนเวียนไปๆ มาๆ แล้วก็เหนื่อยหมดแรง จึงนั่งๆ นอนๆ อยู่ใต้ต้นไม้ตลอดหลายวันไม่ได้ไปไหนอีกเลย เพราะเหมือนหมดเรี่ยวแรง มองไปไม่เห็นมีใคร มีแต่ป่า
เมื่อถามว่า ตลอดหลายวันมีคนตามหาตะโกนเรียก เห็นบ้างไหมได้ นางพเยาว์ กล่าวว่า เกือบทุกวันที่ผ่านมาเห็นคนหลายๆ คนเดินผ่านหน้าไปๆ มาๆ เรียกใครก็ไม่ได้ยิน ขนาดตะโกนเรียก หิวข้าว หิวน้ำ อยากดูดยาเส้นไม่มีใครสนใจเสียงตัวเอง มองมาทางตนก็มองเฉยๆ แล้วก็เดินผ่านไปเป็นประจำ จนหลายวันที่ผ่านมา และถามว่าเจ้าหน้าที่พบตัวคำแรกที่พูดคือ ขอเหล้ากินหน่อย เพราะจะได้มีเรี่ยวแรง ไม่ได้กินน้ำและข้าวมาหลายวัน คอแห้งพูดแทบไม่มีเสียงแล้ว
