1 ร้านเลี้ยงอีกหลายชีวิต กลุ่มธุรกิจกลางคืนร้อง ส.ส. ขายข้าวแกงแล้วยังยืนไม่ไหว วอนช่วยเยียวยา (คลิป)

เมื่อวันที่ 1 ก.ค.64 เวลา 10.10 น. สมาพันธ์ผู้ประกอบอาชีพธุรกิจกลางคืนและธุรกิจบันเทิงแห่งประเทศไทย นำโดยนายนนทเดช บูรณะสิทธิพร ตัวแทนชมรมผู้ประกอบการสถานบันเทิง ผับ บาร์ และนายธัญญ์นิธิ ปภัสสุรีย์โชติ ตัวแทนชมรมคนดนตรีแห่งประเทศไทย พร้อมด้วยศิลปินนักร้องหลากหลายวง อาทิ Slot Machine, Tattoo colour, Cocktail, Apartment Khunpa ได้เดินทางยื่นจดหมายเปิดผนึกที่รัฐสภาเพื่อทวงถาม และพิจารณาร่วมกันหาทางออก กรณีขอผ่อนปรนและเยียวยาให้กับกลุ่มผู้ประกอบการอาชีพธุรกิจกลางคืน และธุรกิจบันเทิงที่ได้รับผลกระทบจากโควิด ต่อ ส.ส.พรรคร่วมฝ่ายค้าน และพรรคร่วมรัฐบาลยืนยันในข้อเรียกร้อง 8 ข้อขอให้ปลดล็อกเปิดบริการได้ 1 ส.ค.64

ล่าสุดทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี ลงพื้นที่สำรวจบาร์ในพื้นที่ จ.นนทบุรี ภายในซอยเลี่ยงเมืองปากเกร็ด 43 ต.ปากเกร็ด อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี เป็นร้านขนาดกลางพื้นที่ขนาด 30x50 เมตร มีโต๊ะรองรับลูกค้า 100 โต๊ะ แต่สภาพที่เห็นโต๊ะถูกยกเก็บทับเรียงกัน ด้านในไร้เสียงสว่าง เงียบเหงา ต่างจากภาพในอดีตที่เป็นศูนย์ของคนกลางคืน มีแสงไฟและเสียงเพลงเกือบตลอดทั้งคืน

นายภูภณ ไม้มงคล อายุ 33 ปี เจ้าร้านอยู่กับเพื่อนบ้างบาร์ เล่าให้ฟังว่า ชีวิตตั้งแต่เรียนจบอายุ 22 ปี ก็เข้าสู่การเป็นเจ้าของบาร์ เพราะอดีตเป็นนักดนตรีมาก่อน และอยากเปิดร้านเป็นของตัวเอง จึงรักในอาชีพนี้ แต่ตอนนี้เข้าสู่ปีที่ 4 แล้ว จากจุดเริ่มต้นในวันนั้นมาถึงวันนี้ยอมรับว่าแย่มาก ๆ ซึ่งพอโควิดรอบ 2 ตนเริ่มคิดและปรับตัวมาเปิดร้านอาหาร เพราะห่วงลูกน้อง โดยจากปกติมีลูกน้อง 30 คน ตอนนี้สลับกันกลับไปอยู่บ้านเกิด เหลือกันอยู่ 10 คน แต่ก็ยังต้องสลับกันมางานในร้านอาหารที่ตนเปิดขึ้นมา เพื่อกระจายรายได้ เพราะถ้าแบกทั้งหมดเงินก็ไม่พอ เนื่องจากรายได้ไม่ได้มากมาย

สำหรับการตัดสินใจทำร้านอาหาร อย่างน้อยให้ลูกน้องมีเงินใช้จ่าย ได้จ่ายค่าเช่าร้าน ค่าน้ำค่าไฟ ซึ่งรายได้เข้ามา 100,000 บาทต่อเดือน รายจ่ายก็ 100,000 บาททุกเดือน สุดท้ายทุกวันนี้ตนอยู่แบบไม่ได้ให้เงินเดือนตัวเอง หวังแค่ประคองให้ตนและลูกน้องผ่านสถานการณ์นี้ไปให้ได้

ดังนั้นการร่วมลงชื่อในการเรียกร้องครั้งนี้ ตนมองว่าร้านอาหารของตนยึดโยงกับหลายอาชีพของคนทำงานกลางคืน ประกอบกับได้อ่านข้อเรียกร้องแล้วก็เห็นด้วยทุก ๆ ข้อ เพราะครอบคลุมมาก ๆ คิดว่าถึงเวลาแล้วที่พวกตนต้องลุกขึ้นมา ไม่เช่นนั้นก็จะตายกันหมด

ทั้งนี้ ส่วนตัวมองว่าเรื่องเร่งด่วนที่สุดคือการเยียวยา จะมากน้อยแค่ไหนก็ควรมี เพื่อให้พวกตนได้รู้ว่าเงินเยียวยาจะช่วยให้อดทนรอไปได้นานแค่ไหน เพราะเปิด ๆ ปิด ๆ คนรอก็ไม่มีจุดมุ่งหมาย จึงอยากให้รัฐบาลชัดเจนมากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม ตนเชื่อว่าความร่วมมือกันของพวกตนในครั้งนี้มีความหวังมาก และหากได้ร่วมพลังกันมากกว่านี้เชื่อว่าน่าจะได้ผลสำเร็จ ยอมรับว่าแม้จะท้อแต่ท้อไปก็เท่านั้น ตนยังต้องเป็นหลักให้ลูกน้อง