อินเดียสั่งผู้ผลิตน้ำตาลใช้ถุงปอกระเจา ผู้ผลิตค้านเสี่ยงแพง-ปนเปื้อน
15 เมษายน 2568 รัฐบาลกลางอินเดีย ภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีนเรนทระ โมที สั่งยกระดับความเข้มงวดการใช้บรรจุภัณฑ์จากปอ ในอุตสาหกรรมน้ำตาลตามกฎหมายปี 1987 ผู้ผลิตน้ำตาลแย้งว่าทำให้ตุ้นทุนเพิ่ม และเสี่ยงปนเปื้อน
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
กฎหมายดังกล่าวคือ กฎหมายบรรจุภัณฑ์วัสดุจากปอ (Jute Packaging Act, 1987) ที่ใช้รักษาผลประโยชน์ของเกษตรกร คนงาน และบุคคลที่มีส่วนได้ส่วนเสียในอุตสาหกรรมการผลิตปอ โดยให้อุตสาหกรรมมีการจ้างงานโดยตรง 370,000 ตำแหน่ง และคุ้มครองผลประโยชน์ให้ครอบครัวเกษตรกรกว่า 400,000 ครัวเรือน นอกจากนี้ยังกำหนดให้มีการอนุรักษ์การใช้บรรจุภัณฑ์จากปอสำหรับผู้ผลิตเมล็ดพืช และอย่างน้อย 20 เปอร์เซ็นต์ในอุตสาหกรรมน้ำตาล
โมทีหนุนอุตสาหกรรมท้องถิ่น
รัฐบาลของโมทีจุดยืนสนับสนุนอุตสาหกรรมท้องถิ่นและอุตสาหกรรมดั้งเดิมชัดเจน และหนึ่งในหัวข้อที่รัฐบาลชุดนี้ให้ความสนใจก็คือปอ อันเป็นอุตสาหกรรมเก่าแก่ที่มีความสำคัญมากในอินเดีย ทั้งด้านวัฒนธรรมและเศรษฐกิจ หลายปีที่ผ่านมา รัฐบาลได้ออกมารณรงค์การใช้ปอมากขึ้น เตือนบริษัทที่ไม่ปฏิบัติตามกฎถึงผลทางกฎหมาย
เมื่อเดือนธันวาคมที่ผ่านมา มีจดหมายฉบับหนึ่งแสดงคำเตือนของรัฐบาลต่อผู้ผลิตน้ำตาล หากไม่ปฏิบัติตามกฎการใช้บรรจุภัณฑ์จากผ้าปอจะต้อง “ถูกตรวจสอบอย่างและจะมีการจัดการอย่างเข้มงวด” ความกดดันจากรัฐบาลเพื่อปกป้องอุตสาหกรรมปอนำมาสู่การสู้กลับทางกฎหมายจากฝ่ายผู้ผลิตน้ำตาล
อุตสาหกรรมน้ำตาลท้ากฎหมาย 1987
กลุ่มผู้ผลิตน้ำตาลในอินเดียยื่นร้องต่อศาลสูงรัฐกรณาฏกะเมื่อเดือนสิงหาคม 2567 ขณะนี้ (เมษายน 2568) กำลังอยู่ในช่วงสุดท้ายของการพิจารณา อุตสาหกรรมน้ำตาลกล่าวว่า การใช้บรรจุภัณฑ์จากผ้าปอจะเพิ่มต้นทุนให้พวกเขาถึงปีละ 76 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หากเปรียบเทียบกับบรรจุภัณฑ์จากพลาสติกรีไซเคิลได้ที่ใช้กันอยู่ในปัจุบัน
นอกจากนี้สมาคมโรงงานน้ำตาลอินเดียใต้ (The South Indian Sugar Mills Association) อ้างว่าบรรจุภัณฑ์จากปออาจเพิ่มความเสี่ยงการปนเปื้อนในน้ำตาล และอาจส่งผลต่อข้อตกลงกับผู้ซื้อรายใหญ่ อย่าง PepsiCo, Coca-Cola, Nestle และ ITC ที่ระบุว่าพอใจกับการใช้บรรจุภัณฑ์จากพลาสติกมากกว่า เนื่องจากข้อกังวลด้านความปลอดภัย ด้วยสาเหตุนี้ผู้ผลิตชี้ว่าการใช้ปอกระเจาจะทำให้พวกเขาเสียเปรียบทางการค้า
รัฐบาลแย้งกลับ
รัฐบาลตอบโต้เหตุผลข้อที่สองจากกลุ่มผู้ผลิตน้ำตาล ชี้ว่า ผ้าปอกระเจานั้นแข็งแรงและทนทานต่อแมลงมากกว่าพลาสติกรีไซเคิลเสียอีก และชี้แจงกับศาลสูงว่า การบังคับดังกล่าวเป็น “กฎหมายเพื่อสวัสดิการ” เพื่อช่วยเหลืออุตสาหกรรมท้องถิ่นที่เลี้ยงปากท้องของเกษกรกว่า 4 ล้านครัวเรือน และดำรงอุตสาหกรรมท้องถิ่นที่มีรากเหง้าฝังลึกในชุมชน อีกทั้งการบังคับใช้กฎหมายปี 1987 อย่างเข้มงวดจะช่วยฟื้นฟูวิถีชีวิตชุมชน
อย่างไรก็ตาม คำตัดสินของศาลลครั้งนี้จะเป็นเส้นขีดมาตรฐานใหม่ให้วงการบรรจุภัณฑ์ โดยเฉพาะบรรจุภัณฑ์น้ำตาลในประเทศอินเดีย ประเทศที่บริโภคน้ำตาลมากที่สุดในโลกถึง 28 ล้านตันต่อปี ขณะนี้หลายภาคส่วนต่างลุ้นว่าจะสามารถสร้างสมดุลระหว่างการมีบรรจุภัณฑ์ที่ได้มาตรฐาน ทันสมัย และอุตสาหกรรมดั้งเดิมอย่างไร หรืออุตสาหกรรมใหญ่ควรรับผิดชอบราคาความยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อมและท้องถิ่นด้วยการยอมจ่ายต้นทุนเพิ่ม
รู้จักปอกระเจา
อุตสาหกรรมผ้าปอเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่เก่าแก่ที่สุดและสำคัญที่สุดของอินเดีย โดยเฉพาะในรัฐเบงกอลตะวันตก อัสสัม พิหาร โอฑิศา และอานธรประเทศ มีคนงาน 3.5 แสนคนในระบบ และอินเดียเป็นผู้ผลิตผ้าปอกว่า 70 เปอร์เซ้นต์ของผ้าปอในโลก แม้ส่วนใหญ่การบริโภคจะเกิดขึ้นไปในประเทศ แต่อินเดียส่งออกผ้าปอไปยังสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร ออสเตรเลีย เบลเยียม เยอรมนี อิตาลี และอีกหลายประเทศ อย่างไรก็ตามมีความท้าทายที่อุตสาหกรรมผ้าปอต้องเผชิญ
ปัญหาหนึ่งที่อุตสาหกรรมผ้าปอกระเจาเผชิญคือ การเพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์สังเคราะห์ราคาถูก และผ้าปอกระเจาที่มีคุณภาพดีกว่าจากต่างประเทศ ทำให้ความต้องการผ้าปอกระเจาดั้งเดิมในตลาดลดลง เนื่องจากปอกระเจาดิบส่วนใหญ่มีคุณภาพค่อนข้างต่ำ และยังล้าสมัย ขาดการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในการผลิต นอกจากนี้ยังมีอุปสรรคด้านพื้นที่ผลิตลดลง พลังงานที่ใช้ในโรงงานและการขนส่งไม่เพียงพอ และอื่นๆ
เพื่อช่วยพยุงอุตสาหกรรมพื้นเมือง คณะกรรมการปอกระเจาแห่งชาติได้ริเริ่มโครงการหลายโครงการเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการผลิต สนับสนุนการส่งออกด้วยการจัดงานแฟร์ระดับนานาชาติ และทำให้การบังคับใช้ พรบ. บรรจุภัณฑ์วัสดุจากปอกระเจาให้เข้มงวดมากขึ้น
ปอกระเจา สัญลักษณ์การรักษ์โลก
กระเป๋าจากปอกระเจาเป็นวัสดุยั่งยืนทางเลือกหนึ่งสำหรับคนที่มองหาทางเลือกที่ดีต่อสิ่งแวดล้อม เนื่องจากสามารถย่อยสลายได้ด้วยวิธีชีวภาพ ไม่ทิ้งสารตกค้างอันตราย มีความทนทาน และสามารถรับน้ำหนักได้มากกว่าถุงพลาสติกทั่้วไป นอกจากนี้กระบวนการเพราะปลูกปอกระเจายังใช้น้ำน้อย และไม่ต้องใช้ยาฆ่าแมลง ไม่ส่งผลเสียต่อสิ่งแวดล้อม จนเส้นใยชนิดได้ชื่อว่า เส้นใยทองคำ
